Woensdag morgen heb ik de broodjes even opgepiept in de oven. Samen met de kaasbroodjes, die bij de Hema voor de halve prijs in de koelvitrine lagen (12 voor 1,25) en het verse zelfgebakken 9-granen brood was het een suprise-ontbijt.
Dan even iets heel anders: etiketten. Al jaren heb ik van die plaketiketten, die je in kleding kan strijken of kan opplakken op dingen die je niet strijken kunt. Er wordt hier zoveel mogelijk gemerkt: jassen, tassen, mutsen, wanten, sjaals, paraplu's, rekenmachines, gymspullen, noem maar op. Op die etiketten staat: ik ben er eentje van familie L. en dan ons telefoonnummer. Dinsdag belde er een mevrouw op: "Missen jullie soms een bal?" "Hè? een bal? O, eh, ik weet het eigenlijk niet," stamelde ik verbaasd. Nou, dat vond die mevrouw maar een raar antwoord, geloof ik. In elk geval vertelde ze, dat ze de hond aan het uitlaten was geweest en dat ze een bal in de sloot had zien liggen, hem eruit gevist had, en dat er een sticker op zat met ons telefoonnummer. Ah, ja, nu begreep ik het. Het klopte. Die bal was van ons. Grappig. Ik wist niet eens, dat ik die bal gelabeld had. Wat leuk, dat iemand de moeite neemt, om er even over te bellen! Ik stuurde één van de kinderen naar het opgegeven adres om de bal te halen. Ik had een pak sap meegegeven, voor de moeite. Eerst wilde die mevrouw dat niet aannemen. Maar Leendert zei gewoon: ja, dat is voor u en duwde het haar in haar handen ;-). Ik kan je die etiketten van harte aanbevelen. Ze leveren echt iets op. Je kunt ze bestellen op: http://www.practiquette.nl/
Gisteren was het hier feest. Jan is in de zomervakantie jarig geweest en mocht nog een feestje geven voor z'n schoolvriendjes. Zijn klas was gisteren vrij en dat vond ik een mooi moment voor het feestje. Hier lekker rustig in huis, omdat de anderen kinderen gewoon naar school moesten. Vijf knulletjes kwamen rond half 11 min of meer bedeesd naar binnen rollen. Allemaal meneertjes van een jaar of 5. Wat heb ik genoten! Deze leeftijd is zó leuk. Alles is nog even mooi en leuk. Vier van de 5 kinderen, was nog nooit bij ons geweest. En dan is alles dus nieuw. Ik had in de kamer een paar speelhoeken gemaakt. Een legohoek, een autootjeshoek, een kleurhoek en een clickshoek (soort constructie-speelgoed). Ze gingen heerlijk aan het spelen en ontdooiden al snel. Na een poosje ging ik koffie zetten en voor de kinderen was er een pakje drinken met een stroopwafel. Jan mocht naar boven, om een voorleesboek uit te kiezen. En met dat boek en al die kindertjes nestelde ik me op de bank. Ik heb gezellig zitten voorlezen en vond het zó lief om te zien, dat er zelfs duimen in de mond gingen :-). Na het voorlezen gingen we de kadootjes verstoppen en nog wat spelletjes doen. Daarna gingen de mannen het speeltuintje naast ons huis in. Ik had veel buitenspeelgoed gegeven en ze vermaakten zich prima. Op verzoek van het feestvarken zouden er poffertjes gegeten worden. Dus ging ik, terwijl de kinderen buiten speelden, aan het bakken. Het beslag had ik al eerder op de morgen klaargemaakt en was prachtig gerezen. Ik maak altijd poffertjes beslag van gistdeeg. Veel lekkerder dan die pakken poffertjesmix uit de winkel. En over kant en klaar zullen we het hier maar helemaal niet hebben ;-). Mijn recept: 600 gram bloem, 1 liter lauwe melk, 1 1/2 tl. zout, 1 1/2 eetlepel gedroogde gist en 1 1/2 eetlepel suiker tot een klontvrij beslag mixen. Een uurtje laten rijzen. En bakken maar. Ik heb een gietijzeren bakplaat en dat werkt als een trein.
Maaike en Maria hadden gisteren ook al een uitnodiging voor een feestje, dus die kwamen niet thuis eten. Ik had behalve Jan en z'n vriendjes alleen Hans, Koos en Henk van de eigen kinderen aan tafel. Zo was het precies te behappen voor me, want er moesten er nog wel een paar geholpen worden met het een en ander. Ik was al blij, dat iedereen zei, dat hij poffertjes lustte. Maar dat bleek niet zo te zijn. Na een paar hapjes, bleken 2 kinderen toch géén poffertjes te lusten ;-) Gelukkig had ik nog 2 witte semolinabroodjes van het ontbijt over. Die lustten ze wel. De rest smulde van de poffers. Ik had er poedersuiker en schenkstroop bij, wat ze zélf op hun poffers mochten doen. Schenkstroop koop ik trouwens nooit. Dat maak je heel gemakkelijk zelf van gewone stroop uit een pot. Je doet een klodder stroop in een kannetje en zet het even in de magnetron. En voila: schenkstroop voor een prikkie. Ook mochten ze slagroom uit een spuitbus erover doen. Dat vond iedereen maar raar. Maar zo eten wij altijd poffertjes: met slagroom! Mmmm. De buikjes zaten al snel vol. Ik heb nog even voorgelezen uit de kinderbijbel. Koos mocht het verhaal uitkiezen. Hij koos het verhaal van Jozef in de gevangenis. Helemaal moegespeeld en met volle buikjes bracht ik de kinderen weer naar hun moeder. Jan mocht ze allemaal nog een verrassing geven: een blikje gevuld met snoepjes. Het was een heerlijk feest.
