Er is weer een week voorbij gevlogen. En om maar meteen met de deur in huis te vallen: er is niets terechtgekomen van m´n opruimplannen! Er was domweg geen tijd voor opruimklusjes. Of ik had het zaterdag moeten doen en niet met Willem moeten gaan wandelen. Nou, dat vind ik geen lastige keuze hoor :-).
Waar de week zoal mee vol gelopen was?
Eerst en vooral met het gewone werk. In de webshop wordt het weer drukker en drukker, nu de zomervakantie voor veel mensen voorbij is en men weer gewoon z´n eigen brood wil gaan bakken enzo. Tegelijkertijd is Maria zo goed als uitgeschakeld. Ze komt heel graag nog elke dag even een handje uitsteken. Maar meer dan dat mag ze van mij ook beslist niet meer doen. Zeker niet, nu het kindje om medische redenen eerder geboren moet worden.
Ik heb verder geprobeerd in huis wat extra te poetsen. Zo aan het eind van de zomer is alles zo smerig. Vooral door de vliegenstr*nt. Bah! Ik heb het lang genegeerd, maar nu de dagen korter worden en we weer iets meer binnen zitten, ben ik het zat. Even snel de ramen zemen is dan zo´n klusje waar ik blij van word.
De Lamme Teun (huisgemaakte advocaat) was op en tegelijk waren er eieren, die op moesten. Dus maakte ik een voorraadje. Was toch ook wel weer echt even een werkje, voordat dat op de plank stond.
En dan wordt er hier ook elke dag even achter de naaimachine gewerkt. Maria vond het wel leuk om de familiewieg als extra wieg erbij te nemen. Ze heeft zo´n mozesmandje, waar Julian ook in gelegen heeft. Maar daar kunnen baby´s altijd maar kort in. De familiewieg is een stuk groter. Het is de wieg waar ik zelf ook nog in gelegen heb en waar al onze kinderen in lagen. (en ook nog m´n zussen en diverse neven en nichten :-)). We kochten stof om de wieg opnieuw te bekleden. Ik zou het eigenlijk wel leuk vinden, als die klus klaar is, voordat de baby komt. Dus: elke dag een stukje...
Dan was er donderdag de fotograaf van Terdege. Ze komt eens in de paar maanden en dan is het de bedoeling dat er vier gerechten klaargemaakt en gefotografeerd worden. Dat is ook altijd echt een klus. Eén van de gerechten moest ik nog uitproberen. Dan moest er natuurlijk ook voor vier gerechten inkopen gedaan worden. Vervolgens op donderdag een hele ochtend geconcentreerd bezig zijn, want het moet natuurlijk wel in één keer goed. En dan is er als after-party een keuken vol rommel. Gelukkig ging het allemaal van een leien dakje en Willemiene, de fotograaf, reed rond half 1 weg.
Ik was toen trouwens nog niet uitgepetoeterd in de keuken. Dinsdag hadden we namelijk twee ganzen gekregen van een jager. Willem had ze gepluimd en aan mij de schone taak om donderdag één van de ganzen te bereiden voor het avondeten.
Zelf eet ik geen vlees, maar de rest heeft hier van die gans gesmuld. Leendert en Thea kwamen ook juist meeëten en die boften dus :-).
Na het eten kwam de kapper om iedereen te kortwieken. Alles bij elkaar was het dus wel een heel erg volgepropte donderdag!
Vrijdag stond er een stevige wind. Ik had al een paar keer naar m´n appelboom gekeken. Zouden de appels wel blijven hangen? Precies toen ik nog weer eens uit het raam keek, zag ik een appel vallen. Dus besloot ik de rest van de appels maar te gaan plukken, ook al hadden ze voor het mooi best nog even aan de boom kunnen blijven hangen.
Wat een mooie oogst! Er kwam maar liefst dik 10 kilo van het boompje. Hoe leuk!
Er is trouwens steeds volop te oogsten in de tuin. Het is puur genieten. Wortels, bieten, courgettes, bonen, aardbeien, spinazie. Super leuk!
Voor zaterdag stond er een rit naar Hoeven op de planning. Jan had een stationsfiets nodig om in Leiden van het station naar de uni te kunnen fietsen. Hij vroeg of iemand soms nog een barrel had staan. Een paar wielen en een stuur waren volgens hem genoeg. Iemand merkt op: een rem is ook wel handig...
In de familie had niemand iets voorhanden, dus deed ik een oproepje op insta/fb. Al snel reageerde iemand die zoiets in de schuur op de camping had staan en die mochten we komen halen. Hoe fijn! Dat was een mooi klusje voor zaterdag.
Omdat het toch nog wel drie kwartier rijden was, besloten Willem en ik er een klein uitstapje van te maken. Eerst de fiets ophalen en daarna een wandeling (de Historische Route - 8,3 km) in het Mastbos bij Breda.
Zo bedacht, zo gedaan. We haalden de fiets op, waar zelfs ook nog een slot op zat (fijn!) en verlichting (fijn!).
Daarna reden we naar het beginpunt van onze wandeling.
Zoals verwacht, was het aan het begin van de wandeling druk. Veel joggers, veel mensen met honden, veel ruiters.
Een paar kilometer later werd het een stuk stiller en konden we meer genieten van de mooie natuur. Daar was het ook allemaal net wat minder ´aangeharkt´.
We hebben echt genoten. We troffen het ook met het weer. In het begin was het wat grijs, maar later was het heerlijk zonnig.
Eenmaal weer thuis ging ik nog even m´n zaterdagrondje in het huishouden doen en om half vijf stond ik klaar om de wekelijkse boodschappen te gaan halen. Ik was blij, dat Henk mee wilde. Ik had ouderwets bekkenpijn. Ik denk een combinatie van de hele week veel meer sjouwen, dan ik normaal doe. En daarbij nog de wandeling, waarbij we misschien net iets te snel gelopen hebben.
Toen we in Sliedrecht aankwamen, was het heel broeierig en je voelde, dat het weer ging veranderen.
We deden snel de boodschappen en juist toen we alles aan het inladen waren, appte Wim, dat er bij hun in Streefkerk een heuse wolkbreuk was. Het filmpje wat hij meestuurde was ook echt indrukwekkend. Het zou niet lang duren, of die bui zou bij ons zijn! En inderdaad: we waren nog maar net op de terugweg, of de bui barstte los. Het water gutste echt naar omlaag. We reden heel langzaam en zagen overal takken op de weg. Best een spannend ritje!
We hadden al wel gezien, dat het ´s avonds droog zou zijn. Dat kwam mooi uit, want we wilden graag bbq-en. Het werd nog een mooie avond, met veel kinderen en kleinkinderen en met veel verhalen rond de tafel. Een avond om te koesteren.
