Een tijdje geleden kreeg ik de vraag, of ik mee wilde doen aan een aflevering van de rubriek ¨Groen & Duurzaamheid¨ van het Reformatorisch Dagblad. Ik moest daarvoor zo´n test van je voetafdruk invullen en er zou een interview gedaan worden. Nou sta ik doorgaans niet zo te trappelen, maar ik maakte een uitzondering. Leuk onderwerp, aardige journalist, goede krant :-).
Van de week stond het interview in de krant en het artikel is ook op fb te lezen: klik hier
Op facebook kwam er een kleine discussie op gang over de kliekjesdag, waar ik het in het interview over heb. We hebben hier zo ongeveer eens in de 10 dagen kliekjesdag. Hiervoor bewaar ik kliekjes in de koelkast en in de vriezer. Als er voldoende is om een maaltijd mee samen te stellen, is het spontaan kliekjesdag. Ik zeg daarover in het interview:
Het leuke is,
dat er die dag voor elk wat wils op tafel staat.
Bovendien ben ik die dag
snel klaar met koken.
Daar kwamen vragen over. Want: hoe doe je dat dan met je planning? Het één moet in de magnetron, het andere moet worden opgebakken. En je wilt toch tegelijk aan tafel? Een ander schreef: ¨Maar je hebt op zo´n dag zoveel vaat!¨ En weer iemand anders: ¨Snel klaar met koken? Ik vind kliekjesdag een klus!¨
Het leek me leuk om er een keer over te bloggen. Vandaag was het hier juist kliekjesdag, dus pakte ik m´n mobieltje erbij voor foto´s en zette meteen de timer om de kooktijd opwarmtijd vast te leggen.
Wat had ik aan kliekjes?
* een ijsdoos vol bruine bonensoep (in de koelkast)
* een tupperwareschaal met hutspot (in de vriezer, op tijd eruit gehaald, om te ontdooien)
* een restje rijst met doperwtjes en champignonragout (in de koelkast)
* een restje turkse yoghurt, een restje volle yoghurt, een restje aardbeien´prut´
Ik verwarm eigenlijk bijna altijd alles gewoon op de kookplaat en gebruik dus niet de magnetron. De rijst met doperwtjes gingen in een vergiet en het vergiet in een pan met een laagje kokend water. Dat werd dus al stomend opgewarmd. Zo blijft de rijst lekker. De ragout ging in een kleine pan op een kleine pit. De hutspot ging in een koekenpan en werd opgebakken. De soep warmde ik al roerend goed door. Roeren is bij dikke soep belangrijk, anders koekt de boel aan.
Ergens tussendoor kneep ik het restje volle yoghurt leeg in het emmertje van de turkse yoghurt en ik roerde het restje aardbeienprut erdoor. Die aardbeienprut is eigenlijk soort van mislukte jam. In de drukte van een hele dag jam koken (vorig jaar zomer), was er één pan jam, waar ik de staafmixer niet doorgehaald had en die verder vergeten was. Het was dus uiteindelijk een pan confiture (met grote stukken aardbei), die niet heet in potjes gegaan was. Ik heb die confiture toen in porties verpakt en in de vriezer gedaan, om er bijvoorbeeld aardbeienyoghurt mee te maken. De hoeveelheid aardbeienyoghurt die ik met de restjes maakte, was een beetje karig en ik heb het aangevuld met een beetje yoghurt uit een nieuw pak.
Terwijl ik alles opwarmde en in de soep roerde en wat speelde met de inductieplaat, dekte Maria de tafel. Na 18 minuten kon de etensbel geluid worden!
Ik vind kliekjesdag dus echt een makkie, hoor. Op zo´n dag hoef ik geen aardappels te schillen, geen groenten schoon te maken, geen vlees te braden. En er was voor iedereen aan tafel iets te kiezen, wat hij/zij lekker vindt. En, ok, er is iets meer vaat. Dat dan wel ;-).
Wij houden kliekjesdag er echt wel in! Er hoeft zo geen eten weggegooid te worden. Het spaart geld uit: zo´n maaltijd voelt altijd als ´gratis´, vind ik. Ik ben lekker snel klaar. O ja! Nog een voordeel: op zo´n dag hoef je ook niet te bedenken, wat je eens zult gaan eten (ook nog weleens een uitdaging, ha, ha).
