Wat word ik toch blij van die prachtige lentedagen! Ik bruis van energie en weet bijna niet waar ik het eerst zal beginnen. M´n huis opruimen, de tuin in, de bijen doen, de ramen lappen, het kippenhok goed uitmesten, wandelen en nog duizend andere dingen meer lonken.
En dan hebben we het nog niet over de dagelijkse gang van zaken in de webshop en de dingen die op mijn pad komen en om aandacht vragen.
Gisteren was het de verhuisdag van Maria en Jan-Hendrik. Zo ongeveer de hele familie was in touw. Er waren rijders, sjouwers, handige harry´s, boodschappen-knechten, regelaars, schoonmakers, inrichters, cateraars. En ik was wasvrouw en waste de inbetween gordijnen. Die gordijnen had ik nog op zolder en kwamen uit ons vorige huis. Daar had ik ze nog maar twee jaar hangen. Het zijn nog prachtige gordijnen van een mooie kwaliteit en ze passen perfect in Maria´s nieuwe huisje. Wat een gelukje!
´s Avonds konden Maria, Jan-Hendrik en Julian bij ons aanschuiven voor een lekker maaltje. Na het eten ging Willem nog even mee om het bed in elkaar te zetten. En zo hebben we allemaal ons steentje kunnen bijdragen.
Wat ik de afgelopen dagen verder zoal deed?
Ik verspeende de nodige zaaisels, verpotte plantjes naar een grotere pot en zaaide nog weer het één en ander. Oh, wat een feest!
Ik was druk met de bijen. Ik moest controles doen en er was een volk gaan zwermen. Die zwerm was super onhandig om een betonnen paaltje met klimop gaan hangen. Ik ben uren bezig geweest om het te scheppen. Eerst ´s middags al. En toen ik ze eindelijk in de kieps had, vlogen ze binnen een uur weer terug naar die paal. Toen heb ik ´s avonds een tweede poging gedaan en alles meteen in een zesramer geschept. Vandaag wilde ik de zesramer op z´n plaats zetten en merkte ik dat hij helemaal leeg was. Het is nogal een oud kastje en hoewel ik de vliegspleet dichtgedaan had, hadden de bijen toch een gaatje gevonden, waardoor ze weg konden. Maar, o, verrassing! Ze waren in een oude, lege kast gaan zitten. Daar heb ik vanavond wasramen in gehangen. Nu maar hopen, dat ze daar blijven zitten. Ha, ha, ze hebben me echt goed bezig gehouden! Tussen de bedrijven door heb ik ook nog wasplaatjes in ramen zitten smelten, omdat ik er niet genoeg op voorraad had. Hopelijk verloopt het wat de bijen betreft morgen wat rustiger.
Verder ´moet´ ik wandelen. Van de dokter, om precies te zijn. Ik was twee weken geleden bij de dokter met al m´n pijntjes. Die hoorde het allemaal eens aan en zei toen: ¨Ga maar eens twee keer per dag een half uur wandelen en kom over een week of zes maar terug.¨ Heerlijk nuchter dorpsdokteradvies :-). Ik probeer er gehoor aan te geven. Maar twee keer op een dag wandelen lukt eigenlijk nooit. Zelfs één keer lukt niet altijd. Gisteren wel. Toen liep ik van ons huis naar het nieuwe huis van Maria en JH en dat is heen-en-weer ongeveer 40 minuten lopen. Geen straf met dat mooie weer!
Vandaag ben ik de Wonderpan Junior weer eens aan het testen geweest. Er moet een boekje met recepten herschreven worden en alle recepten moeten aangepast worden voor de Junior. Ik bakte een lekker krentenbroodje met krenten, rozijnen en sucade. En vanmiddag bakte ik een stromboli. Dat is een Italiaans gerecht: een soort opgerolde pizza met pesto en mozzarella. We hebben het vanavond als avondeten gegeten. Ik had er voor de mannen vleesspiesjes bij gebakken, die ik nog in de vriezer had liggen. Zelf nam ik een vega kipburger. We hebben werkelijk gesmuld. Wat was dát lekker, die stromboli!
Vanmiddag kwamen Maria en Julian nog een poosje. Julian kon thuis niet slapen, omdat daar nog flink geklust werd. Maria kwam hem dus hier in bed leggen en hielp tijdens z´n slaapje mij nog even met pakketten klaarmaken en inpakken. We waren lekker op tijd klaar en hebben nog een dik half uur in de zon op het terras gezeten. We pakken graag elk zonnestraaltje mee, hoor :-).
Nou ja, de maandag en dinsdag zijn dus weer omgevlogen. Ben nu al benieuwd naar morgen.
