22-02-22 was het zover! De trouwdag van onze Maria met haar Jan-Hendrik!
De dag begon heel relaxed. Vera, onze huiskapster, zou pas om 7.00 uur komen, om Maria´s haar te doen. Maria kon dus uitslapen!
Zelf was ik vroeg uit de veren. Ik stond om kwart voor vijf naast m´n bed. Maandagavond, op de laatste avond voor de bruiloft, waren bijna alle broers en zussen met aanhang nog langs geweest voor een gezellig avondje. Er werden veel herinneringen opgehaald. En natuurlijk ging ik toen niet de dingen doen, die eigenlijk nog gedaan moesten worden. Dat kon dinsdagochtend vroeg in alle stilte ook prima. Eigenlijk zelfs beter :-).
De shop moest opgeruimd worden en vooral de vloer moest brandschoon zijn. Omdat hier lekker veel ruimte is, zou Maria in de shop haar jurk aandoen. Net zoals Maaike dat in september deed. De geschiedenis herhaalde zich! Best heftig, drie huwelijken in vijf maanden! Maar tegelijkertijd gaf het ontspanning. Het was allemaal al een keer eerder uitgedacht. Handig, hoor.
Toen de webshop netjes en de vloer brandschoon was, naaide ik snel nog twee knoopjes aan de mouw van Hans z´n colbert, die er vanaf waren gegaan. En Hans moest als eerste op pad, want hij zou chaufferen en moest dus Jan-Hendrik op gaan halen. De auto stond al keurig onder een hoes op ons pad te wachten
Intussen was Vera gearriveerd en Maria kon gaan zitten om lekker aan haar haar te gaan laten prutsen. Nee, last van zenuwen had ze gelukkig niet, hoor.
Afijn. Er moesten ook nog drie overhemden gestreken worden. Die waren zondag gedragen, op maandag gewassen en moesten nu nog even gestreken worden. Maar verder was alles wat kleding betreft helemaal klaar. Ook dat was allemaal niet moeilijk, want we droegen dezelfde kleding als op de vorige bruiloften. Met hier en daar een ander accent. Zo had ik op Maaikes bruiloft in september een blauwe jurk, droeg ik daar op Koos z´n bruiloft in oktober een mooie, gebloemde sjaal op en droeg ik diezelfde sjaal nu met de andere kant naar boven én had ik een bruin jasje erbij gekocht. Willem had een nieuwe das met blauw en bruin erin. Helemaal goed.
Om half 9 was Maria kant-en-klaar om in haar jurk te gaan. Intussen was Maaike ook gearriveerd en samen ´hesen´ we Maria in haar prachtige jurk!
De fotograaf was gekomen. Zo leuk: een oud-klasgenootje van Maria :-). Zij heeft prachtige foto´s gemaakt van de hele dag. De foto´s die je hier ziet, zijn mijn amateuristische foto´s met mijn mobiel. Dat je dat even weet :-).
En ja hoor! We kregen het seintje, dat de bruidegom in aantocht was. Dit was het enige moment, dat ik Maria zenuwachtig heb gezien!
Maar die zenuwen waren niet nodig, hoor. Jan-Hendrik vond zijn bruid prachtig. En Maria was heel trots op haar mooie bruidegom!
Er was maar een klein clubje om het bruidspaar uit te zwaaien, toen ze vertrokken, om foto´s te gaan maken. De familie van Jan-Hendrik zou niet bij ons, maar op de trouwlocatie de bruid te zien krijgen. Omdat we tot voor kort maar enkele gasten thuis mochten ontvangen, vanwege de corona-maatregelen, was er verder bij ons geen ontvangst gepland. Enerzijds wel een beetje jammer, anderzijds scheelde het me een hoop drukte. Ik kon nu op mijn gemakje ook mijn haar door Vera laten opsteken. Die had intussen niet stil gezeten en had Jan alvast geknipt. Jan was zaterdag uit Zwitserland thuis gekomen en had een flinke pruik op zijn hoofd staan. Hij had een knipbeurt in Zwitserland zo lang mogelijk uitgesteld. Dat kost daar dan ook bijna 50 Franc, alsof het niets is ;-).
Pas om half 11 hoefden we te vertrekken naar Nieuwpoort. Daar zouden we ons verzamelen in een zaaltje bij de Hervormde Kerk, waar mijn zus Maaike gezorgd had voor een lunchbuffet. Stukje bij beetje kwamen alle daggasten binnen druppelen. Het gezin van Maren en het gezin Luijk, opa´s en oma´s, tantes, vriendinnen, bij elkaar een kleine 50 man.
De vader van Jan-Hendrik opende de dag en de maaltijd en we smulden van al het lekkers. Totdat de ceremoniemeester aankondigde, dat het bruidspaar in aantocht was en we een erehaag zouden vormen, om ze te verwelkomen.
Maria had een heerlijk warm, donkergroen nep-bontjasje over haar jurk. Dat was zo grappig. Het leek net een heel duur ding, wat speciaal bij de jurk gekocht was. Maar in het echt was het een letterlijk afgedankt jasje van Maria, wat ze al in de textielzak had gedaan, omdat ze het nooit meer droeg. Nu kwam het nog prachtig van pas. Als je ernaar had moeten zoeken, had je het nooit gevonden.
Toen ook het Bruidspaar wat gegeten had, vertrokken we naar het kerkje, waar de trouwceremonie zou plaatsvinden. We hoefden daarvoor alleen maar een steegje over te steken. Aanvankelijk had het stel in het stadhuis van Nieuwpoort willen trouwen, maar daar mochten maar 20 mensen bij aanwezig zijn, vanwege de anderhalve meter-maatregel, die nog net van kracht was. Ik had toen geopperd, dat er in Nieuwpoort vast wel een mooi oud kerkje zou zijn, waar we wèl met z´n allen in konden. En dat pakte inderdaad prachtig uit. Wat een mooie locatie!
