Zomervakantie 2017, dag 25; en toen waren het er nog vijf (plus oma :-))

Vanmorgen vroeg zijn Willem, Jan en Maria vertrokken. Ze reden weg onder een loodgrijze hemel. De straat was nat van alles wat er vannacht al aan regen viel. Maar...ze reden de goede kant uit :-). Ik kreeg al snel appjes met foto´s van prachtige blauwe luchten.

Foto van 9.09

Maria werd keurig volgens plan om even na negenen op de camping in Hardenberg afgeleverd. En wie kwamen ze daar tegen? Twee dochters van mijn zus :-). Zij zitten op de camping ernáást. Vandaag was er een groot volleybaltoernooi van drie campings en de meiden gingen daar aan meedoen. Grappig dit!

Willem en Jan reisden verder naar Braamt en gingen van daaruit met de bus en de trein naar Holten. Dat is met het OV nog best een aardige reis. Pas om vijf voor half 2 kreeg ik het berichtje: WIJ LOPEN. Van uur tot uur kregen we de prachtigste plaatjes toegestuurd. Ze liepen van Holten naar Laren -een korte etappe om ín te lopen- en logeren nu in Hotel Achterhoek. Dat is zo´n onbemensd hotel, waarvoor je boekt, betaalt en dan per sms de toegangscode tot je kamer krijgt. Er is geen restaurant en dus ook geen ontbijt morgen, maar daarvoor kun je in het dorp ook prima terecht. De kamer was schoon en ruim en er was wifi. Wat wil je nog meer :-).

Mijn dag zag er een beetje anders uit, dan lopen en genieten van de natuur. Het was hier eigenlijk min of meer een gewone werkdag. Weliswaar met veel bezoek (voor moe), waardoor ik wat meer heb gezeten dan anders. Toch wel gezellig om je familie zo nog eens te spreken ;-).

Schoonzus bracht een prachtig boeket mee. Dat wat op tafel stond, was alweer een week oud en daar had ik juist vanmorgen al wat dode rozen uit gevist. Nu staat er een boeket in sprankelende kleuren en ik geniet zo fijn mee van de bloemen voor moe.

In de fruitmand, die moe vorige week kreeg, zaten enkele minder alledaagse vruchten. Gelukkig zat er uitleg bij. Toen ik vandaag moe d´r fruitbordje klaar wilde maken, pakte ik een oranje peervormige vrucht. Ik had geen idee wat het was. Op de bijgevoegde informatie las ik dat het om een Grenadilla, een soort passievrucht, ging.

Met een scherp mesje heb ik de vrucht gehalveerd. De ene helft heb ik uitgelepeld, zodat ik wist, wat ik moe zou voorschotelen. Mmm, lekker! De andere helft durfde ik met een gerust hart op haar bordje te leggen.

Ik had vandaag aardig wat keukenwerk. Van een nichtje had ik een maaltje bietjes (hier bij Rotterdam zeggen we ´krootjes´) gekregen.Verse zomerkrootjes, zó van de tuin. Oh, zo lekker!! Ik heb ze vanmorgen in de snelkookpan gekookt en af laten koelen. Vanmiddag pelde ik ze en haalde ze over de rasp. We aten een super klassiek maaltje van krootjes met een heel fijn gesnipperd uitje, een speklapje en een kruimig aardappeltje.

We zaten vanavond maar met z´n vieren aan tafel (Hans was later thuis). Wat een kale boel! Ik kook dan standaard te veel. Maar dat is niet erg, want alles wordt keurig ingevroren. Zo hebben we binnenkort weer een keer restjesdag en komt alles alsnog wel op.

restjes voor in de vriezer

Ander keukenwerk vandaag was het bakken van brood. Dat is iets wat altijd maar door gaat. Net als de was en de strijk, waar ik gisteren al een gat in sloeg en waar ik vandaag ook hard aan gewerkt heb. Ik bofte, dat er maar één was binnen hangt. De rest kon fijn naar buiten, nadat de grijze nattigheid had plaatsgemaakt voor blauwe luchten en veel wind.

Vanavond hebben Maaike en ik nog een poosje samen ingepakt voor de shop: nasikruiden, Italiaanse kruiden, Kurkuma en heel veel sesamzaad. Fijn dat dat maar vast weer in de schappen staat.

Het laatste stukje van de avond besteedde ik aan lezen. Aan handwerken kom ik momenteel haast niet toe. Maar dat is niet erg. Dat loopt niet weg.

Helaas had moe vandaag een veel mindere dag dan gisteren. Dat drukt uiteraard een stempel op de dag. Je zou graag willen, dat het één stijgende lijn was. Maar dat is niet heel realistisch.

Intussen staat Hans in de startblokken om morgen heel vroeg van huis te gaan. Eerst met de fiets naar Zwijndrecht. Dan met de trein naar Brussel. Vandaar met het vliegtuig naar Malaga. En dan hoopt hij zaterdagavond weer thuis te komen. Je moet er maar zin in hebben ;-). Al met al zijn er van de 9 Luijkjes nu nog maar vijf over (en morgen vier...). Plus oma! Die vult de gaten mooi op :-).