Dagje uit en dagje thuis

Gisteren was ik de hele dag van huis. Al om 9 uur vertrokken we, mijn zus Maaike, haar zoon Henk, onze Henk en ik. We hadden een afspraak bij Alpha Bedding van Balt van Raamsdonk. Balt is een meneer (83 jaar) met dyslexie en ná zijn pensionering heeft hij daar jarenlang onderzoek naar gedaan. Hij heeft een leesmethode ontwikkeld, die totaal anders is dan de methode waarop onze kinderen lezen leren. Ik zal daar later vast nog weleens over schrijven.

Henk, de zoon van mijn zus, heeft ernstige dyslexie. Hij zit al in groep 6, maar leest, ondanks enorm veel oefenen, nog maar op het nivo van groep 3. En aangezien hij een goede intelligentie heeft, belemmert dit hem heel erg. Toen Willem een poosje geleden een artikel over de methode van Balt las, heeft hij het ter informatie dan ook doorgestuurd naar mijn zus. En zodoende was er nu een afspraak om met Balt en zijn methode kennis te maken.

Maaike vond het fijn als ik mee ging. Twee horen meer dan één. Bovendien hebben wij zelf ook een aantal dyslectische kinderen in ons gezin en heeft zoiets dus zeker ook mijn interesse.

We hebben een interessante ochtend gehad en zijn heel positief over alles wat we hoorden. Het was nuttig en daarbij ook nog aangenaam. Wat wil je nog meer?

Nou, een pannenkoek! Maaike had bedacht om in Kesteren, bij molen de Zwaluw, een pannenkoek te gaan eten. De kinderen konden na het eten dan nog fijn een poosje spelen in de speeltuin bij de molen en zo zou het, óók voor de kinderen, een leuke herfstvakantiedag worden.

We reden van Leersum, via een omweg vanwege werk aan de weg, naar Kesteren en kwamen bij de molen. Ik was er nog nooit geweest en keek m´n ogen uit. Want het is niet zomaar alleen een molen met een pannenkoekenrestaurant, maar een compleet imperium van een zakenfamilie, waar je van alles kunt kopen en van álles kunt doen.

Alles, behalve een pannenkoek eten, bleek helaas. Het bak-apparaat was in revisie. Dat was wel even dikke pech, vooral voor de knullen, die zich erg op een pannenkoek hadden verheugd. Maar we konden wel iets anders van de lunchkaart bestellen. Dat deden we dan maar. Maaike en ik kozen voor een uitsmijter, en de jongens namen patat met een frikandel. Dat de uitsmijter voortreffelijk smaakte, maakte de pannenkoekenflater wel goed :-).

De jongens vermaakten zich nog een poosje in de speeltuin, terwijl Maaike en ik onder het genot van een bakkie koffie nog gezellig natafelden.

Om een uur of half vier waren we thuis. Zodoende kon ik nog even mijn handen laten wapperen in de huishouden. Dat had ik trouwens ´s morgens vroeg ook al gedaan. Ik zit namelijk nog met die grote groenten- en fruitvoorraad, die weggewerkt moet worden vóórdat het rijp is voor de groencontainer.

´s Morgens vroeg had ik al een doos mineola´s geperst. Dat leverde 4 1/2 liter heerlijk sap op. Een 2-literkan ging de koelkast in voor direct gebruik. De rest ging in plastic flessen de vriezer in voor in het weekend.

Nu, in de middag, besloot ik voor het eten koken in een hoge versnelling nog weer een kist jonagold te verwerken. Mijn droogoventje legde ik weer helemaal vol met appelschijven en ik kookte een grote pan appelmoes. Genoeg voor weer vier grote potten. Oh, wat een heerlijkheid, zo´n voorraadje!

Tussen de bedrijven door bakte ik nog een keer de suikervrije flapjacks, die Willem zo lekker vond. Dat was om mijn schuldgevoel te sussen ;-). Ik zou ´s avonds namelijk alwéér weggaan. Samen met mijn vriendin ging ik naar het ´brei-avondje´ van onze gezamenlijke tante. Ik heb gezorgd, dat Willem eerst een bakkie koffie mèt flapjack voor z´n neus had staan, voordat ik vertrok :-).

Het recept vind je bij Ekodis en deze flapjacks zijn zeer ´verantweurd´, maar vooral heel lekker!

Op het brei-avondje haakte ik aan m´n sjaal. (o ja, logisch, op een brei-avond haak je ;-)). Hij schiet al aardig op. Ik moet drie wolletjes ophaken en heb er nu bijna twee gedaan.

