woensdag 14 november 2018

Evenwicht

Het is altijd fijn als er evenwicht is: werk, maar ook ontspanning. Lichamelijk zwaar werk en lichamelijk licht werk. Denkwerk en doe-werk. Dagen die ´kloppen´. Meestal zijn dat in je beleving ´gewone´ dagen. Maar daarom zijn het eigenlijk ´bijzondere´ dagen! De afgelopen dagen waren zulke gewone, bijzondere dagen. Zó gewoon, dat je ze zou vergeten. Maar nee, daar zijn ze nu juist te bijzonder voor. Dus blog ik over gewone, bijzondere dagen :-). Dagen die in evenwicht zijn.

Zaterdag gingen we na het bakkie koffie bij schoonmama bij het huisje van Leendert en Thea kijken. Daar was weer heel wat gebeurd. Er is een betonnen vloer gestort en Leendert heeft het geraamte van de aanbouw gezet. Wat een enorme woonkamer is het nu geworden! En lekker licht door de lichtstraat in het dak.






Willem had zin om er even tussenuit te gaan. Goed plan! Ik had de hele week gedraafd en ook wel zin om wat anders te zien dan de Karper. Toen Henk hoorde, dat we naar de markt zouden gaan, wilde hij maar al te graag mee. En dus gingen we gezellig met z´n drieën. Nu eens niet naar de markt in Rotterdam, maar in Delft. Willem was de laatste tijd een paar keer voor z´n werk in Delft geweest en het leek hem leuk om daar eens in z´n vrije tijd een kijkje te nemen. Normaal gesproken komen wij daar nooit.


De markt was super gezellig. Wel veel en veel kleiner dan in Rotterdam en ook behoorlijk toeristisch. Maar vooral: oer-Hollands. Dat kan je van de markt in Rotterdam niet bepaald (meer) zeggen.



De mannen wilden vis eten. Ik hield het op een patatje. Heeeeeeel slecht ;-). Want op zaterdagavond staat er ook altijd patat op het menu. Zomaar twee keer patat op één dag!


We drentelden wat rond op het plein bij de Nieuwe Kerk en gingen twee schoenenwinkels binnen om voor Henk nieuwe schoenen te kopen. Dat lukte helaas niet. Hij zit dan ook echt ´tussen man en dwaas in´ met z´n maat 39: te groot voor kinderschoenen en te klein voor herenschoenen.


Het was echt heerlijk om even zomaar wat te boemelen. Dat was veel te lang geleden ;-).

Thuis gekomen deed ik de laatste zaterdag-karweitjes en zorgde dat ik klaar was, voordat iedereen thuis zou komen. Zonder speciale reden (het kwam gewoon zo uit) kwam op deze zaterdag het hele gezin op de patatten af. Iedereen was er, behalve Gerwin, die op oefening was. We zaten dan ook met z´n zeventienen aan de patat! Het was maar goed, dat Willem zoveel aardappels geschild had!


Het was een gezellige drukte. Ook dat was veel te lang geleden ;-).

En na die volle, drukke zaterdag hadden we een rustige zondag. Die rust wilde ik op maandagochtend nog wel even vasthouden. En daarom ontbeten we gezellig bij kaarslicht. Dat warme kaarslicht op de nuchtere maandagochtend is best speciaal. Kan ik iedereen aanraden :-).


Maar toen iedereen naar werk en school verdwenen was, zette ik er toch maar even flink de sokken in. Ik vind het altijd fijn om aan het begin van de week wat extra klusjes te doen. Later in de week komt daar vaak niet meer van.

Ik besloot om Willem z´n nachtkastje eens onder handen te nemen. Willem houdt niet van rommel op z´n nachtkastje en heeft een heel speciale manier van z´n nachtkastje opruimen: laatje open, alle rommel in het laatje laten vallen, laatje dicht. Kijk, dan is alle rommel in één veeg weg. Ha, ha.

Maar goed. Intussen zat dat laatje nu echt propvol met troep. Echt een giller wat ik er allemaal uithaalde. Om maar wat te noemen: knijpers, drie (!) nagelschaartjes, een plamuurmes, een schroevendraaier, pennen, horloges, paracetamollen, tig usb-sticks, een cd met preken, kabeltjes, brillendoekjes, een scheermes en, o ja, ook best nog aardig wat muntgeld. Dat stopte ik in de leuke-dingen-pot. Verder werd alles netjes op de juiste plaats gebracht. Aan het eind van het verhaal was het nachtkastje zo goed als leeg. Heerlijk hoor, zo´n klusje beetpakken!


Ik moet dan altijd oppassen, dat ik niet doordraaf en vervolgens niet toekom aan het gewone werk. Maar dat heb ik niet laten gebeuren. Ik wilde om 12.00 helemaal aan kant zijn: alle bedden opgemaakt, de wassen aan de lijn, het hele huis gestofzuigd, het aanrecht leeg, dat. Zo had ik de hele middag om in m´n shop te werken. Daar moest van alles worden besteld, ingepakt en opgeruimd.

Ik kreeg een sms-je van de groenteboer. Of ik langs wilde komen. Ja natuurlijk! Ik had ze gemist! Ze waren véél te lang op vakantie geweest. Nee hoor, grapje. Die vakantie was ze natuurlijk van harte gegund. Als vanouds reed ik even na vieren met mijn pakketjes naar de post en ging bij de groentekraam langs. M´n auto werd netjes volgestopt en ik voelde me de koning te rijk met mandarijnen en kiwi´s en peren en bonen en paddenstoelen en bloemkolen en nog veel meer.

´s Avonds rond de koffie kwam Hans thuis. Die was weer naar school geweest in Arnhem, waar hij leert voor European Tree Worker. Hij was helemaal opgetogen, want hij had na schooltijd een klimuitrusting aangeschaft. Het hele spul werd natuurlijk aan de hele familie gedemonstreerd. Vooral Leendert stond erbij te springen. Die heeft vaak in de klimhal geklommen en ziet een klimpartijtje in bomen ook wel zitten. Ik moet er maar niet teveel bij nadenken, als ik in gedachte die knullen hoog in bomen zie zitten. Brrr.


Gisteren ging een groot deel van de middag en avond voorbij met het voorbereiden van de workshop ¨Bak je eigen brood¨ van vanmorgen. Het is altijd een hele klus. Maar ik merkte, dat ik alweer wat routine kreeg, nu ik het voor de derde keer dit seizoen deed. Dan gaat het allemaal wat meer ontspannen.


De deelnemers vandaag bezorgden me een ochtend met een gouden randje. Het was genieten!

Vanmiddag ben ik een tweede poging gaan doen om Henk aan schoenen te helpen. Er zaten gaten in z´n schoolschoenen en dat is niet echt fijn. We reden naar Papendrecht en zijn daar bij de Nelson uiteindelijk goed geslaagd. Heerlijk om dat van m´n lijstje te kunnen schrappen! Dat maakt je ´gewone, bijzondere dag´ helemaal goed!

En zo rijgen de dagen zich aanéén. We zitten al weer op de helft van de week!