Vanmorgen moest ik naar het ziekenhuis, om bloed te laten prikken. Ik kon zelf kiezen, of ik naar het ziekenhuis in Dordrecht, of in Zwijndrecht ging. Ik besloot naar Zwijndrecht te gaan, zodat ik het kon combineren met het afzetten van Henk bij de bushalte. Hij zou namelijk vandaag nog een dagje met de bus naar school gaan, net als gisteren.
Ik dacht, dat het slim was, om lekker vroeg naar de prikpost te gaan. Maar het was juist helemaal niet slim. Als je vroeg gaat, zitten daar allemaal mensen, die nuchter geprikt moeten worden. En dat blijken er heel wat te zijn. Ik zat vlak bij de balie en bij iedereen, die zich daar meldde, galmde de mevrouw achter de balie: ¨Wat is uw geboortedatum?¨ En bij 9 van de 10 personen was dan de volgende vraag: ¨Heeft u niets gegeten, vanmorgen?¨ Vervolgens werd er dan nog bijgevoegd: ¨De urine kunt u binnen inleveren.¨
Tja. Daar zat ik dan. Twintig wachtenden voor me. En het ging bepaald niet snel. Alle mensen zaten met twee lege stoelen tussenin naast elkaar stommetje te spelen en op hun mobieltje te loeren. Ik was blij, dat ik m´n breiwerkje in m´n tas had. Kon ik in elk geval nog even wat naaldjes breien.
Een klein half uur later was ik aan de beurt. ¨Poeh,¨ zei de prikzuster en ze liet een rij etiketten door haar handen gaan. ¨U komt in elk geval niet voor niets!¨ Ze telde de etiketten, legde de buisjes in het bakjes, telde nòg eens, zag dat ze een verkeerde kleur buisje had gepakt, corrigeerde dat en eindelijk was het goed. Négen buisjes bloed moesten er afgenomen worden! Terwijl het bloed in de buisjes druppelde hadden we een gezellig praatje. Ze bleek in de Hoekse Waard te wonen en het ´buiten wonen´ beviel haar ook zo goed. En je had toch eigenlijk ook helemaal niet zoveel nodig. Een mens moet tenslotte ook eens tevreden zijn. Enzovoorts. We waren het roerend met elkaar eens en voor ik er erg in had, waren de buisjes vol en mocht ik weer naar huis.
Thuis gekomen vond Willem, dat ik er wit uitzag. Ja, dat kan kloppen, na zo´n aderlating :-). Grapje hoor.
Na de koffie zijn Maria en ik inkopen gaan doen voor de fotoshoot voor het kookboek. Eerst reden we naar de stoffenwinkel voor lappen achtergrond/ondergrond. Elk seizoen krijgt kleuren, die bij dat seizoen passen. Voor de wintergerechten kozen we grijstinten, ijsblauw, wit, zwart, maar ook rood (dat staat vast mooi bij kerst-achtige gerechten). Met een tas vol lappen reden we naar de volgende winkel, om serviesgoed en accessoires te kopen. En tenslotte kochten we bij de Jumbo alle benodigde ingrediënten voor de gerechten.
Het was inmiddels kwart over 12 en Maria had om 13.00 (online) therapie. Ik reed daarom naar huis om Maria daar af te zetten en ging in m´n eentje meteen door naar de molen in Rotterdam voor de wekelijkse bestelling. Normaal halen we die op woensdag. Maar nu dus een keer op dinsdag, omdat morgen de fotograaf komt.
Het vlotte allemaal lekker en om half 2 was ik weer thuis. Tijd voor een late lunch, om daarna meteen de keuken in te duiken en advocaat voor de webshop te maken. Daar zat namelijk en klant op te wachten en ik had beloofd het deze dag op de post te doen.
Het was daarna nog haasten om alle bestellingen op tijd ingepakt te krijgen. Maar met hulp van Maria lukte dat wel. Het blijft elke dag een sport :-). Op de terugweg even langs de benzinepomp. Precies 100 euro om af te tikken!
Vanavond ben ik vast aan het voorwerken gegaan voor morgen. De stoofpeertjes staan op het vuur en het ruikt zó lekker. Hopelijk lukt het morgen allemaal goed met het koken en bakken en braden!
