Het spreekwoord zegt: ¨Na gedane arbeid, is het goed rusten.¨ Een waarheid als een koe!
Het was vandaag weer een drukke dag. Mijn wekker ging al vroeg af. De nacht was kort, want ik was gisterenavond veel te laat naar bed gegaan. Oeps. Het eerste wat door me heen schoot was: ¨Gelukkig! Ik ben niet ziek!¨ En daarna ben ik snel aan de slag gegaan. Nu Willem ziek is, voelt het alsof ik de kar alleen moet trekken. Dat is niet zo, want ik krijg heel veel hulp van Maaike en Maria. Maar de eindverantwoording ligt op mijn schouders en dat voelt zwaar.
Het werk vlotte lekker. Vooral in de stille ochtenduren, kwam er veel uit mijn handen. En langzamerhand voelde ik de gejaagdheid uit me wegtrekken.
Het naar boven brengen van dienbladen vol voedsel gaat al een beetje ´gewoon´ voelen. En op mijn appje naar de jongens, dat ze hun vuile was buiten de deur moeten zetten, komt er inderdaad een wasmand op de overloop te staan. Ik kom niet op de quarantaine-kamer, maar geef wel steeds instructies als: ¨Zet de ramen open voor de ventilatie¨ enzo. Ik ben benieuwd hoe ik de boel over een paar dagen aantref, daar :-).
Ik kreeg nog wel een ingeving: ik vroeg de jongens, of ze voor de lunch wafels wilden bakken. Maria zou dan wel een bak beslag maken en het wafelijzer klaarzetten. Ja hoor. Dat wilden ze wel. Kijk! Zijn ze toch nog nuttig bezig, daar. Ha, ha.
Op woensdag haal ik altijd de bestelling bij de molen. Maar vandaag was het heel veel en het leek me niet zo handig, om met elkaar in contact te komen, nu. Gelukkig wilde Maaikes vriend de bestelling voor me gaan halen. Dat kwam echt heel mooi uit! Hij heeft een grote sprinter van z´n werk en kon dus alles in één keer laden. En het was zo in elk geval ook veilig voor de mensen van de molen. Jaap heeft de bus bij ons op het pad gereden en wij hebben hem zelf gelost. Zo hoefde Jaap op zijn beurt ook niet met ons in contact te komen. Het is wel steeds goed nadenken bij alles wat je doet. We kiezen gewoon steeds voor de veiligste manier.
De bestelling kwam op het juiste moment. Er stonden hier heel veel pakketten klaar, waar nog net één of twee dingen aan ontbraken. Nu konden we alle pakketten helemaal afmaken. Er zijn er vandaag maar liefst 50 op de post gegaan.
Toen de pakketten weg waren, kwam bij mij de ontspanning. We zijn nu goed ´bij´. Daarmee is een last van mijn schouders. Het was ook nog eens mooi bijtijds, zodat ik op mijn gemak kon koken, in plaats van snel, snel wat in elkaar flansen. Ik kookte heerlijke macaroni, waar we allemaal van gesmuld hebben. De mannen boven, de vrouwen (en Koos, die ook nog steeds gezond is) beneden.
Na het eten was ook precies de Red Velvet Cake klaar, die ik tijdens het eten koken in de Wonderpan had gedaan. Mmmm.
Ik besloot om vòòr de koffie even mijn ogen dicht te gaan doen. Het was nog vroeg. En na al dat harde werken en de spanning om de achterstand, voelde ik me ineens heel moe. Echt een ontlading! Ik kroop lekker even in m´n bed op zolder en zette m´n wekker. Maar wat denk je? Ik heb geen wekker gehoord! Om kwart over 8 kwam Maria me roepen: ¨ Mam, het is al kwart over 8, hoor!¨ Met andere woorden: al lang en breed koffietijd! Met een vaartje schoot ik uit bed. Pff. Ik was echt even helemaal van de wereld geweest! Het klopt dus echt: na gedane arbeid is het goed rusten.
We gingen wat verlaat aan de koffie. En nu doe ik heerlijke de hele avond niets meer. Net kwam de post nog weer nieuwe handel brengen. Het staat middenin de kamer. Maar het staat me daar best. Het loopt vast niet weg. Daar kunnen we morgen, bij gezondheid, wel weer verder mee.
En met de was. Ik heb vandaag alle wasrekken op zolder vòl gewassen. Dat mag dan morgen allemaal gestreken en gevouwen worden. Ook fijn om met de was helemaal ´bij´ te zijn.
