Even nog een logje met napret.
Wat was het speciaal: winter in Bleskensgraaf! Donderdag was het de eerste dag, dat er op de Graaf geschaatst kon worden. Heel erg betrouwbaar was het ijs toen nog niet. Het had die nacht maar half zo hard gevroren, als was voorspeld. Er was namelijk bewolking gekomen. Maar goed. Toen ik het ochtendrondje met Ciara liep, zag ik de eerste schaatsers. Ciara keek echt heel vreemd. Mensen op het water??? Die dan ook nog eens razendsnel voorbij schoven???
Thuisgekomen heb ik direct naar mijn vriendin geappt: er wordt geschaatst, hoor. Ik had namelijk beloofd, dat ik een seintje zou geven, als het zover was. ¨O, dan kom ik er straks aan, hoor! Op de schaats!¨ scheef ze terug. Ze had mazzel, want had juist haar vrije dag.
Niet veel later riep Willem naar me: ¨Wilma is voor!¨ En jawel, hoor. Helemaal blij en enthousiast, natuurlijk. Het kriebelde bij mij ook enorm, om op de schaats te gaan. Maar nee. Dat moet ik gewoon niet doen. Dat is niet slim met mijn bekkenklachten. Bovendien hangt er veel te veel vanaf, als ik wat zou breken. We hebben tenslotte altijd nog een gezin van 8 personen en ook nog de webshop, waarvoor het erg vervelend zou zijn, als ik zou uitvallen. Je kunt natuurlijk altijd iets breken. Maar als het zou gebeuren vanwege ijspret, zou ik me toch schuldig voelen.
Maar ook al stond ik langs de kant, ik kon er evengoed wel van genieten, hoor!
´s Middags werd het ijs met het kwartier slechter. De temperatuur steeg en het werd steeds drukker. Op een gegeven moment kwam Leendert met een meneer aan, die door het ijs gezakt was. Hij was echt tot z´n nek toe erin gegaan en Leendert had aangeboden hem thuis te brengen. De meneer was op de fiets vanuit Sliedrecht gekomen. Hij was niet echt ´piep´ meer (maar liep tegen de 70), maar kon gelukkig wel lachen om z´n avontuur. Meneer werd in Leendert z´n bus gezet en de fiets mocht achterin. Ziezo.
Even later kwam Maria van het ijs. Er was iemand vlàk voor haar door het ijs gezakt. De jonge man kwam er verbazendsnel uit. Hij was niet verder, dan tot zijn middel nat. Maar zijn mobiel zat in zijn broekzak en was dus ook nat. Hij vroeg aan Maria, of ze een mobieltje bij d´r had. Maar dat had ze niet. Daarna was er iemand anders, die zich over hem ontfermde.
Toen even later er een trauma-heli boven het dorp vloog en we hoorden dat er verderop in één uur tijd 7 mensen door het ijs gezakt waren, was het uit met de pret.
Donderdag- op vrijdagnacht vroor het prima. Het ijs was flink dikker geworden. De schaatspret begon weer van voren af aan. De hele dag kwamen er slierten schaatsers voorbij. Onze kinderen en kleinkinderen kwamen ook af en aan. Ik had donderdag al een afzetlint voor onze parkeervakken gespannen, zodat er voor allemaal parkeerplek was. Ik weet van voorgaande winters, dat het extreem druk kan zijn in de polder en dat ´iedereen´ zijn/haar auto dan zomaar ergens parkeert. Het was trouwens wel goed geregeld, hier. Bij de invalsweg naar het dorp stonden verkeersregelaars. Wie kwam om te schaatsen, werd een plek op een bevroren stuk bouwgrond gewezen. Er was bij ons hierdoor geen parkeeroverlast.
Ook zaterdag was het nog een erg mooie schaatsdag. Het leverde prachtige plaatjes op.
Koos maakte een filmpje met z´n drone:
vloeren moppen en cateren. Liters soep heb ik gekookt! Donderdag 8 liter erwtensoep, vrijdag 6 liter erwtensoep en 4 liter tomatensoep, zaterdag 6 liter bruinebonensoep. En natuurlijk serveerde ik ontelbare bekers chocolademelk en anijsmelk. Gezellig hoor!
Maar nu is de ijspret dan toch voorbij. De schaatsen zitten allemaal weer in de doos. Eigenlijk wil ik de hokeyschaatsen nog laten slijpen. Leendert kan op zijn slijpbankje alleen noren slijpen. De hokeyschaatsen zijn allemaal behoorlijk bot. Het is toch wel fijn, als ze klaar voor gebruik opgeruimd worden. Hopelijk duurt het niet weer zoveel jaren, voordat er weer op de Graaf geschaatst kan worden!
