De kinderen kwam meteen uit school met Henk mee. Er kwamen drie vriendjes en twee vriendinnetjes. Opgetogen en opgewonden stonden ze even na twaalven, hijgend van het harde fietsen, bij de achterdeur. Ik was aan het pannenkoeken bakken en Willem stapte even later ook binnen. Hij had een vrije middag genomen.
Toen ik bijna klaar was met bakken zei Henk: ¨Heeft u ook iets voor Anne-Lyn? Want die mag geen gluten en geen melk. Oeps. Dat had ik beter eerder kunnen weten. Maar gelukkig had ik nog glutenvrij meel in huis en met eieren (die ze wèl mocht) en water maakte ik snel nog even een pannenkoekenbeslagje erbij. Wel zo gezellig voor dat meisje om óók pannenkoeken mee te eten. Er werd lekker gesmikkeld.
Terwijl ik na het eten snel de boel opruimde, begon Willem alvast het verstoppen van de kadootjes in goede banen te leiden. Toen iedereen een goed plekje voor zijn of haar kadootje gevonden had, mocht Henk gaan zoeken.
Met wat hulp kwamen alle kadootjes tevoorschijn. Wat is Henk verwend!
Nog even met z´n allen op de foto.
En nog even gek doen :-). Ha, ha, we hebben een prachtige serie ´gekke´ foto´s. Maar die zal ik maar niet publiceren. Leuk om te zien, hoe de kinderen ´los´ kwamen en zich helemaal op hun gemak voelden. Toen ik vanavond de foto´s terugkeek, kwam ik heel ontspannen kinderen tegen:
Bij de piano |
Op je handen gaan staan. Of lekker blokfluiten. Het kan allemaal :-) |
Géén van de kinderen was er ooit geweest. Extra leuk dus.
In het bezoekerscentrum is van alles te zien over de aanleg van de Tweede Maasvlakte. Het is natuurlijk best een technisch verhaal, maar dat kunnen kinderen van groep 7 prima aan. Bovendien wordt alle informatie heel leuk en interactief gebracht. Er is echt van alles te doen en te zien.
Het allerleukste vonden de kinderen toch wel de ´droomvlucht´ over de Maasvlakte. Met een Virtual Reality bril op, leek het werkelijk net of ze vlogen :-).
Maar ook andere onderdelen waren leuk.
We gingen ook de filmzaal in. Ik kon me van de vorige keer herinneren, dat er in de getoonde film een paar keiharde vloeken te horen waren. Ik was benieuwd of die film er nog steeds draaide. Dat was zo. Maar de vloeken waren weg! (Ze stonden alleen nog wel in de Engelse ondertiteling, trouwens). Wat ik helemaal vergeten was, was dat ik in 2011 over die vloeken in de film had gemaild met Futureland en dat mij toen beloofd was, dat ze eruit gehaald zouden worden. Dat is dus écht gebeurd! Toch bijzonder! Dit deed me echt goed.
We gingen naar de eerste verdieping. Ik kon me van de vorige keer herinneren, dat je daar met verrekijkers over de Maasvlakte-in-wording kon kijken. Wij hebben daar toen zeehonden gespot, die op het opgespoten zand lagen te zonnebaden. Ik stond nu echt met mijn ogen te knipperen!!! Helemaal geen zandvlakte of zonnebadende zeehonden te bekennen, maar ..... een complete containerterminal, volop in bedrijf. Ongelofelijk dit!!!
De verrekijkers stonden er nog. En ook de grote maquette van hoe het was, hoe het is, en hoe het worden gaat.
Er hing een enorm doek aan de muur, van een luchtfoto van Rotterdam. Helemaal in het hoekje kon Willem de straat aanwijzen, waar hij als kind woonde :-).
De kinderen vonden het leuk om bekende dingen op te zoeken.
Ook een spel, waarbij je het laatste stukje van een haven moest dempen, was heel leuk.
De kinderen verveelden zich geen moment. Maar de klok draaide door. En ik vond het tijd voor wat drinken en iets te snoepen. Ik had vanuit het raam een picknickbankje gespot. En aangezien het ook nog heerlijk weer geworden was, vond iedereen het een prima plan om naar buiten te verkassen.
Het leuke is, dat kinderen zich ook altijd prima ´met niets´ weten te vermaken. Want zodra ze allemaal iets gedronken en gesnoept hadden, bleek mooie stenen zoeken een topattractie :-).
Maar om kwart over vier kon het echt geen uitstel meer lijden. We moesten nodig op huis aan. Het feestje duurde namelijk tot 5 uur en rond die tijd zouden er hongerige Luijkjes uit hun werk of van school thuis komen. Daar moest voor gekookt worden.
Met nog een zakje chips voor tijdens de terugrit, zwaaiden we nog een keer naar Futureland. Daaaaag! We komen vast nog eens!!!
Thuis kregen de kinderen allemaal nog een (homemade) lolly.
En wat is het dan heerlijk als je zes blije, voldane kinderkoppies ziet en het feestje geslaagd was!