Wonen in een kerstkaart

Sinds er zondag sneeuw viel en het nog even lekker wintert, wonen we in een kerstkaart. Wat is het mooi! Dit hadden we nog niet meegemaakt, hier in Bles. 

Ons uitzicht.

Vanuit de jongensslaapkamer

Vanuit Maria´s slaapkamer

Ciara vindt het heerlijk in de sneeuw.
Muck, de kat, moet er niets van hebben.

Het duurde even voordat de Graaf dicht lag.
Maar nu is er dan toch echt ijs.

Ons huis vanaf de overkant 
van de Graaf

Het rondje met het hondje

Kijk eens wat een verschil!

Maar hoe mooi het allemaal ook is, er moet natuurlijk gewoon gewerkt worden. Dat genieten van die kerstkaart doen we wel tussen de bedrijven door :-).

Ik pak typische winterklusjes aan.

Het Perzisch tapijt wat op de eettafel ligt, kreeg een sneeuwbad. Dat leerde ik van mijn moeder: bij sneeuw leg je die tapijtjes buiten. Dan trekt het vuil eruit. Dat heb ik dus maar braaf gedaan. Of het echt geholpen heeft, weet ik niet, hoor. Het kleed is al bijna 35 jaar oud en inmiddels behoorlijk versleten. Maar goed.

De vriezer kreeg een schoonmaakbeurt. Alle spullen gingen in kratten en konden mooi buiten staan. Zo kon de vriezer eens helemaal worden ontdooid. Dat was sinds onze verhuizing niet meer gebeurd en inmiddels zat er een behoorlijk dikke laag ijs overal. Dat kost extra stroom, maar ook extra ruimte. De vriezer wordt ook oud. We kochten hem in 2004, toen we naar de Karper verhuisden. Eigenlijk is hij zo langzamerhand aan vervanging toe. 

En nog een typisch winterklusje: ik kookte een hele grote pan erwtensoep. Mmmm!

Op woensdag rijd ik altijd naar de molen voor nieuwe voorraad meel en bakmixen voor de webshop. Ik was blij, dat de weg vandaag goed begaanbaar was. Alleen in het straatje van de molen was het glibberig. Bij de molen vandaan reed ik ook nog langs de verpakkingsgroothandel. Ik had daar een flinke bestelling klaar laten zetten, want ze gaan dik twee weken dicht vanwege een verbouwing.

Het paste allemaal nèt in de caddy!

Vroeg in de middag stopten er ineens drie auto´s voor de deur. Daar was Leendert met een stel maten. Ze kwamen kijken, of je bij ons voor al kon schaatsen. Nou, niet echt. Er was nog geen mens te zien! Twee dagen geleden lag de Graaf nog open vanwege de straffe wind. 

De jongens wilden tòch testen. Dat mocht Leendert doen :-). Ik vond het maar niets, hoor. Gelukkig liep het goed af. Maar na een paar rondjes hield hij het wel voor gezien. De scheuren sprongen achter hem in het ijs.

Behalve het ijs, testte hij meteen zijn slijpkunst. Hij heeft een schaatsslijpbankje gekocht en sleep dus zelf zijn schaatsen. Nou, die waren prachtig geslepen. Daar kan hij ook een vinkje achter zetten :-).

En zo is er altijd wel wat te beleven. Leuke dingen en minder leuke dingen. Minder leuk was, dat Willem zondag weer een flinke gal-aanval had en maandag toch eindelijk naar de dokter is geweest. Vervolgens mocht hij dinsdag naar het ziekenhuis voor een buikecho en bloedonderzoek. Morgen horen we de uitslag.

Ook minder leuk was, dat er door de stuifsneeuw best wat lekkage op zolder was. Jammer hoor. Lelijke bruine plekken in het mooie witte stucwerk. Maar ja, niets aan te doen. 

Ik denk, dat ik zo langzamerhand maar eens bij van der Valk ga inchecken. Het was een drukke dag. Ik voel hem zitten.