Toen ik vanmorgen opstond, ben ik nu eens niet met de was begonnen, maar ben ik in de keuken aan de slag gegaan. Het is fijn, als er op deze drukke dagen alvast het één en ander klaarstaat voor het avondeten, zodat onze avondspits soepel verloopt.
Als eerste maakte ik een flinke pan tomatensoep. Ik had nog een mooie portie tomaten liggen, die nodig op moest. Het werd een simpel soepje van ui, knoflook, tomaten en bouillon van bouillonpoeder. Wat gedroogde tomatenpoeder erbij voor het kleurtje en wat gedroogde peterselie om het af te maken.
Ik schilde ook vast een pan aardappels. De aardappels worden een tikje rimpelig. Maar als je ze in schoon water in de koelkast zet, knappen ze weer helemaal op.
Ik kookte ook vast twee liter custardvla. Lekker met een vleugje amandelextract erdoor. Mmm.
Toen was het bijna tijd voor het ontbijt en kookte ik nog wat eieren. Verse eieren van een paar huizen verderop, waar de kippen vrij rondlopen en er een kastje staat met eieren voor de verkoop.
Tot zover geen vuiltje aan de lucht.
Na het ontbijt stapten Maria en ik in de caddy om meel bij de molen te gaan halen. Ik had ´s morgens een appje gekregen, dat er geen tijd was om te helpen met het inladen van de caddy en dat ik maar een sterke sjouwer mee moest nemen. Dat begreep ik natuurlijk wel. Het is gewoon heel druk. Maar ik heb hier overdag geen sterke jongens of mannen vrij rondlopen om mij te helpen met sjouwen. Het gaf niet. Maria en ik konden dat ook best wel samen. We doen tenslotte altijd álles samen en zijn sámen best sterk.
Toch was het wel even schrikken, toen we bij de molen kwamen en zagen hóeveel er klaarstond!
Dapper begonnen we de caddy vol te stouwen. Totdat hij helemaal vol was. We konden het niet in één keer laden! Dat was een streep door de rekening. Nu moesten we twee keer heen-en-weer rijden. Hè vervelend! Dat kostte enorm veel tijd, die we eigenlijk niet hadden. Want we moesten pakketjes klaarmaken. Graag zoveel mogelijk, want we willen van onze achterstand af raken.
Het was niet anders. We tuften terug naar huis. Kwamen daar rond koffietijd aan, dus zette ik meteen even een bakkie. Willem laadde de caddy voor ons leeg en we vertrokken weer. Op de terugweg moesten we meteen even naar de papierhandel. Maandag waren er niet genoeg dozen daar en vandaag zouden er weer binnenkomen. Uiteindelijk waren we pas met de lunch thuis. De hele morgen alleen maar aan het ritten geweest.
Het werkte, denk ik, een beetje op mijn zenuwen. We hebben vanmiddag keihard gewerkt en toch nog 31 pakketten klaar gekregen. Dat was fijn. Maar het is níet fijn, als andere dingen dan gaan achterlopen. Ik had ons bed vandaag niet eens opgemaakt. En de keuken was een bende. En er was niet gestofzuigd. Gelukkig kwam Wilma even langs en bood de helpende hand. Zo kwam het toch nog goed. De pakketten gingen op de post en we hadden lekker te eten.
Tijd om in te kakken had ik niet. Want vanavond moest ik mijn vier-wekelijkse bijdrage aan de culinaire rubriek van Terdege inleveren. En zo kwam het, dat ik gaar en wel, vanavond nog weer koekjes stond te bakken.
Ik kan er niet goed de vinger opleggen, waarom het was. Maar deze dag verliep gewoon een beetje stroef. Ik ga maar eens een beetje eerder slapen. Dat is vast geen verkeerd idee :-).
Nog even iets leuks. Vanavond ging Hans nog weer even bij zijn hondje kijken. Wat groeit ze hard, onze Kyara! Maria en Henk gingen mee. Aaaah, zo lief! Nog een paar weekjes, dan komt Kyara bij ons wonen!!!
