Vorige keer schreef ik al over potten vol peulvruchten in mijn kelder, die nodig eens leeggegeten moeten worden. Peulvruchten zijn heel gezond. Ze zijn eiwitrijk en vezelrijk en bevatten ook verschillende vitamines. In gedroogde vorm zijn ze bijzonder goed houdbaar. Het is erg handig en voordelig om een voorraadje peulvruchten in huis te hebben. Vooral in de winter, als de groente óf heel duur is, óf van heel ver komt, óf in kassen gekweekt is. Ik heb jarenlang altijd gezorgd, dat er vòòr de winter een voorraadje peulen, een 25-kilobaal uien en voldoende aardappels waren. Daarmee kom je een heel eind.
Er was een beetje de klad gekomen in het regelmatig bereiden van peulvruchten. Maar nu ik eenmaal besloten heb om de voorraad op te gaan maken, zodat die niet al te oud wordt, heb ik die peulvruchten weer helemaal herontdekt.
Vorige week aten we al eens lekker linzensoep. En vanmorgen vroeg stond ik met een zak pintobonen in mijn handen. Pintobonen? Ja! Ik had er eigenlijk ook nooit van gehoord. En ik kan me ook niet herinneren, waar en wanneer ik die zak kocht. De bonen zagen er in elk geval wel leuk uit ;-).
Ter plekke bedacht ik, dat er vandaag een bonenschotel op tafel zou komen. Er zat 900 gram bonen in de zak en ik woog de helft af. Dat zou wel voldoende zijn voor ons gezin van 8 personen. Ik zette de bonen in ruim water in de week.
Vanmiddag na de koffie bracht ik de bonen aan de kook en zette de warmtebron laag. Als je het beter plant, kun je peulvruchten ook heel goed in de Hooimadam (of hooikist, of wat dan ook) garen. Maar dan moet je de peulvruchten ´s nachts in de week zetten en de volgende morgen vroeg aan de kook brengen en in de Hooimadam zetten. Aan het eind van de dag zijn ze dan gaar, terwijl je maar een fractie aan energie hebt gebruikt. Maar goed. Voor nu moesten de bonen gewoon 1 à 1 1/2 uur zachtjes koken.
Om een uur of 5 waren de bonen gaar en klaar. De grappige vlekjes, die op de gedroogde bonen te zien waren, zag je niet meer. De pintobonen zagen er uit als wat lichtere bruine bonen. Ik spoelde ze af en zette ze apart. De bonenschotel maakte ik vervolgens met wat me lekker leek en wat er in huis was:
Ik bakte een klein schaaltje gerookte spekblokjes uit. In het spekvet bakte ik vervolgens 2 uien, in halve maantjes gesneden, licht aan en deed er op het laatst nog 2 fijngehakte teentjes knoflook bij. Nadat ik de uien en knoflook uit de pan gehaald had, bakte ik in hetzelfde vet 2 in blokjes gesneden appels licht aan. Intussen bakte ik in een andere pan een in blokjes gesneden restje aardappels van zondag op.
Tenslotte haalde ik een potje augurkenplakjes (kerstpakket) en een potje zilveruitjes uit de kelder en verkruimelde een half zacht kaasje (uit een blik, op pekelwater). Alle ingrediënten voegde ik samen en verwarmde alles goed door. Klaar was de bonenschotel. Smullen maar!
Oef, wat was dat lekker. Ik draaide er nog een lepel stroop over. Mmm.
Ik vertelde aan tafel, dat er de komende tijd vaker peulvruchten gegeten gaan worden, omdat m´n voorraad op moet. Dat vond niemand een probleem. Hoewel Henk het erg letterlijk opnam en dacht dat hij de komende maanden zo ongeveer elke dag zoiets te eten kreeg. ¨Ja, natuurlijk!¨ spotten de meiden, ¨morgenochtend peulvruchten, morgenmiddag peulvruchten, morgenavond peulvruchten, bij de koffie peulvruchten....het moet op, jonguh!¨
Maar zo dol maak ik het niet hoor. Hoewel je van bijvoorbeeld zwarte bonen ook een prima brownie kunt bakken, om maar iets te noemen.
Voorlopig houd ik het op eens per week peulvruchten :-). Ik heb nog verschillende kleuren linzen, witte bonen, bruine bonen, zwarte bonen, hele erwten, spliterwten. Als dat állemaal op is .... is het vast al voorjaar!
Dat voorjaar is dichterbij dan je denkt!
Hans vertelde aan tafel, dat hij vanmorgen het eerste ganzennest met eieren tegenkwam. Hij is boomwerker en is op het moment aan het wilgenknotten. In een wilg in Rhoon kwam hij dit tegen:
Uiteraard is deze wilg níet geknot! Moeder gans ging van haar nest. Morgen gaat Hans kijken, of ze weer terug gekeerd is.
De vogels zijn volop paartjes aan het vormen. Ciara wordt helemaal opgewonden van alle opgewonden vogels. De eksters met hun wipstaarten, de eenden, de waterkipjes. Achter de koude miezer en de gure wind hoor je de opwinding van het komende voorjaar. Wat is het mooi!
