Deze week verliep een tikje moeizaam. Er circuleerde hier een buikgriepvirusje en dat kreeg mij ook voor een paar dagen te pakken. Het is niet zo, dat ik echt ziek was, maar alles verliep een tikje moeizaam. En ik lag een paar avonden wel héél vroeg onder de wol. O ja, ik was ook heel koud en misselijk. Bleh.
Zo goed en zo kwaad het ging heb ik me door m´n werk geworsteld. Het was natuurlijk juist best een drukke week. Dat zul je altijd zien. Gelukkig is bijna alles wat echt móest ook gedaan. En die paar dingen, die me niet gelukt zijn, heb ik maar naar volgende week geschoven. Hopelijk haal ik dan alles in.
Vandaag voelde ik me voor het eerst weer redelijk fit. Ik stond om half zes naast m´n bed en ben eigenlijk non stop doorgegaan tot aan het avondeten. Na het eten heb ik snel de keuken opgeruimd en daarna gingen we, zoals gewoonlijk op vrijdagavond, een bakkie doen bij schoonmama.
Morgen staan Maria en ik op de verkoping van onze kerk in Alblasserdam. Mijn gewone zaterdagprogramma heb ik over de afgelopen dagen verdeeld.
Gisteren had ik de fotograaf van Terdege. Die kwam gerechten fotograferen voor de kookrubriek. Tegenwoordig clusteren we dat op drie dagen per jaar. Op die dagen maak ik vier gerechten klaar (voor elke maand 1 gerecht) en Willemiene maakt de foto´s. Die dagen zijn al aan het begin van het jaar ingepland en ik wilde het dan ook graag door laten gaan, ook al was ik gammel. Gelukkig verliep het gesmeerd.
Natuurlijk was halverwege de dag m´n keuken wel zo´n beetje ontploft. En er moest geproefd worden. Ook heel erg natuurlijk ;-).
Aan het einde van de morgen draaide ook nog de bus van de pannenfabriek het erf op. Juist deze dag kwamen ze maar liefst 600 wonderpannen afleveren. We hebben de Wonderpan Junior laten ontwikkelen! Dat is de wonderpan, die we al hadden, maar dan een maatje kleiner. Net als de gewone wonderpannen kregen we deze junior pannen aangeleverd als binnenpannen en buitenpannen. Ze worden door ons gepoetst en geassembleerd: er komen oren aan, een deksel erop, een knop op het deksel, en daarna worden ze met vlamverdeler en handleiding in een doos gedaan. Gelukkig was Henk thuis om te helpen met uitladen. Toren na toren sjouwden we naar binnen. We hebben alles op karton in het midden van de shop gezet.
´s Avonds heb ik alvast van aflevering van de kookrubriek de tekst ingestuurd. De rest hoop ik volgende week te doen. En dan kunnen we de rubriek weer tot eind augustus even vergeten. Alhoewel ... Als ik iets leuks of lekkers of een goed idee tegenkom, ga ik daarmee natuurlijk wel aan de slag. Want eind augustus wordt er toch weer van me verwacht dat ik vier leuke recepten heb bedacht. Maar dat gebeurt gewoon een beetje tussen de bedrijven door, als er iets bij me opborrelt.
Vandaag hebben we alle pannen met de lift naar boven gedaan en heeft alles een plaatsje gekregen bij de andere wonderpannen. Dat was ook weer een hele sjouwerij. Verder waren er flink wat orders om in te pakken en ook veel binnengekomen goederen om uit te pakken. Toen eindelijk alles van de vloer was, hadden we tijd en ruimte om de spullen voor de markt van morgen in kratten in te pakken. Het was zomaar 17.00 uur voordat we er erg in hadden!
Morgenochtend moet ik alle overige spullen nog inpakken: pinapparaat, plakband, touw, kleden, krukken, geldkistje, tasjes enzovoorts. Normaal gesproken zetten we altijd alles de dag van tevoren al in de auto. Dat is eigenlijk wel fijner. Maar ja. Je kunt niet altijd alles met een schaartje knippen. Ik ben alweer blij, dat ik zover opgekrabbeld ben, dat ik morgen mee kan naar de markt.
De weersvoorspelling is in elk geval goed. Hadden we drie jaar geleden op 12 april natte sneeuw, vandaag zaten we buiten te lunchen en ook de koffiepauzes zaten we buiten. Lekker vitamine D opdoen. Julian geniet ook erg van het buiten zijn. En hij geniet van de melkschuim op onze koffie :-).
