Mijn werkweek was kort en krachtig. Om precies te zijn duurde hij van maandagochtend vroeg tot donderdag 18.00 uur. Vanaf dat moment reden Willem en ik voor twee dagen de vrijheid tegemoet :-).
Maar eerst was daar woensdag, de dag van de examen-uitslag van Henk. Echt zenuwachtig waren we niet, want hij stond er goed voor en had vorig jaar al drie vakken met een voldoende afgerond. Maar toch, maar toch...kriebelt er dan iets: stel je voor, dat hij nu toch een examen he-le-maal verknoeid heeft. Dat hij daar een 2 of een 3 voor zou hebben gehaald. Misschien is hij dan toch gezakt!
Ik geloof zoiets dus pas, als het verlossende telefoontje er is geweest. Vanaf 13.30 kon er gebeld worden. Naar Henk, wel te verstaan. Dat ouders gebeld werden, is toch al wel wat jaartjes geleden. Maar Henk was aan het werk. Hij had wel beloofd, om het meteen te laten weten, als hij gebeld was. Eindelijk kwam daar een appje:
Nou, hè, hè, de vlag kon dus echt uit!!
Ik voelde me toch wel een beetje weemoedig, hoor, om voor de laatste keer de vlag met tas voor één van de kinderen uit te hangen.
Donderdag was dan m´n laatste werkdag deze week. Het was echt wel hard werken, om alles af te krijgen. Maar die haast was voor een goed doel. Willem en ik hebben even een mini-vakantie.
Het begon donderdagavond heel gezellig met mijn brussen en aanhang bij de Heeren aan de Haven in Streefkerk. Daar waren we voor ons halfjaarlijkse etentje. Als altijd was het weer erg gezellig, zo met z´n achten. We konden weer even fijn bijpraten.
Na het hoofdgerecht gingen Willem en Hans even naar buiten. Willem appte: je moet eens even komen kijken. Er komt een hele vloot ballonnen aan. Wij naar buiten. En ja, dat was wel een mooi gezicht.
Het was buiten eigenlijk wel erg lekker en omdat het binnen-zitten in het volle restaurant, met best aanwezige achtergrondmuziek, Hans wat teveel werd, vroegen we, of we het nagerecht misschien buiten geserveerd konden krijgen.
De ober moest heel even nadenken, maar wist het al snel: het was geen probleem. Hij ging het regelen. Het werd perfect geregeld! Er werden kussens in de banken van een zitje gelegd, de vuurschaal ging aan en we mochten plaatsnemen. Het werd een fijne afsluiter met heerlijke nagerechten.
Na het diner reden Willem en ik in de vallende avond naar Ouddorp!
We mogen gebruik maken van het vakantiehuisje van vrienden. Ook onze mini-vakantie is kort maar krachtig. Eigenlijk maar één hele dag en twee nachten. Morgen hopen we na het ontbijt weer naar huis te rijden.
We hebben een super fijne dag gehad. Het begon al met een heerlijk ontbijt, waarvoor ik de spullen had meegenomen van huis.
Het was een grijze en winderige ochtend. Maar dat was niet erg. We gingen op stap naar Willem z´n zus en haar man. Marina had wat bij ons besteld en dat gingen we afleveren. Het was een verrassing, want ze dacht, dat ik haar bestelling zou opsturen. Maar wij hadden hun vergrote en verbouwde winkel nog niet gezien, dus vonden we dit een mooie gelegenheid om daar een kijkje te nemen. We reden via de Brouwersdam naar Nieuwerkerk.
Het was een feestje om bij Arco en Marina in de winkel te zijn. Ze zijn allebei zo enthousiast en trots op hun winkel. We mochten alles bekijken en dat vonden we natuurlijk super leuk.
Van Nieuwerkerk ging het via de Zeelandbrug naar Arnemuiden. Daar wilde ik een bezoekje brengen aan de handwerkwinkel, die onder andere bekend is van ´Blij dat ik brei´. Vreemd genoeg was de winkel dicht, terwijl het licht brandde. Dus liepen we eerst nog maar even wat rond in Arnemuiden. Toen we later terugkwamen, was de winkel open. Jeanet, de mevrouw van de winkel, bleek ziek te zijn, maar haar man kon ons ook prima helpen.
De volgende stop was Veere. En zowaar klaarde het weer lekker op. We hadden het plan om eens lekker rond te boemelen daar.
Maar na wat straatjes en wat winkeltjes in en uit, begon het te gieten. Dus renden we maar weer naar de auto. Natte jassen uit, kachel aan en weer opdrogen :-).
We reden terug naar Ouddorp. En jawel hoor! Toen we weer in het huisje waren, kwam daar het beloofde zonnige moment van de dag. Het was intussen einde van de middag. En wat was het heerlijk om op het terras te luieren in het zonnetje!
Willem had een wandeling uitgestippeld via Wandelnet. Het was zes kilometer, deels over de verharde weg, deels over het strand.
Precies toen de eerste druppels vielen, arriveerden we weer bij het huisje.
Tijd om nog wat bank te hangen, te breien, beetje lezen, beetje wordfeud...en nog even een blogje schrijven dan. Echt, wat is dit een kadootje!
