Op verzoek van Janneke vandaag een logje over vla. Het was één van de eerste consuminderacties van mij, toen ik zo'n jaar of 20 geleden begon met bezuinigen: zelf toetjes maken. Van huis uit was noch Willem, noch ik gewend aan zelfgemaakte toetjes. Bij ons thuis kwamen de kant-en-klaar pakken op tafel. Bij Willem thuis was dat vaak vruchtenyoghurt, bij mij thuis vanille vla en yoghurt. Als je in de winkel kijkt naar het enorm grote zuivelaanbod en de prijzen eens even bestudeert, dan zul je zien dat je daar met zelf maken wel wat op kunt besparen! Alleen de allergoedkoopste yoghurt en allergoedkoopste vanillevla zijn wat dat betreft moeilijk te verslaan.
Als je begint met zelf vla en dergelijke te koken moet je best wel aan de smaak wennen. Dat merk ik als er hier vriendjes meeëten en het toetje op tafel komt. De meeste kinderen zijn niet gewend aan dingen als custardvla of griesmeelpap. Sommigen vinden het heeeeeeeeerlijk. Anderen beginnen argwanend aan hun schaaltje pap en ik zie aan hun gezichtjes dat ze het maar zo,zo vinden. Andersom is het ook zo, dat wanneer je aan zelfgekookte toetjes gewend bent, je gruwt van de chemische smaak van winkelpap. Wij hadden vorige week nog bij wijze van uitzondering een keer gekochte pap. Er was een aanbieding in de supermarkt van Luchtig toetje of zo iets. Er waren hier een paar kinderen die ik aan de gang moest houden. Er was namelijk een aktie op school voor Kimon en de kinderen uit de laagste klassen hadden daarom een kluskaart waarmee ze geld voor het goede doel konden verdienen. Daarom bedacht ik dat Jan wel even naar de supermarkt kon om twee pakken van dat spul te halen, zodat hij weer een kruisje kon zetten op z'n kluskaart. De kinderen vonden het wel leuk, twee van die kleurige soorten pap op tafel. Maar de smaak leek werkelijk nergens op. En als je dan de ingrediëntenlijst bestudeert heb je eigenlijk wel je bekomst :-(.
Zelf vla koken is een fluitje van een cent. Als je je er onzeker over voelt zou je kunnen beginnen met custardvla. Je koopt dan gewoon een pak custard in de winkel en volgt de aanwijzingen op het pak. Er staat een recept op voor vla en één voor pudding. Het is maar net waar je van houdt. De vla kan je warm of koud serveren. Als je houdt van koude vla moet je hem dus een dagje van tevoren koken. Houdt er rekening mee, dat de vla bij het afkoelen nog wel wat opstijft. Als je niet zo van stijve vla houdt, gebruik dan bij het koken wat minder custard dan staat aangegeven. Da's nog zuinig ook ;-). Custardpoeder vind ik een basisproduct wat niet in mijn keuken mag ontbreken. Maar...het bevat wel wat smaak- en kleurstoffen. Dus echt heel basis is het eigenlijk niet!
Met custardvla kun je alle kanten op. Je kunt het natuurlijk naturel houden, maar ook versieren met fruit, vruchtensaus, een klodder slagroom, een beetje yoghurt, hagelslag of wat dan ook. Een ander idee is om wat (oude) cake in een schaaltje te leggen en daar wat vla over te gieten. Met een restje tuttifrutti of wat koude stoofpeertjes is het ook heerlijk. Over tuttifrutti gesproken: dat bind je ook het lekkerst met een schepje custardpoeder. Als je verkruimelde bitterkoekjes (en een scheutje rum) door de vla roert heb je de lekkerste bitterkoekjespudding. En met (warme) appelcompôte en een snuf kaneel heb je een heerlijk herfsttoetje. In plaats van vla kun je ook pudding maken. Giet die warm in een mooie puddingvorm, laat afkoelen, en versier. Zo heb je een echt 'zondags' toetje. Koude pudding is ook heerlijk om flensjes meer te vullen. De variaties met simpel een pak custard zijn echt eindeloos!
Even nog een paar basisweetjes: om een vel op de vla te voorkomen kan je een schepje suiker over de vla strooien, of een velletje huishoudfolie erop leggen. Een deksel op de pan of de kom kan ook, maar dan heb je altijd last van condenswater.
Om aanbranden te voorkomen kan je het beste een pan met een dikke bodem nemen. Ik heb pannen waar de pap nooit in aanbrandt, maar ook pannen waar het altijd feest mee is. Er circuleren heel wat trucjes om aanbranden te voorkomen. Maar wat ik ook doe, zulke pannen koeken gewoon áltijd aan. In de pannen met dikke bodem daarentegen lukt het pap koken altijd feilloos.
Een pudding storten lukt het best als je de vorm eerst voorspoelt met koud water voordat je de vla erin doet. Daarna GOED laten afkoelen.
Als iemand met zijn vinger (of afgelikte lepel, foei!)in de vla heeft gezeten is het gevolg: slappe pap!!
Als je eenmaal de slag te pakken hebt kan je je vla-kunsten gaan uitbreiden. In een volgend logje schrijf ik hoe je échte vla maakt (zonder pak custardpoeder) en zal ik nog meer toetjes-ideeën van de hand doen. Voor nu roept de huishoudelijke plicht me :-). Op naar de rommel, de was en de strijk!
