Na het ontbijt en na m´n ritje naar moe ging ik in huis aan de slag. Opruimen, opruimen, opruimen. Tachtig procent van je huisvrouwenbestaan is opruimen. Maar daarna ook snel een borstel door het toilet, het aanrecht leeg en nog even de stofzuiger over de vloer. En toen was daar ineens die pad, die in het raamkozijn zat. Binnen dan, hé! Ach, was dát misschien het geluid, wat ik ´s morgens niet had thuis kunnen brengen?! Vooruit jij, ga maar fijn buiten spelen :-).
De mevrouw had wel even tijd voor een bakkie koffie. Gezellig hoor, zo´n onverwachts contact tussen twee vrouwen, twee moeders. Dan hoef je elkaar verder helemaal niet te kennen, maar is er toch meteen een klik.
Toen ik meeliep naar haar auto om de spullen in te laden, was daar ineens een kado voor mij. Wat een verrassing. Allemaal groenten en fruit, vanmorgen vers geoogst uit de eigen tuin. Geweldig! Wat een rijkdom!
Het was een wisseling van de wacht, want ik mocht meteen aan een volgend bakkie koffie. Nu met een schoonzus, die ik niet zo vaak zie en die nu dan toch gezellig aan kwam waaien. We hadden veel gespreksstof en het draaide erop uit, dat ik me erg moest haasten om Henk nog van een lunch te voorzien en zelf te zorgen op tijd bij de manueel therapeut te zijn.
Het lukte. Exact om 13.00 uur zat ik in de wachtkamer en ik kon nagenoeg meteen binnen komen. M´n rug werd weer geïnspecteerd en het was niet voor niets dat ik nog een keer kwam, vond de peut. Er was nog iets niet naar z´n zin. M´n nek werd weer gekraakt en daarna masseerde hij een paar knopen weg. M´n rug werd nogmaals gekeurd en ja, nu was meneer tevreden. Hij ging afsluiten met een ¨liefdevolle omhelzing¨, zoals hij dat noemde. Ik moest m´n armen gekruist voor mijn borst houden, uitademen en op dat moment kraakte hij in een snelle beweging m´n rug, door me achterover te trekken. En dat was het. Opgewekt zei hij: ¨Dan maken we nu de afspraak, dat we géén afspraak meer maken.¨ Dat vond ik mooi gezegd. Ik ben dan nog wel bij de gewone bekkenbodemtherapeut, maar waarschijnlijk ben ik daar ook binnenkort klaar. Ongelofelijk hoe snel ik opgeknapt ben.
Thuisgekomen ging ik als een haas aan de slag met de webshopbestellingen. Maaike heeft ook nog even meegeholpen en alle bestellingen, op 1 na, konden op tijd de deur uit. Het was een hele stapel. Maaike maakte een foto en sprak plechtig:
Hiermee verklaar ik het bakseizoen voor geopend
Nou, grapte Willem later op de avond: Het fotoseizoen óók. Er wachtten weer heel wat nieuwe producten om in de shop gezet te worden. De foto´s zijn inmiddels genomen. Nu nog bewerken, plaatsen, omschrijving erbij (dat is mijn taak dan weer). Het is altijd een hele klus.
Intussen had ik bak-avond. Er moest brood gebakken worden en verder de traktatie van Henk. Die hoopt morgen in de klas zijn verjaardag te vieren. Ik ben alleen nog niet klaar met bakken. Er was telefoon en aanloop en sowieso vlotte het niet erg. Maar dat geeft niets. Dat is dan een mooie invulling voor de stille ochtenduurtjes van morgen ;-).
