maandag 20 mei 2024

Op een mooie pinksterdag...

Ik heb vandaag heel wat uurtjes in de tuin doorgebracht. Wat mij betreft: ultieme ontspanning!

Het begon vanmorgen rond kwart voor zes. Ik twijfelde of ik de bijenkasten zou gaan controleren, of in de tuin zou gaan werken. De keuze werd al snel voor me gemaakt, want ik hoorde in de verte gerommel van onweer. Met onweer in de lucht blijf je van de bijen af. Die zijn dan vaak onrustig.

Het werd dus tuinieren. Om te beginnen maar even een wiedrondje. Vorige week had ik de hele moestuin nog goed gewied, dus nu was het enkel een kwestie van de boel bijhouden. Vanwege het groeizame weer haalde ik er toch nog wel weer het nodige uit. Het begon intussen wat te spetteren, maar niet zo, dat ik al naar binnen wilde. Dus plantte ik nog drie zoete aardappels en 4 rode kolen uit. Zoete aardappelplanten zijn klimplanten. Als je ze niet wil laten klimmen, kun je ze ook laten kruipen. Maar dan nemen ze veel meer grondoppervlak in en bovendien kunnen de bladeren minder zonlicht opvangen. Ik zet m´n zoete aardappels daarom tegen stokken in een wigwamvorm.


Het zachte gedruppel ging over in een heuse bui en dus ging ik naar binnen. Hans en Thirza liepen daar ook net rond. Zij moesten al vroeg de deur uit, want ze wilden naar de kerk in Oud-Beijerland. De kerkdienst begon daar al om 9.00 uur en ze moesten daarom uiterlijk kwart over 8 weg. 

Willem, Henk en ik gingen naar de dienst in onze eigen gemeente in Alblasserdam en die begon pas om 10.00 uur. Wij schoven dus in de tweede ronde aan het ontbijt. 

Toen we na de dienst weer thuiskwamen, was de soep al klaar. Die had ik namelijk in de slowcooker aangezet. We lunchten eenvoudig met soep en brood en voor de mannen was er kipsaté met pindasaus bij. Daarna lag de hele middag blanco voor ons. Henk ging aan z´n maatschappijkunde leren, want daar heeft hij woensdag examen van. Willem had programmeerwerk. En ik stond te trappelen om weer verder te gaan in de tuin. 

De voortuin was aan de beurt. Ik was aldoor druk geweest met de moestuin en dan is de voortuin/bloementuin al snel het ondergeschoven kindje. De tuin is in de afgelopen weken helemaal vol gegroeid met van alles en nog wat. Er is heel veel terug opgekomen van wat ik vorig jaar gezaaid had. Ook de vaste planten zijn weer mooi opgekomen. En daarnaast stond er ook het nodige onkruid. Een feestje voor de bijen (en de hommels en andere insecten!). Maar al dat hoge gras en die brandnetels ertussen, was me toch echt te gortig. Bovendien heb ik van alles uit zaadjes opgekweekt, wat ik  graag wilde gaan uitplanten. Ik ben dus eerst maar eens rigoureus van alles uit gaan trekken.


Alles onder toeziend oog van Muck :-).


Ik heb ongeveer 1/3 van de voortuin gekuist en dat leverde bijna een volle container onkruid op. Oepsie.


Er ontstond ruimte voor de wachtende bloemen. Leuk!! Ik ben alleen mijn dahliaknollen kwijt. Ik had ze in de herfst keurig in kratjes met labels in de schuur gezet. Maar ze zijn nergens meer te vinden. Nu hebben de jongens ergens rond de kerst de schuur een keer goed opgeruimd. Ik ben bang, dat ze gedacht hebben, dat het wat oude aardappels waren, of zo. Hoe dan ook, ik kan ze niet meer vinden. Ik hoop maar, dat er nog wat knollen in de grond zitten en dat die opkomen. Dan kan ik daarvandaan wel weer gaan vermeerderen. En anders moet ik bij leven en welzijn volgend jaar maar opnieuw gaan zaaien. Het is niet anders. Voor nu heb ik leeuwebekjes, dwergzonnebloemen en afrikaantjes om uit te planten. En ik kan natuurlijk ook best nog wat perkgoed kopen. Ik houd van een volle tuin.


De uitgeplante rode kolen kregen nog een ´kraag´ en stro. Alles om te voorkomen, dat ze door de slakken opgevreten worden.



Ik verspeende nog het één en ander.

En zie je die boomstammen met stippen? Die zijn geënt met pluggen met zwammenbroed. Willem heeft een poosje geleden die pluggen er voor me in gejast. De stammen moeten alleen nog naar een goede plaats verhuizen. Ze moeten uit de zon en uit de wind liggen en pas na de zomer rechtop gezet worden. Als het meezit, kan ik einde herfst/begin winter de eerste paddestoelen oogsten.


Ik ben tot kwart voor zes door gegaan. Toen vond ik het welletjes.

We zijn met z´n drieën nog even een klein ritje door de Alblasserwaard gaan maken, met een stop bij de ijsboer in Giessenburg. Heerlijk om even van de prachtige groene polder te genieten! 




Al met al was het een rustige dag en dat was voor de verandering ook best eens lekker :-).