Vandaag was het eindelijk zover. Trijnie en Gerwin maakten hun mooie nieuws wereldkundig :-).
In augustus hopen ze papa en mama te worden. En Willem en ik dus weer opa en oma. Als dat geen mooi nieuws is!
Het bracht extra glans aan deze dag. De dag was al mooi, doordat we Maria´s trouwjurk gingen halen. Althans, we dachten, dat we hem mee zouden krijgen. Maar uiteindelijk moest er nog best veel aan vermaakt worden. Het is dus bij een pas-sessie gebleven en het ophalen gebeurt pas volgende week.
We gingen met z´n vieren: Maria, de moeders en Maaike. We zaten net goed en wel aan de koffie in de paskamer, toen we ineens een bekende stem hoorden. Ha, ha. Daar kwam mijn schoonzus ook juist aanzetten, voor de trouwjurk van haar aanstaande schoondochter. Maar goed. Daar wisten ze in de winkel wel raad op. Want de jurk ´moet´ natuurlijk geheim blijven tot aan de grote dag. De grote schuifdeuren van de paskamers gingen dicht en Maria kon heel privé aan het passen gaan.
We zagen meteen al wel, dat de jurk nog een stuk te lang was. Maar toen de naaister uit het atelier erbij kwam, werd er van alles en nog wat afgespeld. Het lijfje moest nauwer, de mouwen moesten nauwer, er kwamen spelden in de schouders en aan de zoom. Maria moest echt heel lang en heel stil op haar hoge hakken blijven staan, totdat alles keurig pas was.
Daarna mocht ze buiten de paskamer nog een paar keer heen en weer schrijden, waarbij er na elk loopje nog weer wat gespeld werd.
Eindelijk zat de jurk als gegoten en verwisselde Maria hem weer voor d´r gewone kloffie. Het tweede bakkie koffie, wat we aangeboden kregen, smaakte prima ;-).
We maakten de afspraak om de jurk op te komen halen en liepen nog even naar de uitverkoophoek van de damesmode. Maaike heeft namelijk nog niets voor de bruiloft. En je weet tenslotte niet hoe een koe een haas vangt Maaike tegen een jurk aanloopt.
Er hing een prachtige diep-oranje jurk. Echt Maaikes kleur. Maar helaas. Maat 34 wat nèt te krap op de heupen en een grotere maat was er niet meer. Daarna viste ik een beeldige bordeaux-rode jurk uit het rek. Wow. Wat een plaatje. ¨Het lijkt wel Ted Baker,¨ zeiden de meiden tegen elkaar. Nou, het wàs ook een Ted Baker. Wel echt een jurk, die je alleen op een feest draagt en die daarna de kast in gaat. Maar Maaike vond het toch wel leuk, om hem even te passen. Toen ze hem eenmaal aan had, vond ze het toch meer iets voor een lang iemand. Het was véél jurk, zeg maar. En wij zijn maar kleine dames. De jurk ging dus weer in het rek. En wij gingen op huis aan, want het was al half 12.
Ik had intussen een appje gekregen van de molenaar, dat de bestelling klaarstond. Ook deze week weer op dinsdag ipv woensdag.
Na de lunch reden Maria en ik met de caddy naar de molen in Rotterdam, om alles op te halen. Er stonden nogal wat web-orders op ´iets´ uit deze bestelling te wachten. We waren dus blij, dat we het vandaag al konden halen, want dan konden die wachtende pakjes afgemaakt en naar de post gebracht worden.
Vanmorgen was ook juist de nieuwsbrief van februari verzonden en de nieuwe orders kwamen dus ook weer binnen. Dan is het wel heel fijn, om met een schone lei aan de nieuwe orders te kunnen gaan beginnen.
Qua eten koken was het vandaag een makkie. Ik warmde het laatste restje erwtensoep op, die ik vorige week woensdag maakte. En daarbij ook nog een pannetje tomatensoep van Trijnie. Die bracht zaterdag een restant mee, wat bij haar niet snel genoeg op ging. Met lekker brood en roggebrood met katenspek aten wij onze buikjes rond.
Na de maaltijd vertrok iedereen naar het huisje van Maria en Jan-Hendrik. Daar moeten nog allerlei klusjes gedaan worden. Alleen Henk en ik bleven thuis. Henk voor zijn huiswerk en ik om brood te bakken en nog een paar bestellingen bij leveranciers erin te schieten.
Ik twijfel of ik daarna nog een pan appelmoes ga maken, óf lekker ga breien. Ik denk het laatste. Als verse, aanstaande oma ben ik hard aan de slag gegaan met babyspul. Oeh, wat is dat lang geleden! Echt zó leuk, om dat weer te mogen doen!
