Daarna kwam er een streep(je) door de rekening. Willem had op de eerste loopdag z'n auto in Braamt geparkeerd. Vlakbij de parkeerplaats hadden Willem en Jan een paaltje met het witrode Pieterpad-tekentje gezien. Ze waren dus in de veronderstelling, dat ze op hun route 'vanzelf' langs de auto zouden komen en hadden verder niet heel erg op de omgeving gelet. Laat staan dat ze de plaats bepaald en opgeslagen hadden in hun mobiel.
Ze liepen op Braamt aan, maar zagen de auto niet. Ze dachten, dat ze dan wellicht aan de andere kant van Braamt moesten zijn en liepen daar naartoe. Geen auto. Na wat nadenken en gepuzzel besloten ze, dat ze tóch terug moesten naar de ene kant van het dorp. Ok. Het dorp is niet groot. Maar als je denkt aan je laatste kilometers bezig te zijn en je moet dan nog een kilometer of vijf, zes heen en weer lopen op zoek naar je auto, dan zijn het zware laatste loodjes, hoor! Maar gelukkig. De auto werd gevonden en de mannen hebben weer wat bijgeleerd: nooit je auto 'zomaar' ergens parkeren. (Het witrode Pieterpadpaaltje in de buurt van auto was waarschijnlijk nog een oud paaltje van een verlegde route, denken de mannen.)
Uiteindelijk kwam ze even na vijf uur thuis. In elk geval op tijd voor de zaterdagse frieten :-). Daar hadden ze best trek in, nadat ze twee dagen geen warme maaltijd gegeten hadden!
 |
| Willem en Jan op de helft van het Pieterpad |
Wij zijn hier thuis aan het puzzelen gegaan, hoe Maria thuis kon komen. Gelukkig was haar mobiel opgeladen en konden we met haar bellen, appen en sms-en. We vogelden uit, dat ze eerst naar Schiphol moest reizen en daar moest overstappen op een trein die naar Rotterdam CS ging. Ze zou daar dan om 22.04 aankomen en Willem zou haar daar ophalen. Zo gezegd, zo gedaan.
Een poosje later kwam er opnieuw een noodkreet: Maria was ingecheckt bij Arriva, maar reed inmiddels bij de NS. Ze wist niet, dat ze had moeten uitchecken en opnieuw inchecken en reed dus onbedoeld zwart! Ze had dit zo ook tegen de conducteur gezegd en die zou ´gaan overleggen´. Wij zeiden, dat het vast goed zou komen en dat was ook zo :-). Na overleg sprak de conducteur af, dat Maria in elk geval op Schiphol zou inchecken en dan was het verder goed.
Op Schiphol kwam de derde noodkreet: Waar moet ik inchecken? Maria had wel een paal met een apparaat gevonden, maar als ze daar haar pasje langs haalde kreeg de alleen ´toeslag´ te zien. De tijd drong, want ze had maar een paar minuten. Ik zei haar dat ze niet langer met ons moest bellen of appen, maar dat ze zo snel mogelijk aan iemand moest vragen waar ze kon inchecken. Ik werd er zenuwachtig van! En dat bleek achteraf niet onterecht, want Maria´s trein stond al klaar. Ze durfde echter niet zonder in te checken in te stappen en ze is op het laatste moment nog hard naar een incheckpunt gedraafd, heeft ingecheckt en is net op tijd in de trein gestapt.
Hè, hè, op weg naar Rotterdam!
Intussen hadden we nieuws van ons andere dwalende schaap: Hans. Hij had z´n vliegreis achter de rug en moest nu met de trein van Eindhoven naar Zwijndrecht (waar zijn fiets stond). Hij had 25 minuten lang in de trein op het station van Eindhoven staan wachten. Eindelijk ging de trein rijden. Maar...hij reed 1 meter en stopte... Iedereen moest uitstappen. Trein kapot. Gaat lekkerrrrr!
Na een poosje kreeg ik Hans weer op de app. Hij zat inmiddels in de trein en reed ter hoogte van Breda. Ik sommeerde hem om níet naar Zwijndrecht te reizen, maar naar Rotterdam. Als het even wilde, kwam hij daar ongeveer tegelijkertijd met Maria aan! En Willem was intussen op weg om Maria daar af te halen. Het klopte! Slechts enkele minuten na elkaar kwam schaap 1 vanuit Harderberg en schaap 2 vanuit Malaga op Rotterdam CS aan. En zo kwam Willem rond kwart voor 11 met twee schapen thuis en was de kudde weer compleet (behalve dan Leendert, die nog in Peru rondzwerft).
Wat was het fijn om op zondag weer met z´n elven aan de tafel te zitten met mijn normale, grote pannen erop :-).
En zo werd het maandag. De elfde verjaardag van onze jongste: Henk! De verjaardag werd nogal alternatief gevierd. Geen koffie met gebak of visite in de middag of de avond. Nee. Er was een heus verjaardagsontbijt! Henk mocht namelijk vandaag met het gezin van mijn zus mee op vakantie naar Ouddorp. En daarom vierden we zijn verjaardag vòòr zijn vertrek. Het werd een reuze gezellig ontbijt met 15 personen en heel veel lekkers :-).
Maar eerst was daar natuurlijk het ´grote kado´ van papa en mama. Wij hadden een prachtige lego-doos voor zijn verjaardag. Wat was hij er blij mee!
Daarna kwam de verjaardagsvisite en gingen we gezellig aan twee tafels. Er waren croissantjes, pistoletjes, gewone boterhammen, krentenbollen, suikerbrood, lekker beleg, koffie, thee, gekookte eieren. Het was echt genieten.
Na het eten ging Henk was. Heel vroeg op de morgen was Hans ook al vertrokken (met drie vrienden naar Barcelona). En Willem was Jan al weg gaan brengen. Hij mocht met de familie van een vriend mee naar Drenthe. En zodoende zijn we maar weer met een klein clubje over!
Vanavond zijn we na het eten met z´n zessen (in twee auto´s) door de Alblasserwaard getoerd. We smikkelden van het allerlekkerste boerderij-ijs van Nederland in Brandwijk :-).
Op de terugweg zagen we een luchtballon landen en hebben daar een poosje naar staan kijken. We hadden een fijne avond en schoonmama had eens even iets anders om naar te kijken dan de Karper, waar ze nu alweer bijna twee weken is.
Ik heb tussen de bedrijven door geprofiteerd van het prachtige weer en heb, naast de gewone was, weer twee bedden gedaan. Alles gewassen tot en met de dekbedden toe. Er staat een enorme strijkberg op me te wachten. Maar dat is mooi een klusje voor morgen...
