Hét fotomodel is toch wel ´onze´ kat. Er is niets van ´ons´ bij, natuurlijk, want het is een zwerfkat. Maar het beestje heeft ons huis nu toch echt tot zijn thuis aangenomen. Echt leuk! Willem had nooit wat met katten. Maar dit beestje heeft langzaam maar zeker echt een plaatsje in zijn hart ingenomen. Hij is zó gek met hem. En Maria verzuchtte pas, toen ze helemaal verliefd naar hem zat te kijken: ¨Ik wist niet, dat je zóveel van een beest kon houden!¨
Ik zal niet ál te veel kattenfoto´s spammen. Zomaar een paar.
Het beest heeft zichzelf een plekje op de bank toebedacht. Eerst zat hij steeds op m´n wollen Engelse plaid. Maar dat vond ik toch een beetje zonde en zo´n plaid was je ook niet zo gemakkelijk uit. Daarom leggen we er nu steeds een fleecedekentje overheen. Vindt hij prima :-).
Hij kan er uren liggen slapen. En kijk, zo´n slaperige kat máákt slaperig.
Als de kat niet op de bank ligt, zit hij in de vensterbank lekker naar buiten te kijken. Spelen vindt hij ook leuk. Het klassieke bolletje wol vindt hij geweldig. En als hij niet in huis is, is hij buiten op jacht. Op de raarste momenten zit hij dan bij de achterdeur of bij het voorraam. Hij klopt nog net niet aan :-). Ha, ha.
Nou. Dat was dan ff kattenspam.
Verder gaat het hier zo z´n gangetje. De kinderen zijn druk met school en werk. Jan heeft z´n eerste tentamenweek en dat is best spannend. Hij zit in 4-VWO. Zelf heb ik ook VWO gedaanj, zonder dat het me vanzelf kwam aanwaaien. Het was gewoon hard werken en dat is het voor Jan ook.
In m´n huisvrouwenleven gebeurt niet veel spannends momenteel. Geen tentamens ofzo ;-). En hard werken valt ook wel mee. Vandaag zaten Maria en ik er in de auto over te filosoferen, dat veel mensen vinden, dat ik véél doe. Ik weet natuurlijk niet, waar ze dat mee vergelijken. Ik denk wel, dat veel mensen úren per dag of per week achter de tv hangen, netflix-series kijken, of op social media rondhangen. Het scheelt, dat ik daar niets mee heb. Wat? Dat scheelt misschien wel 20 uur per week met de gemiddelde Nederlander? Kijk, in 20 uur kun je heel veel dóen!
Kokosbollen bakken, bijvoorbeeld.
Of met een vriendin een ochtendje bijpraten, terwijl we rondstruinen in de Kringloopwinkel. Zo kun je het nuttige met het aangename verenigen. Of eigenlijk: het aangename met het aangename. Want rondstruinen in de Kringloopwinkel is nu niet echt een straf. Behalve nuttige zaken, vind je daar ook nog weleens leuke kadootjes. Wat dacht je van de puddingvorm van Keuls aardewerk, die ik er vond? 75 cent slechts! Ik vind het een snoepje. Hij staat nu bij de Keulse potten, die van mijn moeder waren.
Vanmiddag was ik de hele middag met Maria in het ziekenhuis. We reden om 10 voor 1 weg en waren pas om half 7 weer thuis. Een hele zit! En daar kun je van alles van vinden. Daar kun je over mopperen. Of je ergeren. Of erover zuchten. Maar ook hiervoor geldt: je kunt het nuttige (nodige) met het aangename verenigen. Tijdens zo´n ziekenhuisbezoek drinken we gezellig koffie. Gewoon gratis uit de automaat. We praten wat, lossen een puzzel op, lezen wat, lopen bij de Etos naar binnen (waar veel 1 plus 1 gratis was!). En natuurlijk had ik m´n breiwerk bij me :-).
Hoewel ik echt heel moe thuis kwam, is zo´n middag toch soort van quality-time. Maar dat moet je er dan wel zelf van maken, he ;-).
Ik was trouwens blij, dat ik zó aan kon schuiven. Maaike had gekookt en Henk had meegeholpen, waar hij heel trots op was :-).
