Dat hele riedeltje hebben we nu dus juist achter ons liggen. Maria is vrijdag 17 jaar geworden. Tegelijkertijd betekent dat, dat ze ook alweer een heel jaar ziek is. Een jaar van strijd tegen de Anorexia Nervosa. Regelmatig wordt me gevraagd, hoe het met haar is. Helaas staat het genezingsproces al ongeveer een half jaar stil. Eigenlijk dringen ze in het ziekenhuis min of meer aan op opname in een kliniek. Maar dat is iets, waar Maria zelf over moet beslissen. Een erg moeilijke beslissing! Als ze besluit tot opname wil dat trouwens niet zeggen, dat ze ook direct naar een kliniek gaat. Er zijn overal wachtlijsten. Het duurt dan nog enkele maanden, voordat het zover is. Tot die tijd blijven we ons best doen. Maria in de eerste plaats. Maar daarnaast ook zeker het hele gezin. We supporten, motiveren, controleren, stimuleren, complimenteren, alles in de hoop, dat dat Maria een beetje helpt in haar strijd.
Haar verjaardag kon ze gelukkig goed aan. Het was een erg gezellige dag. Ze hoefde die dag niet naar school, want ´s middags zou ze met Trijnie op een Open Dag van een vervolgopleiding gaan kijken. En ´s avonds zou er verjaardagsvisite komen. School heb ik daarom afgeblazen. Dat zou teveel worden.
Willem werkte ´s morgens thuis en dus hadden we even een feestelijk koffiemomentje, met een kadootje voor Maria. Ze kreeg van ons een bon voor een workshop ´tartelettes bakken´.
De rest van de ochtend waren Maria en ik in de keuken bezig met taarten bakken enzo.
´s Avonds kwam er familie en een rits vriendinnen en is Maria erg verwend. De kast boog bijna door onder de theetjes, sokken, kadobonnen, lekkere luchtjes, bakspulletjes en nog veel meer :-).
Ik was erg blij, dat op deze dag de vreugde overheerste.
Zondag was het onze trouwdag en waren we 32 jaar getrouwd. Elk jaar wordt kostbaarder! We hebben geen traditie om onze trouwdag te vieren met kado´s, of uit eten gaan, of wat dan ook. Maar we denken altijd samen terug aan tóen en halen herinneringen op. De kinderen hadden met elkaar een gezellige winterse schaal gekocht voor op de salontafel. Echt lief.
Buiten was er ook iets met ´winters´. Nee, het was totaal niet koud! Dat niet. Maar Koos en Hans hebben zaterdag de tuin winterklaar gemaakt. Het is nog niet helemaal af, maar ze zijn wel een heel eind gekomen. De trompetbloem tegen de voorgevel is drastisch teruggesnoeid. Dat was best een klus, want die plant had erg gewoekerd. De takken zaten tussen de stenen van de gevel.
Ook de leibomen voor het huis en de vlinderstruiken in de achtertuin zijn gesnoeid. En de haagbeuk en klimop kregen een scheerbeurt.
Voor aankomende zaterdag staat er een opruimronde op de planning. En ergens in de kerstvakantie moet er nodig gestraat worden. Maar dat komt vast helemaal goed. Wat een mazzel dat Hans in het groen werkt en Koos in zijn vrije tijd stratenmaker is :-).
