Vrijdag was het alweer onze laatste vakantiedag op de camping, voordat we ´s zaterdags zouden gaan inpakken en naar huis gaan.
We startten weer lekker rustig op met een ontbijtje voor de tent. Daarna deden we een bakje koffie met koek uit de streek.
We vertelden de jongens, dat we naar Bourtange zouden gaan. Bourtange is een vestingdorp, dat in de 80-jarige oorlog is gebouwd. Het is net een soort openluchtmuseum om in rond te wandelen. We hadden besloten om er een beetje op de bonnefooi rond te boemelen. Je kunt ook tickets kopen en daarmee musea enzo bezoeken. Maar we wisten wel, dat we de jongens daar nu niet direct heel blij mee gingen maken.
We zouden ook niet heel lang gaan. Het was prachtig weer en de jongens konden zich op de camping ook prima vermaken.
We reden dus naar Bourtange en parkeerden op de parkeerplaats. We zagen het centrum waar je tickets kon kopen, maar daar gingen we aan voorbij. We volgden een bord, waarop ´wandelroutes´ stond. We kwamen echter in een saaie, slaperige nieuwbouwwijk terecht. Wat raar?! We raadpleegden onze mobiel en het bleek, dat we inderdaad helemaal de verkeerde kant opliepen. Nou ja, een rondje van de zaak dan maar.
Het kwam goed. Al snel zagen we het oude gedeelte van Bourtange, waar we voor kwamen.
Heel mooi om te zien hoe slim het dorp is aangelegd: in een stervorm. Op de punten van de ster staan uitkijkposten. Daarmee kon de omgeving in de gaten gehouden worden, maar de wachters konden ook in een rechte lijn naar elkaar kijken.
Er stond een (replica van een) heel oude molen. Ook die bekeken we op het gemakje. Daarna slenterden we richting het centrum.
We kwamen langs een kerkje en Willem voelde aan de deur. Die was open. Nieuwsgierig liepen we even naar binnen. Er worden elke zondag nog diensten gehouden in de kerk. Er was een klein pijporgeltje met daaronder een grote collectebus. Het orgel moet gerestaureerd, of uitgebreid, of vervangen worden. Dat heb ik niet goed bekeken.
Op een tafel lagen folders, boekjes en kaartjes met bijbelteksten in verschillende talen, die gratis meegenomen mochten worden. Dat is nog eens laagdrempelig evangeliseren. Ik vond het mooi bedacht. Op een tafel stond een bord met daarop een vrije versie van een gedeelte uit Mattheus 6. Dat bijbelgedeelte hadden we juist donderdagavond gelezen. Bij elke maaltijd gaf één van ons een gedeelte op, om te lezen en ik had dit gedeelte gekozen. Het is één van mijn lievelings bijbelgedeelten.
Na het kerkje kwamen we op het pleintje in het centrum. Er waren wat winkeltjes, waar we even in en uit gingen. De terrassen van de horeca zagen vol en er klonk een gezellig gemurmel van stemmen.
We liepen nog een stuk over de wal langs de buitenkant van het dorp.
Het was heel zonnig en best warm, zo midden op de dag. Dus op een gegeven moment hadden we het wel gezien en we besloten terug te gaan naar de camping.
Op de camping was er net een waterpolo-wedstrijd begonnen. Er was veel animo en er werd fanatiek aangemoedigd vanaf de kant. De jongens hadden zich niet opgegeven voor de wedstrijd, omdat geen van de drie iets met waterpolo heeft. Het was wel een beetje jammer, dat ze nu op deze prachtige middag niet konden zwemmen, omdat het bad in gebruik was voor de wedstrijd. Het duurde ook nog eens tot het einde van de middag.
Maar intussen hadden we een verrassing voor de jongens, waar ze wel heel blij van werden. Omdat het de laatste avond was, had Willem gereserveerd bij een wokrestaurant in de buurt. Stiekem is dat een beetje traditie voor de laatste avond, maar de jongens hadden er niet op gerekend. Ze hadden wel gehoopt, dat we deze avond patat zouden eten. Nou, dat werd dan een patatje mét.
De jongens hebben het zich goed laten smaken en hebben de geboekte tweeëneenhalf uur helemaal vol gemaakt. Ongelofelijk wat die gasten naar binnen kunnen schuiven ...
We kwamen tegen half tien weer op de camping en daar was een quiz aan de gang. Onze overvrouw wilde er gaan kijken en vroeg of we een beetje een oogje in het zeil wilden houden, omdat hun drie kleine kinderen al sliepen. Geen probleem, hoor. En de jongens vonden het meteen ook wel leuk, om naar die quiz te gaan. Ze hebben een geweldige laatste avond gehad.
Zaterdagochtend was het dan inpakken geblazen. Maar niet nadat we nog één keer aan een traag ontbijtje voor de tent hadden gezeten :-). Pas om 10.00 uur gingen we echt aan de slag. De tenten waren helemaal gedroogd door de ochtendzon. Dat is echt een kadootje, als je alles droog in kunt pakken. We hebben de hele week geen spat regen gehad!
Net als bij het opzetten deden Willem en ik onze De Waardtent en de jongens hun koepeltent. Het ging allemaal rustig en soepeltjes. We hadden en namen alle tijd om alles keurig schoon in het tentwagentje op te bergen.
Om 12.00 uur moesten we weg zijn en op dat moment waren we ook precies helemaal klaar met inpakken. We deden de kofferbak van de auto dicht: ´Niet meer openmaken hoor!´ Het paste precies! Zo ook de dakkoffer en het tentwagentje. Ik nam een doosje met statiegeldflessen en -blikjes op schoot. Die zouden we nog even gaan inleveren bij de supermarkt en daar nog iets lekkers kopen voor onderweg en voor schoonmama.
Dáááág camping De Sikkenberg! Het was super leuk!
We hadden een lange, maar voorspoedige terugreis. Eerst reden we over Alblasserdam om Henk W. af te zetten. We kregen koffie aangeboden, maar gingen liever door. Nu naar Nieuw-Lekkerland om William af te zetten. En tenslotte reden we naar Bleskensgraaf. Hè, hè, het was intussen al 16.30. In huis rook het heerlijk. Maaike had twee broden gebakken en Maria had een pionierscake in de Wonderpan gemaakt. Dat was gezellig thuiskomen! Hans had goed op m´n tuin gepast, de kippen en de kat eten gegeven en stond kachelhout te kloven, toen we aankwamen. Het tentwagentje konden we zó op z´n plaats rijden. Niets meer aan doen. De rest van de bagage splitsten we snel: spullen van Henk, spullen van Willem, spullen van mij én natuurlijk de nodige was. En dat was ook wat ik meteen ging doen: was sorteren en vast één trommel aanzetten.
Kwart over vijf was het intussen. Tijd om m´n wekelijkse boodschappen te gaan doen. We hadden ook al wat aanmeldingen voor de zaterdagse frieten. En voor ik er erg in had, zaten we met een hele koppel weer gezellig aan de maaltijd. Wat een zegeningen om elkaar weer gezond en wel weer te zien! En wat was er veel te vertellen over en weer!
The End