De kerk was subtiel versierd met waxinelichtjes en gipskruid naast de rijen met stoelen. 
Het licht viel schitteren naar binnen door de hoge ramen en de akoestiek was mooi en warm. Willem bracht Maria de kerk binnen om haar aan Jan-Hendrik weg te schenken. De trouwambtenaar (dezelfde als bij Koos en Willemijn; hij is een kennis uit onze kerk) speechte. Een vriendin van Maria bezegelde de officiële woorden met een klap van de hamer en las daarna de trouwacte voor. De handtekeningen werden gezet. Beide ouderparen getuigden. En daarna was het een feit: Jan-Hendrik en Maria waren meneer en mevrouw van Maren!Terwijl de mannen de ceremoniemeester hielpen om de stoelen weer op de originele plaatsen te krijgen, was de fotograaf aan een heksentoer bezig. Alle gasten moesten in groepjes op de officiële foto. Het was intussen wat miezerig en er stond een ijskoude wind. Maar het moest :-). Het voordeel was, dat het in een sneltreinvaart ging, want niemand bleef voor z´n lol lekker buiten hangen.
De volgende stop was ¨De Veldschuur¨ in Ridderkerk. We reden allemaal daar naartoe en keken allemaal uit naar koffie met bruidstaart. Maria had de bruidstaart zelf gemaakt. Wat was hij prachtig gelukt! Ze had zelfs nog een glutenvrij taartje in style gemaakt, omdat er een aantal mensen glutenvrij eet. Wat stonden ze te stralen, die twee!
Nadat we lekker gesmikkeld hadden en weer opgewarmd waren, gingen het bruidspaar en de beide ouderparen op stap naar de Farmshop in Alblasserdam, waar de drive-in receptie was. In die tijd bleven de daggasten in de Veldschuur. Er waren spelletjes en kleurspullen voor de kinderen. Opa´s en oma´s rustten lekker uit en de rest had geen moeite om te tijd vol te maken.
Bij de Farmshop was er een tentje in een schuur, waar we met z´n zessen in stonden. Er was gelukkig een flinke heater. Maar evengoed was het een koude bedoening. Het bruidspaar had overigens nergens last van :-).
De mensen, die kwamen feliciteren, reden met hun auto het erf op. Bij de stal was er een tafel, waar ze koffie/thee-to-go of limonade kregen. Ook kregen ze allemaal een cupcake in een mooi doosje. Die konden ze in de auto opeten, of eventueel mee naar huis nemen. Ook de cupcakes waren allemaal door Maria zelf gemaakt! De gasten reden vervolgens met de auto door de stal, waar ze konden genieten van limousin koeien met kalfjes. Na de stal reden ze dan langs het tentje, waar wij stonden en konden ze vanuit de auto feliciteren. De trouwauto kon bewonderd worden en verder op de route was er nog een broodje bitterbal en voor de kinderen was er een verrassingstasje met o.a. een leuke kleurplaat en een pakje stiften.
Tenslotte was er na de maaltijd het hoogtepunt van de dag: de kerkdienst, waarin Jan-Hendrik en Maria een zegen wilden vragen over hun huwelijk. Het was in onze eigen kerkelijke gemeente, waar het stel zich ook bij aangesloten heeft. Normaal gesproken is een trouwdienst eigenlijk altijd ´s middags. Maar toen Maria en Jan-Hendrik de dag aan het plannen waren, moesten ze nog met zóveel corona-maatregelen rekening houden, dat het veel handiger was, om de dienst ´s avonds te plannen. Dat stond dus al een tijdje vast. En eigenlijk was het een erg fijne dag-indeling zo. De kerk was goed bezet, want ´s avonds zijn er natuurlijk veel meer mensen, die een dienst kunnen bijwonen, dat ´s middags.
De dominee gaf het stel als trouwtekst mee:
24 Daarom, gelijk de Gemeente aan Christus onderdanig is, alzo ook de vrouwen aan haar eigen mannen in alles.
25 Gij mannen, hebt uw eigen vrouwen lief, gelijk ook Christus de Gemeente liefgehad heeft, en Zichzelven voor haar heeft overgegeven; Efeze 5 vers 24 en 25
De dominee legde uit, wat hier níet staat, maar ook wat hier wèl staat en wat de adviezen aan de vrouw en aan de man zijn. Maar vooral ook hoe hier gewezen wordt op Christus , Die Zich voor Zijn bruid heeft overgegeven. Wat een wonder.
Na de dienst was er in de hal van de kerk nog gelegenheid tot feliciteren. En daar werd, volgens mij, door nagenoeg iedereen gebruik van gemaakt. Er kwamen zóveel mensen langs! Dat was toch wel hartverwarmend. Ook hier had Maria van tevoren aan de eventueel aanwezige kinderen gedacht en organza zakjes gevuld met grote suikerharten klaarstaan om uit te delen.
Als daggasten zijn we tenslotte nog terug gereden naar De Veldschuur, om de dag daar met koffie en/of een drankje te eindigen. Om half 11 was het afgelopen en zwaaiden we het bruidspaar uit. Een paar broers en zussen gingen mee. Want er moest toch zeker ook nog vastgelegd worden, hoe Jan-Hendrik Maria over de drempel van hun knusse huisje zou dragen. Wel, dat is helemaal goed gekomen, hoor. We kijken terug op een erg mooie dag, helemaal in de style en naar de zin van het kersverse paar!
