Twee weken geleden geleden was er al een flinke toename in de bestellingen. De molenaar, bij wie het ook steendruk was, zei toen al, dat dat vast door het coronavirus kwam; dat de mensen gingen hamsteren. Maar toen wisten we nog niet was ons te wachten stond.... Vanaf donderdag is het meel niet aan te slepen! Willem had donderdag mijn wekelijkse bestelling opgehaald. Maar donderdagavond was die al als sneeuw voor de zon verdwenen. Vrijdagmorgen appte ik al om 7.00 uur naar de molenaar, of ik soms ´even´ 200 kilo extra mocht komen halen. Terwijl ik ongeduldig zat te wachten op een berichtje terug, werd bij hem de molen leeggetrokken. Rond de middag hadden we contact en er was een groot probleem. De molenaar had nog net genoeg meelproducten voor tot en met zaterdag en kon mij niet leveren. Bovendien was het nog maar zeer de vraag, of hij op maandag nieuwe voorraad geleverd kon krijgen. Als dat níet lukte, zou hij pas op donderdag nieuwe voorraad krijgen. Pffff! Wat een stress!!
Gelukkig kwam er halverwege de middag groen licht. Maandag zou er nieuwe voorraad komen en ik mocht alvast 150 kilo komen halen. Wat een opluchting! Die 150 kilo had ik allemaal al verkocht, maar nu kon ik in elk geval vast een heel aantal bestellingen afmaken en gaan uitleveren! Die vrijdag ging er een hele rolcontainer vol pakketten op de post.
En ook zaterdag was het álle hens aan dek! Wie maar even tijd had, heeft geholpen. En intussen ging het gewone gezinsleven natuurlijk ook door.
Ik had de kleinkinderen te logeren. En hoewel ik altijd vroeg opsta (ook op zaterdag), was het wel even wennen om al om half 7 twee jongetjes om me heen te hebben, die tintelden van energie :-). En zo gebeurde het, dat ik al om kwart over 7 een flinke stapel pannenkoeken aan het bakken was voor het ontbijt. ¨Oma, gaan we die op zólder opeten?¨ vroeg Marinus. Ha, ha, hoe komt hij erbij, hè. Maar vooruit. Leuk idee, hoor. We gaan die pannenkoeken op zolder eten :-).
Zoals elke zaterdag, moest ik ook brood bakken voor het weekend. Maar al het tarwemeel was op. Gelukkig was er nog voldoende speltmeel. En dus bakte ik speltbrood. Ook goed.
Voor bij de koffie maakte ik kruidkoek in de Wonderpan. Dat kost weinig moeite en je hebt een lekker voorraadje. Je haalt gemakkelijk een stuk of 25 sneetjes uit zo´n koek. Ik had de Wonderpan sinds onze verhuizing nog niet gebruikt. Ik heb hem deze week pas uit de kelder opgediept. Ik wist ook niet, of hij het nog zou doen. In ons vorige huis hadden we een gasfornuis en hier een inductie kookplaat. Gelukkig bleek dat geen probleem. Fijn! Ik weet zeker, dat ik hem weer véél wil gebruiken.
De koek was trouwens zaterdagavond al op. ´s Middags was er al een rondje gedeeld. En toen we ´s avonds met een mannetje of 15 aan de koffie zaten, was het wel gebeurd met die koek ;-). Gelukkig had Maria nog een cheesecake gebakken. Zo hadden we toch nog iets voor de zondag.
De zondag was erg anders dan anders. Onze gemeente was verdeeld over 3 locaties en dan ook nog eens elk van de diensten over 2 verschillende tijden. Alles om te voorkomen dat we met méér dan 100 mensen tegelijkertijd bij elkaar zouden zijn. Wij waren met ons gezin in het gewone kerkgebouw ingedeeld. Dat was het enige wat ´gewoon´ was. Verder was alles anders. Ik wist ook niet goed, wanneer we nu de maaltijden moesten doen. De eerste dienst was namelijk om 12 uur. Hiervoor reden we om kwart over 11 weg en waren rond 14.00 thuis. Daarna moesten we om 18.15 weer in de auto voor de dienst van 19.00 uur en kwamen rond 21.00 weer thuis. Ik heb het opgelost door om 10.00 uur maar te brunchen. Uit de kerk was er koffie met cheesecake. Daarna heb ik midden op de middag een lichte warme maaltijd gemaakt: een tomaten-paprika plaattaart met tante Fanny bladerdeeg. En voordat we weer naar de kerk reden, was er nog een ´aangeklede´ thee met chocola, pinda´s, gedroogde vijgen, toastjes humus en crackers met kaas. De avondboterham was dus pas ná 21.00 uur. Al met al leek het een soort doorlopend buffet :-).
Ook vandaag is alles anders dan anders. Willem werkt voorlopig thuis en Jan en Henk gaan niet naar school. We zullen vandaag wel horen, hoe het leren op afstand vorm gaat krijgen. Voor Jan is het niet zo´n probleem om thuis zelfstandig zijn schoolwerk te doen. Maar Henk zal ik wel echt moeten begeleiden, anders komt er niets van terecht. Maaike is thuis, want ze werkt in de gehandicapten- en ouderenzorg en is snotterig en heeft verhoging. Die mag dus niet werken en moet wachten tot ze 24 uur geen klachten meer heeft. Eén gehandicapteninstelling, waar ze werkt, blijft vanaf vandaag gesloten. En in de andere instelling gaan de cliënten niet naar de dagbesteding, maar blijven op de groep. Hopelijk is Maaike snel klachtenvrij, zodat ze weer aan de slag kan. Er zijn nu zoveel handen nodig!
Ik ben benieuwd, of het gehamster nu een beetje over gaat. Ik verwacht nog wel een staartje drukte in de webshop. Ook al, omdat ik heb gehoord, dat verschillende molens dicht zijn. Er zijn veel onzekerheden. Allereerst als het gaat om onze gezondheid. Je ziet, dat een onooglijk klein ´ding´ als een virus de totale wereld ontwricht. Dat geeft te denken. De zekerheden die mensen dénken te hebben, blijken toch heus schijn-zekerheden. En terwijl ik over al deze zaken mijn gedachten laat gaan, probeer ik maar te doen, wat mijn hand vindt om te doen.
