Fotoblogje met van alles en nog wat.

Het bloggen schiet er deze week een beetje bij in. En toen ik op m´n camera op mijn mobiel keek (de foto´s zijn mijn bloggeheugen :-)), zag ik, dat het foto´s maken er óók al een beetje bij ingeschoten was. Nou ja. Met de paar foto´s die er er zijn, maak ik maar een fotoblogje, om weer ´bij´ te zijn.

Dinsdag boekte ik een familieconsult bij de huisarts. Nou ja .... familieconsult. Dat is zwaar overdreven. Maar Maaike en Maria moesten allebei bij de huisarts zijn en dus had ik voor het gemak alles in één keer afgesproken. Toch wel een beetje lacherig liepen we drie-vrouw-sterk de spreekkamer in. Beide meiden werden doorverwezen naar het ziekenhuis. De één om een foto te laten maken, de ander om bloed te laten prikken. Dus reden we gezellig nog maar even door naar Zwijndrecht, naar het ziekenhuis. Het leek bijna een uitstapje :-).

in de wachtkamer

Mijn zus Maaike kwam bij me langs en had een schortje bij zich, wat mijn moeder als jong meisje heeft genaaid. Het moet minstens 65 jaar oud zijn. Het is échte vintage, zowel qua stof als qua model. Mijn zus wist niet zo goed wat ze er mee moest. Wij konden het niet over ons hart verkrijgen om zoiets in de textielcontainer te doen, of zo. Dus vroeg ik aan de meiden, wie hem hebben wilde. Maria vond het leuk. Fijn, dat het schortje dan toch een bestemming heeft gekregen.

Ik maakte uit de losse hand pompoensoep. Zo´n soepje begin ik met het aanfruiten van ui en meestal ook knoflook. Dan de groenten aanbakken, bouillon er bij (die maak ik van bouillonpoeder uit m´n shop), kruiden erbij, alles gaar laten worden en dan pureren. Ik had er deze keer een stukje fijngehakte gemberwortel bij gedaan en een restje tomaten en een halve spaanse peper. Het was een verrukkelijk soepje geworden. Kijk maar:

:-)). De bodem er bijna uitgeschraapt, ha, ha.

Ik had nog wat appels te verwerken van het partijtje wat ik vorige week op de kop tikte. Ik besloot om nog weer eens appelstroop te maken. Maar nu wel op de zuinig manier: ik kookte de appelsap op de houtkachel in tot stroop. Dat duurde heeeel lang, maar ging verder vanzelf en kostte zo geen extra energie.

Als straks de kachel weer alle dagen brandt, is het leuk om dat soort dingen er weer op te doen. Denk aan Jan-in-de-zak koken, roggebrood maken, stoofpeertjes stoven enzovoorts. Je zou er zin in krijgen :-).

Ik heb deze week ook weer flink wat tijd in de administratie gestoken. Dat is altijd méér werk, dan ik wilde dacht. Maar goed. Het moet nu eenmaal gebeuren en het is heerlijk, als alles weer netjes bijgewerkt is.

Voor mijn kookrubriek in Terdege maakte ik voor het nummer van 6 december een winterse aflevering met gemberkoekjes en super lekkere, huisgemaakte anijsmelk. De kinderen vonden het helemaal niet erg om dat te proeven. Anijsmelk bracht zondagse herinneringen naar boven: als we uit de kerk komen, mogen ze in de winter kiezen uit: thee, limonade of anijsmelk.

En hoewel het gisteren zomaar ineens een prachtige herfstdag was en de thermometer de 18 graden aantikte, merk je dat je toch richting winter gaat. Vandaar de meer winterse smaken in ons menu, de brandende houtkachel en ook: een prachtige wollen plaid van Bellebien over de bank. Nee, ik hou nog steeds níet van de winter, al zou ik er bijna zin in krijgen :-).

Bij onze Albert Heijn wordt binnenkort de cosmetica-hoek opnieuw ingericht. Daarom was er van alles te koop met 50% korting. Ik sloeg m´n slag.

Er werd gewerkt voor goede doelen. Henk had woensdag een sponsorfietstocht voor Woord&Daad. Hij had daarvoor dik 160 euro opgehaald en heeft 20 kilometer door de polder gefietst. Het was gelukkig mooi weer!

foto van alblasserdamsnieuws.nl

Ook was er een collectebus voor Bartimeüs. Daar hebben Koos en Henk zich gisterenavond rond etenstijd over ontfermd. Fijn als iedereen zijn/haar deel hierin heeft!

We zijn er bijna. Nog één fotootje voor dit blogje. Ik heb namelijk gisteren één van mijn lievelingsklusjes ter hand genomen ;-).

De frituurpan moest weer eens schoon gemaakt worden. Poeh, wat een klus vind ik dat altijd. We hebben er één met twee grote bakken en dus ook twee verwarmingselementen. En een onhandig grote ommanteling. Maar ja. Het ding is weer brandschoon en mijn handen en nagels gehavend door het schuren en poetsen. We kunnen er weer tegen tot eind december, als de pan schoon moet voor het oliebollenfeest!