Rijker

Ik denk, dat ik me met mijn kleine moestuin vaak rijker voel, dan menig grootgrondbezitter. Wat heb ik er vandaag ook weer fijn van genoten!

Maar laat ik bij het begin beginnen. Dat was vanmorgen om een uur of half zeven. Alles was hier nog in diepe rust. De mist lag nog op de velden. De dag begon zo mooi. Eigenlijk had ik eerder deze week bedacht om de dag te beginnen met wat strijkwerk. Maar tegenwoordig staat mijn strijkplank op zolder (bij de wasrekken) en daar lag Thirza nu te slapen. Dat strijken komt dus later wel. Ik rommelde wat in huis en liep ook even de tuin in. Ik was benieuwd, of de pas uitgeplante peulen nog niet door een horde slakken was ontdekt. Ik hoor niet anders dan drama-verhalen over slakkeninvasies. Tot op heden gaat het hier goed. De peulen zijn goed aangeslagen en vandaag bloeiden zelfs de eerste bloemetjes al!

We zouden bijtijds gaan ontbijten, want Hans en Thirza wilden al om half 9 wegrijden. Ze zouden op deze Hemelvaartsdag een kerkdienst van een gemeente in Oud-Beijerland bijwonen, waarbij ze zich na hun huwelijk hopen te gaan aansluiten. Ik had nog een net perssinaasappelen in de kelder liggen en dat kwam nu mooi uit. Met vers geperst sap was het ontbijt meteen feestelijk.

Willem, Henk en ik vertrokken om kwart over 9 naar onze eigen gemeente in Alblasserdam. 

Na de kerkdienst reden we naar het gezin van mijn zus. Neef Henk was gisteren jarig en we waren uitgenodigd voor koffie na de dienst, om dat te vieren. Mijn broer en z´n vrouw en m´n andere zus met man en kinderen kwamen ook. We konden lekker buiten zitten. Het was echt fijn zo even. Het was natuurlijk een feestelijk moment, maar we memoreerden als brussen ook, dat het de sterfdag van onze moeder is. Nu alweer 8 jaar geleden. Deze tijd van het jaar brengt altijd een herinnering aan die gedenkwaardige meimaand, waarin eerst onze moeder en 11 dagen later onze vader overleed.

We stapten weer op en reden naar huis. We hadden geen speciale plannen voor deze dag. Ik vond het een uitgelezen middag om lekker in de tuin aan de slag te gaan. Tijd om te wieden en de moestuin verder klaar te maken voor het uitplanten van allerlei voorgezaaide planten. En natuurlijk ook om ter plekke in de volle grond te zaaien. 

Ik wilde beginnen bij het aardbeienbed. Maar dat vonden de bijen niet leuk. Als je te dicht bij de kast komt, of als je ze hindert in hun vliegroute, zijn er altijd één of twee bijen, die irritant om je heen komen zoemen en soms ook echt alleen maar willen steken. Ze verdedigen hun volk. Ik besloot daarom twee bedden verderop aan de slag te gaan. Daar hadden de bijen geen problemen mee. Ze lieten me verder de hele middag links liggen :-).

Minutieus verwijderde ik al het onkruid. Niet zomaar even schoffelen, maar echt alles met wortel en al uittrekken. Twee of drie keer per seizoen ga ik heel secuur door de hele tuin. Op mijn knieën wroeten in de aarde is voor mij meditatief. Vooral als het dan verder stil om me heen is. Vandaar dat ik het altijd fijn vind om ´s morgens in alle vroegte te wieden. Maar nu was het ook best stil. De weg voor ons huis is afgesloten in verband met werkzaamheden. De weg is alleen open voor bewoners en fietsers/bromfietsers. Het is daardoor echt veel stiller dan normaal. 

Rond koffietijd was één bed klaar.

We dronken koffie met rabarbertaart uit de Wonderpan. Ik strekte even lekker mijn rug. Maar niet te lang, want ik wilde verder :-). Eerst even de keuken in, om het deeg voor de stromboli klaar te maken. Dan kon dat vast rijzen. Daarna weer, hup, de tuin in.

Ik was net aan bed twee bezig, toen Gerwin, Trijnie en Vesper aan kwamen fietsen. Hé, gezellig! Surprise! Ik zette opnieuw koffie en legde de laatste stukjes rabarbertaart op schoteltjes. En daar zaten we wéér op het terras. Wat een straf :-). Willem haalde Ciara ook naar buiten. Vesper dribbelde lekker rond. Maar toen Ciara op haar af kwam (of liever: op het koekje wat ze in haar hand had) schrok ze toch wel even van dat grote beest. Dan is poes Muck een stuk veiliger :-)

Ik moest even de stromboli verder klaar gaan maken. En Trijnie en Gerwin besloten om weer op te stappen. Gerwin moest later vandaag gaan werken, geloof ik. Terwijl de stromboli in de wonderpan op de kookplaat stond, maakte ik bed twee af.

Er staat hier inmiddels sinds een paar dagen ook al het één en ander buiten om af te harden: m´n tomatenplanten en m´n zoete aardappelplanten. Ze staan nu alleen nog maar op de dag buiten. Over een paar dagen laat ik ze ´s nachts ook buiten. En dan hoop ik ze in de loop van volgende week uit te gaan planten. Zóóó leuk!

De viooltjes, die ik uit zaailingen opkweekte in m´n kweekbak, staan nu gezellig in potten. Daar kun je er niet genoeg van hebben, toch?

Om een uur of half 7 was de stromboli klaar. Mmmm, zo lekker! Het is een soort opgerolde pizza met pesto en mozzarella. 

Na het eten reden we naar Brandwijk voor een ijsje. Mmmm! De eerste keer van het seizoen. Ik koos kwark amarena. Dat is toch wel echt mijn lievelingssmaak. Op de voet gevolgd door mango.

Vanavond heb ik nog maar een poosje zitten breien. En nu daalt de avond. Wat een mooie dag was het.