De therapeut bleek een stagiair te hebben en vroeg, of het een probleem was, als deze meekeek. Nee hoor, helemaal niet. Door twee man sterk werd m´n nek bevoeld en m´n gekromde rug beoordeeld. En ja, ze zagen allebei hetzelfde. Er zat iets wat er uit ´gekraakt´ moest worden. De stagiair mocht m´n rug doen. Stephan nam m´n nek onderhanden. En daarna mocht ik ook nog even op de tafel komen liggen om het bindweefsel in mijn rug los te maken. Daarvoor kreeg ik een soort van hardhandige massage, waardoor ik even later met een knalrode rug thuiskwam. Ik ben weer helemaal soepel :-). Nog twee dagen moet ik rustigaan doen en dan kan ik dat bekken, als het goed is, weer even vergeten. Opluchting!
Verder ben ik vooral heel erg bezig om de draad na de vakantie weer op te pakken. Ik moet zeggen, dat ik nog niet in mijn ritme ben. Die bekkenpijn werkte dan ook bepaald niet mee. En verder heb ik het druk met ´onzichtbare´ dingen, zoals het balansen van de webshop en het veranderen van de prijzen in de shop vanwege de BTW-verhoging. Ook de BTW-administratie mag weer gedaan worden. Je snapt het al: ik voel me enorm in mijn element, maar niet heus.
Maar goed. Langzamerhand zal het vast wel weer normaal worden. Ik wil het waarschijnlijk veel te snel :-). Na de kerstvakantie is het sowieso altijd wel echt zo´n opstartmoment. Iedereen is dan erg uit zijn of haar ritme van alle bijzondere dagen. Vrijdagavond hadden we nog een laatste nieuwjaarsbijeenkomst en waren de ´verplichtingen´ (klinkt erger dan het was, de meeste waren fijn en gezellig) voorbij.
Henk vroeg, of we op zaterdag iets leuks zouden gaan doen, want hij had de hele kerstvakantie ´niets leuks gedaan´. Dat klopte niet echt, maar het klopte wel, dat we er haast niet uit geweest waren. En daar hadden ook wíj best zin in. Maar eerst was er zaterdagochtend de begrafenis van een vrouw uit onze gemeente, die Willem en ik wilden bijwonen.
Voor ´s middags had Willem een plannetje bedacht. Eerst zouden we naar Nijmegen rijden, om Jan daar op een school af te zetten waar een wedstrijd gamecuben was. Jan is al sinds de zomervakantie dol op cuben. Hij is bloedfanatiek en zo´n wedstrijd is smullen voor hem. Ook al was hij er gewoon als toeschouwer.
Daarna zouden Willem, Maaike, Henk en ik lekker gaan boemelen in het centrum van Nijmegen. Een vast plan hadden we niet. Maar dat hoeft ook niet voor een paar uurtjes.
Het was een goed plan. We zijn echt even fijn uit geweest. Nijmegen is leuk. Daar gaan we vast nog een keer heen.
Er was markt en dat vinden we altijd leuk. Willem, Maaike en Henk gingen een visje kopen bij Wilma Graat. Ha, ha, ´what´s in a name!´ Ik grapte nog tegen Willem: ¨Vraag jij eens of dat Wilma Graat is?¨ Flauwe woordgrapjes, die we graag maken :-).
Terwijl zij op hun gebakken visje wachtten (en ik misselijk werd van de lucht), liep ik heerlijk te drentelen door een grote toko daar in de buurt.
We keken ook op ons gemakje rond bij de kledingwinkel van het Leger des Heils, snuffelden uitgebreid rond bij Dille&Kamille, dronken koffie in de Hema (nog nooit zo´n grote Hema gezien!). Allemaal niets bijzonders, maar zomaar fijn. Ik heb het slenteren alleen zondag moeten bezuren met verschrikkelijke bekkenpijn. Maar ja. Dat was the afterparty :-(.
´s Avonds heb ik fijn achter m´n spinnewiel gezeten.
Dat is altijd zo´n rustgevende bezigheid. Breien en haken kunnen vaak ook zo therapeutisch werken. Vooral als je een gemakkelijk patroon hebt, met repeterende handelingen. De okergele muts is al af en een volgende muts staat op de pennen. Een legergroene nu. Zo´n klein handwerkje is meteen ook handig om overal mee naar toe te nemen. In de auto bijvoorbeeld, of naar het ziekenhuis.
Maandag hadden we voor het eerst een afspraak in het Sophia op ons nieuwe tijdstip: op maandag om 18.00 uur. Niet de allerhandigste tijd in verband met het eten. Maar wel heerlijk in verband met files. Op dat tijdstip is het naar Rotterdam goed te doen. En eer dat we naar huis gingen, waren er op de terugweg ook geen files meer. We waren (te) vroeg van huis gegaan, omdat ik er niet op durfde gokken, dat we zo vlot zouden reizen. We kwamen in een volledig lege wachtruimte aan, die tegen zessen echter gewoon bomvol zat. Nooit geweten, dat op die polikliniek het ook ´s avonds zo druk is!
M´n handwerkje kwam goed van pas :-).
Door de afspraak in het ziekenhuis ben ik ´s middags niet meer langs de groentenkraam geweest. Maar dat was niet erg, want nu kan ik deze week eens even alles op maken, wat er nog ligt. Aan groenten heb ik niet veel meer liggen, maar aan fruit nog zat. Dozen vol mango´s had ik nog staan.
Stel je voor: helemaal in Brazilië opgekweekt en geplukt, daarna de halve wereld over gereisd! Die gooi je niet zomaar weg. De helft van de mango´s was perfect. Daar heb ik jam van gekookt. De andere helft was prima, maar bruinig. Die heb ik samen met Maria gepureerd in de blender. Daarna jasten we een overschot aan mandarijnen door de juicer. Die mandarijnensap is samen met de geblendde mango´s een overheerlijke dubbeldrank.
We maakten gisteren 3 liter en vandaag nog eens vier. Wat een luxe! Ik ben bijna door m´n mango´s heen. Nog twee doosjes. Daar hoop ik morgen eens een blik op te werpen. Er staat ook nog een doos stoofpeertjes. Dat is wel een gezellig werkje voor ´s avonds op de bank. Voor de rest probeer ik toch ook wel een voorbeeld te nemen aan de kat. Ha, ha. Wat kan dat beest goed ontspannen :-).
