Woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag stonden we op de Terdege Zomerfair. En wat was het leuk!
De eerste dag was pittig. Maar daar was ik op voorbereid. Op de eerste dag loop je nog van alles te zoeken, omdat je spullen nog geen vaste plaats hebben. Ook zijn er altijd ´verrassingen´. Dit jaar was het de koelkast en de oven, die niet geleverd waren. De koelkast was snel opgelost. Die bleek in de infotent te staan. Een paar sterke mannen sjouwden het geval naar onze keuken. Fijn! Maar de oven was een ander verhaald. Die was niet besteld, of niet geleverd, dat weet ik niet. Maar hij was er dus echt niet. We hadden hem nodig om allerlei dingen te bakken, die we wilden laten proeven. Dat dat niet kon, was nu niet meteen een ramp. Er werd beloofd, dat we later die dag alsnog een oven zouden krijgen. Super fijn! Behalve dat we dan de mensen van onze baksels konden laten proeven, had ik bedacht, om er ook onze maaltijden in op te warmen. Je kunt natuurlijk ook patat en pizza´s op zo´n fair kopen, maar de ervaring leert, dat je rond etenstijd minstens een half uur in de rij moet staan voor je eten. Bovendien vinden wij één dag fastfood geen probleem, maar we hoeven het echt geen vier dagen. Ik keek dus echt wel naar die oven uit :-). Hij kwam pas om half zeven. Maar hij kwam!
De tweede dag gaat alles al wat gemakkelijker. En eer dat het zaterdag was, voelde ik me als een vis in het water.
We hadden twee ruimtes: een verkoopruimte en een workshopruimte. Ik heb bijna vier dagen in de workshopruimte doorgebracht. Dat was beslist geen straf, want het was in de historische keuken van kasteel Groenveld in Baarn. Echt een super inspirerende omgeving :-).
Ik gaf op vaste tijden workshops ´Kefir maken´, ´Bakken met de wonderpan´ en ´Toilettabs en wasmiddel maken´. De tijden, dat er geen workshops waren, stond de keuken open en kwam veel mensen een kijkje nemen. En ik heb geloof ik wel 100 keer verteld, wat een wonderpan is, hoe je hem gebruikt, hem laten zien, iets er uit laten proeven en verhalen aangehoord van mensen die vertelden dan hun oma ook zo´n ding had...
Julia assisteerde me bij de workshops. Zij is een schoonzusje van Maria en hoort intussen ook al helemaal bij ons team.
Maria en Jelinde stonden de hele dag in de shop en Maaike was er op donderdag en vrijdag ook bij. Willem en Henk hebben de hele dag hand- en spandiensten verricht. Er was de hele dag door afwas. Henk was zo ongeveer een vaatwasser gedurende die vier dagen :-).
Willem heeft heel veel mensen gesproken/te woord gestaan en mij elke dag even geholpen, als ik mijn lezing moest houden. Ik hield elke dag één keer een lezing over ¨Vergeten granen¨. De belangstelling was niet heel groot, maar het was dan ook vrij vroeg op de dag en bovendien waren er ook andere dingen te doen op dat tijdstip. Maar ik vond het geen probleem. Ook met een klein publiek kan een lezing geven leuk zijn. Er is dan al snel wat meer persoonlijke interactie.
´s Avonds was de fair steeds om 21.00 uur pas afgelopen en dan kwamen we rond 22.00 uur thuis.
Het fijne was, dat we dan toch lekker in ons eigen bed konden stappen. En ´s morgens stond ik gewoon om 5.00 uur op, zoals ik dat gewend ben. Ik kon dan mooi nog even wat in de moestuin rommelen, wat was wegwerken, ontbijt maken enzovoorts.
Voor we het goed en wel beseften was het al weer zaterdag. De laatste dag. Om 14.00 uur had ik mijn laatste workshop en die was tegen 15.00 afgelopen. De fair was tot 16.00 uur. Ik ben dus om 15.00 uur vast begonnen met het leegruimen van m´n keuken. Daarna stak ik de gang over naar de shop en ook daar konden we beginnen met het leegruimen. Hans was intussen gearriveerd. Hij kwam met zijn bus en aanhangwagen om alles af te voeren. Wij hoorden bij de groep, die al vanaf 16.00 uur het terrein op en af mocht. Daar boften we mee, want als je bij de laatste groep hoorde, mocht je pas om 18.00 uur weg.
Vele handen maken licht werk en al snel waren we ingepakt. Op naar McDonalds in Meerkerk. Traditiegetrouw gaan we op de laatste fairdag met z´n allen bij de Mac eten.
 |
| Heel wat lege kratten! |
Thuisgekomen hebben we alles blindelings uitgeladen en in de shop gezet. Die kratten hoeven pas deze week leeggemaakt te worden. En dat is een klus, die Maria op haar neemt. Daar bof ik mee, want nu konden we vanmorgen heerlijk op vakantie. Al had dat nog best wat voeten in aarde. Al was het maar, dat ik me weer bij de huisarts vervoegen mocht, met een fikse aderontsteking. Maar goed. We zijn onderweg! Joehoe! Wat heb ik er zin in! Lekker uitrusten :-).