Het was een fijne dag, maar ik voelde hem best zitten, toen ik ´s avonds m´n mandje inrolde. En ik had ook echt geen zin om vanmorgen vroeg op te staan om hard aan de slag te gaan. Het was dik zes uur, voordat ik opstond en ik heb niet veel uitgevoerd, voordat ik tegen half 8 met een ontbijt-voor-twee naar boven liep. 

Willem en ik ontbijten in de vakantie altijd gezellig samen en meestal op bed. Ik heb er dan altijd al een paar uurtjes opzitten, Willem wordt later wakker. Ik maakte ons lievelingsontbijt klaar: havermout. Lekker van havervlokken. Dat is veel lekkerder dan van (voorgegaarde) instant havermout. Het basisrecept is: 1 kopje havervlokken, 1 kopje melk, 1 kopje water en een snuf zout per persoon. Aan de kook brengen en een minuut of 10 laten pruttelen. Je kunt de havervlokken ook vast de avond ervoor in de week zetten. Dan is de kooktijd korter. Ik vind het echter niet erg om even op die havervlokken te moeten wachten. Dan kan ik mooi de vaatwasser uit- en inruimen of zoiets. Ik deed er rozijnen door, schepte er een lepel (zelfgemaakte) appelmoes over, een lepeltje honing én een klontje roomboter erop. Oh, zó lekker!

Ik maakte Willem z´n salade klaar, zodat hij naar z´n werk kon vertrekken.

Daarna sorteerde ik al het wasgoed wat ik had liggen. Het is vandaag voorlopig even de laatste droge dag, als de weersvoorspelling uitkomt. Daar wilde ik goed van profiteren.

Ik deed wat routineklusjes totdat het 10 uur was. Dat was het tijdstip wat ik met Jan afgesproken had, om naar de fietsenmaker te gaan. Jan z´n fiets is 2 weken geleden bij de bushalte gestolen en er moest dus een nieuwe komen. Nou ja, nieuwe, tweedehands dan toch. Maar wel bij de fietsenmaker vandaan, zodat we er vanuit kunnen gaan, dat het echt een goede is. Dat is ook wel nodig, want hij fietst elke schooldag 22 kilometer heen en terug naar school en huis.

De fietsenmaker had maar één fiets in Jan z´n maat en die was nog niet opgeknapt. Niet erg. We hebben hem gekocht en de fietsenmaker gaat hem keurig reviseren. Zaterdag krijgt Jan een leenfiets, zodat hij DV maandag weer naar school kan fietsen. En dan zal de nieuwe fiets ergens in de volgende week geleverd worden.

Het liep allemaal vlot en ik kon dus thuis naadloos verder aan de slag. Ik heb de bijkeuken gesopt. Dat was hard nodig. De tuindeur is op slot gegaan en het komende seizoen lopen we via de garage en de bijkeuken. Het is namelijk niet zo prettig als steeds de tuindeur opengaat en er een vlaag kou de kamer in komt. Maar de bijkeuken moest daarom strak opgeruimd en gepoetst worden. De vuilnisbak kreeg ook een andere plek, zodat die niet in de nieuwe looproute staat. Fijn hoor, alles blinkt weer.

Intussen heb ik de wasmand zo goed als leeg gewassen en is alles fijn droog gekomen, buiten. Top!

Ook vanmiddag heb ik weer een slinger aan de fruitvoorraad gegeven. Ik had er 12 kilo mandarijnen bij zitten. Mandarijnen, die bijna niet te pellen waren, zo´n strakke, dunne schil. En ze waren aan de datum (ook al vind ik het onzin, dat er op zo´n product een houdbaarheidsdatum zit). Het beste was om deze mandarijnen, net als de mineola´s van gisterenochtend, maar te persen. Gelukkig had ik hulp: Henk heeft dapper mee gedaan, ook al was hij het na een kilo of zes al spuugbeu. Ja, ja, leren afmaken. Dat is belangrijk, jongen!

Het leverde maar liefst zes liter sap op. Hoe fijn is dat!

Ik ging naar de post om pakjes weg te brengen en haalde meteen een nieuwe lamp voor in de bijkeuken. En omdat ik in de opruimmodus stond, leverde ik lege flessen in bij de Lidl, stortte glas in de glasbak en textiel in de textielbak. Alle beetjes helpen, om de boel fijn opgeruimd te krijgen.

We aten spercieboontjes (uit de groentenvoorraad) met gekookte aardappels én gebakken aardappels (restje van zondag). Een kipfiletje erbij en appelmoes. De pannen gingen schoon leeg. Ook het toetje was deels een leftover en deels vers klaargemaakt. Ik had nog wat amandelgriesmeelpudding van zondag en daarnaast kookte ik, lekker ouderwets, gruttenpap. Dat was om karnemelk op te maken, wat al over de datum was. Zo hoefde er niets weggegooid te worden en was er voor elk was wils.