Na de kadootjes-verstopperij moesten alle meisjes hun handen komen wassen in de keuken, want we zouden muffins gaan bakken. Het plan werd met enthousiasme ontvangen, de handen werden gewassen en de mouwen opgestroopt. Ik had bedacht, om ze de frambozen-kokosmuffins te laten maken, waarover ik al eerder schreef. Dat is een gemakkelijk recept en de ingrediënten moeten geprakt worden, in plaats van gemixed. Dan heb je meteen geen gedoe over wie er mag mixen. Ik had het recept in tweeën gedeeld, om iedereen aan z'n trekken te laten komen. Er moest nu dus 2 keer zelfrijzend bakmeel worden afgewogen, 2 keer suiker, enzovoorts en iedereen kwam aan de beurt. Toen alle ingrediënten in 2 kommen zaten, mochten ze om de beurt een poosje prakken, totdat het deeg klaar was. Daarna kon iedereen 3 vormpjes vullen en kon alles de oven in.
De meiden gingen inmiddels buiten spelen, zodat ik me verder om de troep en de oven kon bekommeren ;-). Maar de meisjes bleken zich buiten niet echt te kunnen vermaken, dus kwamen ze klagen, dat ze niets wisten te doen. Na enig heen en weer gepraat, besloten ze aan de tuintafel een spel te doen: Er werd een aantal lepels in het midden neergelegd, 1 minder dan het aantal meiden. Eén las er voor uit een boek en las dan middenin het verhaal het woord "erwtensoep". Iedereen moest, zodra ze dat woord hoorden, een lepel te pakken zien te krijgen. Het werd een vrolijke boel daar buiten!
Inmiddels had ik snel de lunch verzorgd. Maaike wilde graag broodjes met knakworstjes eten. Hoe simpel! Iedereen lustte het gelukkig en in een mum van tijd waren er 25 broodjes met 50 knakworstjes soldaat gemaakt.
Na het eten was er nog een uur over en in die tijd hebben we een geweldig leuk spel gedaan. Ik had een grote vuilniszak met kleding klaarstaan voor de zending. Die zak liet ik de kring rondgaan, terwijl er muziek aan stond. Telkens als de muziek stopte, mocht degene die de zak had, er ongezien iets uitgrabbelen en dan aantrekken. Het was echt hilarisch. De meiden hadden de grootste pret en zagen er steeds wonderlijker uit. Toen de zak leeg was, mochten ze allemaal langs de spiegel lopen en daarna hebben we buiten een groepsportret gemaakt.
Het liep inmiddels tegen tweeën. Tijd om naar huis te gaan. Wat vond ik het leuk, toen één van de meisjes voldaan verzuchtte: "Ik vond het écht een leuk feestje!" en daar bijval van de hele groep bij kreeg! En het wás ook super gezellig geweest. Een echt meidenfeestje. Ze kregen allemaal net zo'n blikje met snoepjes, als de kinderen op Jan z'n feestje hadden gekregen. En natuurlijk kregen ze hun zelfgebakken muffins nog mee. Feestelijk verpakt in een cellofaantje met een krullintje erom. Ik bracht de meisjes, die niet op de fiets gekomen waren, met de auto thuis en ook dít feestje kon weer in de annalen worden bijgeschreven ;-)
