In de winter telt een bijenvolk slechts een 5000 bijen, terwijl het volk in de zomer wel 50.000 bijen kan tellen! Nog iets bijzonders is, dat zomerbijen maar 6 weken oud worden, terwijl winterbijen wel 6 maanden leven. Echt, die bijenwereld zit zó wondermooi in elkaar! Het is niet voor niets, dat ik imker ben geworden. Het is heel boeiend.
Ná de langste dag, gaat de koningin mínder eitjes leggen, zodat het volk kleiner wordt. Het ligt er aan in welk gebied het volk staat, wanneer dat precies gebeurt. In gebieden waar nog laat in de zomer nectar te halen valt (bij de heide of daar waar veel Springbalsemien bloeit), is dat later dan op plaatsen waar dat niet het geval is.
In de Alblasserwaard is het eind juli wel gedaan met de dracht en moet de imker de bijen gaan inwinteren. Je controleert dan of de bijen genoeg voer hebben om de winter mee door te komen. Haal je aan het einde van de zomer al de honing van je bijen, dan zul je ze suikerwater moeten voeren. Anders hebben ze niet genoeg te eten in de winter. De bijen maken van het suikerwater honing en slaan dat in de ramen op. Een volk heeft ongeveer 12 kilo voer nodig voor de winter. Als je de honing vroeger in het seizoen van de bijen haalt, hebben ze nog voldoende tijd om een wintervoorraad aan te leggen. In dat geval moet je hoogstens wat bijvoeren. Dit voeren is een werkje voor de augustusmaand. Dan is het nog warm genoeg voor de bijen om de suiker te verwerken.
Als imker moet je er ook voor zorgen, dat je bijen in een zo klein mogelijke behuizing de winter ingaan. De bijen moeten het broednest warm houden en dat gaan gemakkelijker in een kleine behuizing. En het kost ze dan ook veel minder energie.
Vrijdag ging ik een laatste controle doen en zag ik dat drie volken in een kleinere behuizing moesten. Ze zaten nu op twee kamers en moesten naar 1 kamer. Daar was ik wel even mee bezig. Maar nu is alles winterklaar.
Ook wij mensen zijn ons aan het inwinteren. Dat betekent in ons geval onder andere dat de houthokken helemaal vol moeten, zodat we de kachel kunnen stoken.
Het kost ons twee zaterdagen. Afgelopen zaterdag was de tweede hakdag. De halve familie was opgetrommeld: Wim (die meteen ook voor z´n eigen kachel zaagde), Dirk, Leendert, Hans, Maaike, haar vriend Jaap, Willem en ik. Het was een gezellige familiedag. We hebben hard gewerkt. Om 7 uur begonnen we, na een bord Brinta.
Een deel van het hout moest nog gekloofd worden. Daarna werd het per aanhangwagen naar Alblasserdam vervoerd en twee karren gingen naar Streefkerk (voor Wim). Op beide locaties werd er gelost en gestapeld. Het liep allemaal gesmeerd.
Tussen de middag werd er met 12 man bij ons geluncht. De kleinkinderen waren ook van de partij. En Jan, die intussen de hele dag hard aan het inpakken was voor de webshop. Dat moest immers ook doorgaan.
In no time was er een grote pan tomatensoep leeg en ook schalen vol broodjes verdwenen als sneeuw voor de zon.
Om 3 uur lag er bij ons tien kuub hout in het hok! Het was tot de laatste centimeter vol gebouwd! Wat een rijkdom! En wat waren we blij, dat het allemaal zo voorspoedig was verlopen.
De mannen waren nog wel even bezig met het terugbrengen van de kloofmachine en van de geleende aanhangwagen. En alles moest natuurlijk ook weer netjes zijn.
Zelf was ik in huis bezig. Op deze koudste 16 september ooit gemeten, en ook nog eens vreselijk nat, was er aardig wat troep binnen gelopen. Ondanks dat iedereen z´n schoeisel had uitgedaan.
Normaal eten we op de houtdag buiten. Maar dat was nu geen optie. Het zaagsel werd meegenomen aan de kleding en ik kwam het ook vandaag nog overal tegen. Maar goed. Wat rest is: een mooie gezinsherinnering, een hok vol hout en een voldaan gevoel over zoveel handen, die het werk licht maakten!
´s Avonds na het eten reed Willem nog even een rondje door de Alblasserwaard met mij. Henk ging ook mee. Heel even wat anders zien, dan de Karper en even ontspannen. Je kan me niet blijer maken ;-).
 |
| Wat een prachtige Lakenvelders! |
 |
| Geen zaterdag zo kwaad, of de zon schijnt; vroeg of laat. |
