Nog altijd ligt mijn moeder in het ziekenhuis. Alweer twee weken. En het is nog steeds kommer en kwel. Ze is zó ziek. Hopen en bidden, dat ze nog iets op mag knappen en nog thuis mag komen. Maar bij tijd en wijle voel ik me daar heel somber over.
M´n hoofd staat ook nergens anders naar dan naar de toestand van mijn moeder, ziekenhuisbezoeken, familie en vrienden op de hoogte brengen enzovoorts.
Maar intussen moet er toch ook van alles gebeuren. Er moet toch gewassen worden. Er moet toch gekookt worden. Er moeten toch pakjes op de post. En dat is misschien maar goed ook. Mijn oude oma zei vroeger altijd: ¨Eten, slapen en werken. Dat is het beste voor een mens¨. Dus probeer ik m´n werk te doen en er m´n hoofd zo goed en zo kwaad als dat gaat bij te houden.
Of het hoofd boven water te houden. Dat past misschien beter bij de situatie.
Al met al is het hier dus niet zo´n vrolijke boel en zijn mijn logjes ook anders dan anders. Laten we hopen op betere tijden.
Vanmiddag was ik met mijn vader naar het ziekenhuis. Bij de ingang is een restaurantje. Mijn vader merkte op, dat het daar nu werkelijk altijd druk is. Of je nu ´s morgens langs loopt, of ´s avonds: altijd zitten er mensen koffie te drinken of te eten. Dat is dikke business! Wat een prijzen rekenen ze er! Vorige week heb ik er een keer een kaasbroodje gehaald, omdat ik door de files zo heel laat was en echt even iets eten moest om niet om te vallen. 2,75 alstublieft. Pfff. Het riekt naar verdienen aan het leed van een ander. Of zie ik dat verkeerd?
Ook het parkeren bij het ziekenhuis is vreselijk duur. Als je wat langer op bezoek gaat ben je zo een euro of 7 kwijt. Toch staat die garage altijd vol. Logisch, want voordelig(er) parkeren in de buurt kan niet. En met het ov of de fiets zal voor de meeste mensen ook niet mogelijk zijn. Het is een academisch ziekenhuis en er liggen dus mensen overal vandaan. Volgens mij verdienen ze aan die garage minstens zoveel als aan het draaiend houden van een complete afdeling. Afijn.
De groenteboer van de markt was zo aardig om vanmiddag een voorraadje groenten en fruit bij me thuis af te leveren. Ik had nagenoeg niets meer in huis, dus ik was er heel blij mee. Ik had gezegd, dat alles wat hij kwijt wilde, goed was. Hij weet intussen wel zo´n beetje waar hij me blij mee maakt. Het was dus een verrassing wat er gebracht was. O.a. bloemkolen. Daar hebben we er vanavond vast twee van verorberd. Er waren ook spruitjes en witlof. En wat minder ´standaard´ groenten: groene asperges en kousenband. Komt goed.
Ook met het geleverde fruit was ik heel blij. Willem en ik hebben van Wim en Geertje een slowjuicer van Philips kado gekregen. De nieuwe hobby: fruit/groenten persen voor de hele bende. Vanavond maakte ik een juice van blauwe druiven, appels, mandarijnen en aardbeien. Was erg lekker! En heel snel gemaakt. Zo heeft iedereen z´n vitamientjes weer binnen. Er zat ook een kistje granaatappels bij. Ook die kunnen eenvoudig in de slowjuicer. Dat ga ik in een volgende rond eens uitproberen. Fijn om, nu het eten koken er maar een beetje ´bijhangt´, toch te weten, dat iedereen genoeg gezonde kost binnenkrijgt!
