Zaterdag was een dag vol pijn. Ik kon me haast niet bewegen. Toch heb ik in de laagste versnelling m´n huishouden gedaan. Willem was met Leendert op stap voor beitels en ze kwamen pas halverwege de middag thuis. Ik moest toen alleen nog boodschappen doen en één was ophangen. Willem is met me meegegaan naar de supermarkt. Terwijl ik achter de boodschappenkar strompelde, heeft Willem alles uit de schappen gepakt. Waaah, Willem was echt op stap met een ´oud wijf´!
´s Nachts was het weer van hetzelfde laken een pak: hazeslaapjes op m´n rug. Maar toen ik zondagochtend wakker werd, was de scherpste pijn gelukkig weg. Daar was ik heel blij om, want ik wilde graag naar de kerk. Willem heeft me vlak voor de kerkdeur uit de auto gezet. Ik voelde me behoorlijk opgelaten en was blij, dat het nog niet druk was. Gaande de dag ging het steeds beter en ´s avonds had ik enkel nog maar een zere knie.
Ik had inmiddels van diverse mensen te horen gekregen dat het vast ischias/een beklemde zenuw was. En er was me al voorgespiegeld, dat ik daar nog wel even mee zoet zou zijn. Ik was dan ook vast van plan om vanmorgen naar de dokter te gaan. Maar wonder boven wonder stapte ik vanmorgen ´normaal´ mijn bed uit. Wat een zegen! Ik voelde enkel nog wat restpijn en kon de hele dag normaal bewegen. Wat ben ik blij!
Vanmorgen heb ik eerst alle waslijntjes leeggestreken en -gevouwen.
Dat was een flinke klus, maar heerlijk, dat nu de was helemaal bij is. ¨Zo,¨ zei ik tegen de meiden, die thuis waren, ¨game over! Nu ga ik weer van voren af aan beginnen en alle lijntjes weer vol wassen :-)¨ Ha, ha, dat vonden ze een wel een grappige gedachte.
Om nog even in speltermen verder te spreken: ik besloot direct na het vouwen van de was nog een potje Memory te doen. Sokkenmemory, wel te verstaan :-). Er werden weer heel wat paren gevormd!
De dag vloog weer om. Om 16.00 uur ging ik de webshopbestellingen naar de post brengen en meteen langs de markt. Er was gebeld, dat er weer een partijtje groenten en fruit voor me was. De groenteboer had al van alles voor me klaargezet. Hij weet intussen wel zo´n beetje waar hij me blij mee maakt.
Met de auto volgeladen reden Maria en ik naar huis en gingen in de keuken aan de slag. Maria maakte een heerlijke Waldorfsalade en ik maakte een schaal groene salade. Worteltjes en doperwten erbij, een slavink voor de vleeseters en patat wat over was van zaterdag. O ja, en ook nog een schaal met komkommerschijfjes. Misschien een beetje een zomers menu op deze dag, die toch al een beetje winters aanvoelde (vanmorgen vroeg dan toch!). Maar het smaakte voortreffelijk.
Net als het snoeperijtje wat ik naast me
