Donderdag kwam Vera een dagje bij ons. Het was een mooie dag en we konden dus lekker veel buiten zijn. Op donderdag werkt Willem altijd vanuit huis en als het even kan gaan we voor de koffie of de lunch naar buiten. Nu dus gezellig met Vera erbij.
We genieten sinds Koningsdag ook weer van de zwaluwen, die teruggekeerd zijn naar hun nesten onder onze dakrand. Ik was al bang, dat ze niet meer zouden komen. Ik zou ze echt missen! Ze scheren de hele dag door de lucht en maken gezellige geluidjes, die voor mij echt bij ´de zomer´ horen.
Tijdens Vera d´r slaapje ben ik even naar Maria gereden om de wandelwagen te lenen. Ik had zin om lekker lang te gaan wandelen. En hoewel ik (weer) een aardige baby/peuter-uitzet in huis heb, mis ik nog een wandelwagen. Hoe handig, dat Maria nu zo lekker dichtbij woont! De wandelwagen werd zó de caddy ingeschoven en die middag wandelde ik een rondje van zo´n 5 kilometer. Vera had het prima naar haar zin :-).
Vrijdagavond kwam Maaike haar verjaardag bij ons vieren. Maaike en Jaap wonen in een klein huis en met twee grote families is het niet te doen om daar een verjaardag te vieren. Dus kwam iedereen gezellig naar de Hofwegen. Als de getrouwde kinderen hier hun verjaardag vieren, zorgen ze zelf voor taart en hapjes enzo. Maar omdat de oranje-taart op Koningsdag zo in de smaak gevallen was, had ik aangeboden om voor Maaikes verjaardag nog een keer zo´n taart te bakken. Kon ik meteen nog een keer oefenen op het drippen, want dat was bij de taart van vorige week niet zo goed gelukt. Deze keer lukte het al een stuk beter. Ik bakte een biscuit in de Wonderpan. Ik sneed hem in vier lagen (dus drie keer snijden). De laagjes werden gevuld met sinaasappelbavarois, gele room en sinaasappeljam. Daarna bestreek ik de taart met botercrème en dripte met canache op basis van witte chocolade, die ik oranje kleurde. Een paar gezellige vlaggetjes erin en klaar.
Het was een gezellige avond met de families Twigt en Luijk. Ook mijn schoonmama was er. Echt bijzonder dat dat weer kon, na haar herseninfarct.
Zaterdag was dan eindelijk eens een dag dat er niets in mijn agenda stond. Heerlijk! Om extra lang van deze dag te kunnen genieten, stond ik toch bijtijds op: om half zes. Ik had zin om lekker in de tuin te werken. Ik heb twee bedden gewied en ook de peulen uitgeplant. Het zijn nu nog zielige plantjes. Hopelijk slaan ze goed aan en kan ik over een paar weken het eerste maaltje peultjes plukken. Ik hoor overal drama-verhalen over slakken invasies. Dat is niet zo vreemd, want het is steeds zó nat. Tot nu toe blijft mijn tuin er redelijk van verschoond. Ik ben benieuwd of m´n peulen groot genoeg zijn om enige knagerij van slakken te overleven.
De aardbeien bloeien intussen uitbundig. Ik verheug me op aardbeien uit eigen tuin. Dat zijn toch echt de allerlekkerste :-)
Henk had zijn vriend William te logeren en Willem stelde halverwege de morgen voor om even met de jongens naar de markt en de Kringloopwinkel op het Afrikaanderplein in Rotterdam te gaan. Daar waren we minstens een half jaar niet geweest. Prima plan.
We boemelden langs de kramen. Ik had niet echt iets nodig, maar vond het wel leuk om overal wat rond te snuffelen.
We snuffelden ook rond in de kringloopwinkel. Willem vindt het altijd leuk om daar aan de lange tafel een bakkie te drinken en een praatje met die en gene te maken. Hij is zelf Rotterdammer van geboorte en legt gemakkelijk contacten. Ik hoopte een paar oude Seasons te vinden. Die liggen daar regelmatig en ik vind dat leuke bladen. Maar deze keer lagen ze er niet. Je komt er altijd wel iets verrassends tegen.
We konden niet heel lang blijven, want Henk en William hadden beloofd om Hans nog te helpen met een klusje. Ze moesten rond 13.00 uur thuis zijn. Maar het was wel goed zo. Ik had ook nog wel het één en ander op mijn wensenlijstje staan :-). De zaterdag vlóóg zomaar weer voorbij. We hadden maar een klein clubje voor de wekelijkse frieten. Maar ja, iedereen was natuurlijk vrijdag al op Maaikes verjaardag geweest. We dronken wat eerder koffie dan normaal, om naar de Dodenherdenking op de Dam te kijken en twee minuten stil te zijn.
Gisteren, zondag, was ik ook bijtijds uit de veren. We zouden naar de Belijdenisdienst gaan in de Ichtuskerk in Alblasserdam. Daar deden Leendert en Thea belijdenis. De kerkdienst begon al om 9.30 en het laatste wat ik op zondag wil, is haasten.
Mijn vriendin Wilma reed ook met ons mee en we haalden Maria op. Voor familie van degenen die belijdenis deden waren de voorste banken gereserveerd. Dat was fijn, want de kerk was tot de laatste plaats bezet.
De dominee hield een preek over Hebreeën 4 : 14 met als thema:
Aan de belijdenis vasthouden
Met als punten:
Voorwerp
Valkuil
Vangnet
Na de preek deden er 14 jonge mensen belijdenis.
Leendert kreeg daarbij als tekst mee: Zo ver het oosten is van het westen zo ver heeft Hij onze overtredingen van ons gedaan (Psalm 103 : 12 HSV)
.jpg)
De tekst de de dominee voor Thea had uitgekozen was Filippenzen 1 : 9a, waar staat: En dit bid ik dat uw liefde nog steeds overvloediger wordt in kennis en alle fijngevoeligheid.
Traditiegetrouw gaven we Leendert en Thea boeken als geschenk. Maar voor Leendert had ik nog apart een kadootje. Hij kreeg het psalmboekje wat mijn vader op zijn achtste verjaardag had gekregen en wat nu 80 jaar oud is. Leendert is vernoemd naar mijn vader en ik vond dit een heel speciaal moment om het bijbeltje aan hem te geven.
En toen was het ook weer gewoon maandag. De dag dat de eerst Junior Wonderpannen werden uitgeleverd. Maria en ik hebben de hele morgen pannen gepoetst, geassembleerd en verpakt. Vanmiddag maakten we alle bestellingen compleet, die vandaag verzonden gingen worden. Het was stevig aanpoten, maar even na 16.00 uur reed ik toch met een caddy vol dozen naar de post. We hadden ruim een container en het was dan ook niet gek, dat ik ´em best voelde zitten. En omdat het nog vroeg genoeg was, vond ik, dat ik best een half uurtje kon gaan zitten breien in de zon. Hè, heerlijk! Ondertussen nog even een praatje gemaakt met m´n buurvrouw. En ja, dat breien ... daar staat intussen een beetje druk op. In september hopen we immers weer twee keer opa en oma te worden. En onlangs kwamen Koos en Willemijn ook met mooi nieuws. Zij hopen in november hun tweede kindje in hun armen te sluiten. En zo brei ik dus voor het 9de, 10de en 11de kleinkind én heb ik Maaike een jurkje voor Naomi beloofd. Ik hoef me niet te vervelen :-).
