Woensdag is ons tiende kleinkind geboren!
Daar istie dan! Jort! Zoon van Wim en Geertje en broertje van Willem en Marinus. Wat zijn we blij, dat alles zo goed afgelopen is!
Vorige week kreeg Geertje definitief te horen, dat ze een keizersnede zou krijgen. Een geplande keizersnede op 18 september. Wim en Geertje hebben er goed over nagedacht, of ze dit zouden vertellen, of voor zichzelf zouden houden. Ze zouden het voor zichzelf houden. Anders zouden de jongens zó zenuwachtig worden. Willem en ik waren de enigen, die ervan wisten. Dat was, omdat wij de kinderen zouden opvangen.
Het was allemaal prachtig en secuur uitgedacht. Echt verstandig zo. Geertje had de afgelopen week al een paar keer tegen de jongens gezegd, dat het zó maar kon gebeuren, dat ze uit school zouden komen en dat dan oma er zou zijn. En zo gebeurde het ook.
Marinus was kwart over 12 uit en kwam niets vermoedend achter door de poort. ¨Ha Marinus! Jij mag vandaag lekker met oma mee!¨ zei ik. ¨Oh, wordt de baby dan vandáág geboren? JOEPIE!! EINDELIJK!!¨ riep Marinus :-).
Onderweg, in de auto: ¨Ik ben niet zo heel erg zenuwachtig, hoor¨. Even laten: ¨Ik ben toch wel een beetje zenuwachtig, hoor.¨ ...
Wim had intussen ´s morgens naar Willem geappt, dat hij direct uit school naar opa en oma mocht fietsen. Hij kwam om een uur of half 3 aan gesjeesd. Hij is al een grote lummel en steekt al een kop boven mij uit. Natuurlijk liet hij niets merken van welke emotie dan ook ;-).
Om kwart over 3 kwam het verlossende video-belletje. Snel riep ik Willem en Marinus erbij. Opa Willem zat achter z´n bureau met een collega te videobellen en hoorde al wat er aan de hand was. ¨O,¨ zei hij tegen z´n collega, ¨ik hoor zoveel rumoer! Ik denk, dat ik weer opa geworden ben. Ik ga snel hangen.¨
En daar kwamen Wim, Geertje en de nieuw geboren baby in beeld. Ach, wat schattig!! Zó mooi. Een jongen! Dat was een verrassing, want Wim en Geertje hadden ervoor gekozen om dat van tevoren niet te willen weten. Vandaar ook, dat ik twee verschillende kleuren dekentjes gebreid had.
