Het is vandaag een rare dag. Ik heb hard gewerkt, om alle weborders verzendklaar te maken. Maria hielp mee en we waren lekker vroeg. Terwijl Maria het laatste pakket ging inpakken, wilde ik de verzendlabels maken. Daarna zouden we naar de post rijden.
Helaas kwam er een rare foutmelding, toen ik de labels maakte. Er stond iets van ´ongeldig adres´. Ik gekeken of dat adres bestond. Jawel, hoor. Ook de postcode was goed. Bovendien was het label voor een klant, die vaker besteld heeft en dat was vanaf precies hetzelfde adres.
Afijn. Het duurde even, maar we zijn erachter, wat er aan de hand is. Postnl heeft besloten, dat ze een bepaald aantal labels per dag toestaan. Zijn die verbruikt, dan krijg je dus een foutmelding. Zo voorkomt Postnl overvolle pakketpunten. De pakketten blijven nu dus gewoon bij de winkeliers. Best slim. Alleen: waarom zijn we hier niet over ingelicht?? Want al is dit slim, leuk is het niet!! Al helemaal niet voor de klanten, die op hun spullen wachten!
Nou ja. Er is niets aan te doen. Mijn gang staat vol pakketten. Ik ga vannacht kijken, of ik dan labels kan maken. Elke dag is er weer een bepaald aantal verzendingen mogelijk. Hopelijk kan ik dan labels maken voor de pakketten die nu klaarstaan.
Dit was trouwens niet het eerste ´rare´ van deze dag. Vanmorgen heb ik Willem naar de huisarts gereden. Naar het speciale coronaspreekuur. We moesten ons melden bij een achteringang. Daar stonden we 10 minuten in de kou, voordat de ´ingepakte´ dokter Willem kwam halen. Ik mocht mee naar binnen. Dat was wel fijn.
Punt is, dat Willem nog steeds ziek is. Hij ligt nu ruim een week op bed. Hij heeft koorts en een wat lage saturatie. Daarom heb ik vanmorgen even overlegd met de assistente. Zij vond het ook beter, als de dokter eens naar Willem z´n longen zou luisteren.
De dokter stelde eerst de nodige vragen en daarna beluisterde hij Willem z´n longen. Ai! De dokter constateerde een beginnende longontsteking. Hij schreef een antibioticakuur voor en ook een antihistamine. Dat zou helpen tegen de corona. Donderdag moet ik bellen en het temperatuurverloop en de saturatie doorgeven.
Ik mocht nog even 10 minuten buiten in de regen en de kou bij een raamluikje op de medicijnen wachten. Oef, wat kreeg ik het koud!!
Thuisgekomen stapte Willem uitgeput weer in bed. Pfff. Echt naar!
De rest van de zieken in ons gezin is gelukkig weer beter. En we mochten vandaag ook weer uit de quarantaine. JOEHOE!!
Zaterdag hebben Maaike, Maria en ik de grote jongens-zit/slaapkamer al helemaal schoongemaakt. We hadden de jongens naar zolder gestuurd en de ramen tegen elkaar open gezet. Daarna hebben we al het beddengoed afgehaald en de hele kamer gesopt. Dat was hard nodig!!
Ook de rest van het huis werd met bezemen gekeerd.
Daar hadden we nu mooi de tijd eens voor, nu we toch in quarantaine zaten :-). We hadden het prima naar ons zin. En we verwenden onszelf met een lekkere oliebol. Mmm!
Buiten werd er ook gesopt. Niet door ons, hoor. Daar waren Hans en Koos hun auto´s aan het poetsen. Het leek wel een wasstraat.
We hebben dus van de nood maar een deugd gemaakt, zoals iemand opmerkte.
Maar we zijn nu wel echt blij, dat we weer gewoon naar buiten mogen. Maaike is voor de zekerheid nog een keer gaan testen, vanmorgen. Zij is al bijna een week neusverkouden. En ze wilde toch heel zeker weten, dat ze geen corona heeft. Ze werkt namelijk in de gehandicaptenzorg. Gelukkig was de test negatief. Net zoals vorige week woensdag. Dat zit dus wel snor. Ze kan weer aan de slag.
Ook Willem is niet meer besmettelijk, ook al is hij nog ziek. Dat hebben we voor de zekerheid nog eens nagekeken op de site van het RIVM en ook nog even nagevraagd bij de Arbo-dokter, die belde. Nu kunnen dus ook de vrienden en vriendinnen weer veilig komen. Tot grote opluchting van de verliefde kinderen ;-).
Nou, ik ben echt uit m´n ritme, nu ik niet naar de post kon. Maar ik ga nu maar eten koken. En dan vanavond administratie doen. Dat is ook weer eens nodig.
