Willem en ik hebben nog wel een week nagenoten van onze mini-vakantie van anderhalve dag :-). Achteraf gezien was het echt het perfecte moment om heel even te resetten. Daarna ben ik volop in de race gegaan voor de Terdege Zomerfair, waar we volgende maand weer vier dagen hopen te zijn. We waren daar al eerder op de achtergrond mee bezig, maar nu moeten er toch echt grote stappen gemaakt worden, om op tijd klaar te zijn.
Maria en ik hebben elke dag een vast ritme in ons werk. Eerst printen we ´s morgens de pakbonnen uit van de orders, die geplaatst zijn. Die orders zetten we allemaal klaar. Kleine orders doen we in een winkelmandje, voor grote orders hebben we bakken. De meeste producten kunnen we zo van de schappen halen, maar soms is iets op. Maria schrijft dat product dan op een lijstje en als alle mandjes en bakken klaarstaan, gaan we samen de producten van het lijstje inpakken. We maken dan meteen een voorraad. Als er producten ingepakt moeten worden, die we niet meer op voorraad hebben, plaatsen we een bestelling bij één van onze leveranciers. Elke dag worden er bestellingen geplaatst en ook elke dag komen er goederen binnen. Die pakken we allemaal uit en zetten we in de schappen.
Aan het einde van de ochtend proberen we helemaal klaar te zijn met dit alles. We hebben dan nog de middag om weer iets voor de fair te gaan inpakken. Julian doet dan zijn middagdutje en Maria en ik kunnen dan een uur of twee lekker doorwerken. Om een uur of half vier gaat Maria met Julian naar huis. Ik maak dan de bestellingen af en breng ze naar de post.
Het is heerlijk als er steeds iets afgevinkt kan worden in het fair-schrift. In dat schrift hebben we een paar weken geleden per productgroep opgeschreven, wat we willen meenemen naar de fair. We hebben hierbij gekeken naar wat we vorig jaar bij ons hadden. Dat staat ook allemaal in dat schrift. Ook hebben we vorig jaar daarin opgeschreven, of iets uitverkocht was, of hoeveel we van iets over hadden. Aan de hand van de ervaring van vorig jaar hebben we nu dus nieuwe aantallen bepaald. Als er weer een krat vol staat met keurig ingepakte producten, voorzien van een barcode en/of prijsstickertje, gaat die krat naar de workshopzolder. Daar mogen de kratten blijven staan, tot de opbouwdag van de fair. Er staat intussen al een prachtig ´muurtje´ van volle kratten. Dat moet ook wel, want het wordt allemaal krap zat, wat tijd betreft. We hebben nu nog precies vier weken en ik heb echt elke dag kriebels, omdat ik er nog niet zeker van ben, dat alles op tijd af is.
Behalve het vele inpakwerk, ben ik ook andere dingen aan het voorbereiden. Ik geef op de fair verschillende workshops en die moeten uiteraard ook allemaal uitgedacht en klaargemaakt worden. Ook daar moeten materialen voor ingekocht en handleidingen voor gemaakt worden. Tenslotte is er nog de dagelijkse lezing, die ik moet geven. Dit jaar gaat mijn lezing over ´Vergeten granen´. Ook die lezing is nog niet helemaal klaar, maar wel al een heel eind. Zoiets moet altijd groeien in mijn hoofd. Dus wordt er steeds een beetje aan bijgeschaafd, gaat er soms iets af en vaak nog iets bij. Deze week hoop ik hem helemaal af te hebben, zodat Willem vrijdag de bijbehorende powerpoint kan maken.
Behalve mijn werk voor de shop, ben ik ook nog lekker in huis en tuin bezig. Meestal zak ik ´s morgens vroeg eerst in mijn tuin. Daar ben ik dan zo´n anderhalf tot twee uur in bezig. Wat een heerlijkheid, dat het sinds zaterdag/zondag eindelijk zomer is geworden! Wat was het een extreem nat voorjaar! De moestuin is de afgelopen twee maanden echt een uitdaging geweest. Ook bij mij is er echt wel het één en ander mislukt. Vorige week poste ik een foto op Insta van een bak heerlijke aardbeien uit de tuin:
Iemand reageerde toen: Bij jou lukt ook altijd alles. Maar nee, dat is niet zo, hoor. Wél is het zo, dat ik me liever richt op wat góed gaat, dan op wat mislukt. Ik ben nu eenmaal een positief ingesteld mens. Ik ben dus blij met elke twee dagen een mooie bak aardbeien en met de overvloed aan rabarber. Ik zie de worteltjes en bietjes prachtig opkomen. Ben ook heel benieuwd, of de zoete aardappelen oogst gaan geven. De planten zien er mooi uit. De tomaten doen het ook goed. Maar of ik er dit jaar zonder de gevreesde phytophtora vanaf ga komen, is natuurlijk nog de vraag. De rode kolen zien er schitterend uit. Die heb ik stuk voor stuk eerst een tijd beschermd tegen de slakken, door ze een ´kraag´ te geven van een emmertje, waar ik de bodem uitgesneden heb. Daarnaast deed ik ook nog stro om de planten. Op deze manier zijn de kleine kwetsbare koolplanten uitgegroeid tot krachtige planten, die niet aantrekkelijk meer zijn voor de slakken. (Slakken eten liever jonge plantjes.)
 |
| koolplant, waar ik de kraag net van weggehaald heb |
