Kijk! Zo zat ik vanmorgen aan mijn lekkere gember-citroenthee.
Sinds ik een snoep-loze periode heb ingelast om me van m´n wintervet te ontdoen, heb ik al een paar keer heerlijke, verse gemberthee met citroen op, als ik eens buiten de deur was. En natuurlijk kende ik die thee allang en maakte ik die ook regelmatig klaar. Maar vorige week kwam ik hem voor het eerst tegen met de ingrediënten keurig aan een stokje geregen. Dat zag er meteen zó gezellig uit, dat ik het thuis ook maar eens zo deed. Lekker een paar stukken zadencracker uit eigen keuken erbij en je zit me daar toch een portie verantweurd te zijn :-).
Dat idee van die gember- en citroenschijfjes op een prikkertje, kwam ik afgelopen zaterdag tegen. Mijn zus is pas 50 geworden en had bedacht om dat met de zussen en de schoonzus te vieren met een lunch in het museumcafé van het onderwijsmuseum in Dordrecht. Wat een geweldig leuke locatie. En wat was het gezellig, zo met z´n vieren! We hebben heerlijk gegeten en heerlijk bijgepraat.
Mijn lunch bestond uit twee bruine boterhammen met daarop gegrilde geitenkaas met biet en pijnboompitjes en salade. Zie je die grappige couverthouders van oude kaarten uit een atlas?
Na afloop van de lunch schuifelden we nog even door het museumwinkeltje en kocht ik wat leuke kaarten. Ik hoop hier zéker een keer terug te komen om het museum eens op m´n gemakje te bekijken. Het zag er allemaal zo leuk en nostalgisch uit. Goed om een keer een ochtendje te gaan zwijmelen.
Het gaat trouwens prima met dat elimineren van het wintervet. Ik hoef nog maar 700 gram en ben dan op m´n normale gewicht. Willem gaat ook als een trein. Hij hoopt, dat hij door af te vallen zijn bloeddruk naar beneden krijgt. En warempel had hij vorige week voor het eerst een heel wat betere meting. Drie metingen na elkaar, waarbij de onderdruk dichter bij de 90 dan bij de 100 zat. Hopelijk gaat die bloeddruk nu echt structureel omlaag.
Zo´n periode van matigheid en snoeploosheid heeft bij mij altijd een grappig neveneffect: er komen spontaan de heerlijkste combinaties bij me oppiepen en ik sta uren in de keuken om die oppiepende smaken tot gerechten te toveren. We eten dingen, die we normaal nooit eten :-).
Ik noem er een paar:
Vrijdag had ik zin om een zalmtaart te maken. Vraag me niet waarom. Ik had zélf ook gewoon keiveel zin en een punt zalmtaart. Dat is raar, want ik houd helemaal niet zo van vis. Maar afijn. Ik was de afgelopen maand heel zuinig geweest en kon me best een wat luxere maaltijd veroorloven. Ik kocht dus zalm. Ja. ja. En veel eieren. En ik sneed allerlei lekkere groenten. En maakte een heerlijke taart met komkommersalade.
Na een half puntje had ik genoeg. Iedereen zat te smullen. Maar ik ... had het kunnen weten. Ik hou echt niet van dood beest. Ik werd er misselijk van. Er waren gelukkig vrijwilligers genoeg om mijn andere halve punt taart soldaat te maken :-).
Gisteren aten we pindasoep vooraf en daarna lauwwarme pastasalade met gerookte kip. Als TOETje was er frambozenbavarois, die Maria had gemaakt.
Vandaag moest ik weer met Maria naar het ziekenhuis. We hebben dan de afspraak om 18.00 uur en zijn dus met het eten niet thuis. Geen nood. Ik had een grote pan pittige linzensoep gekookt en als toetje impossible pie gebakken. Willem appte: De koningin eet niet lekkerder :-).
Toch leuk om dat te horen of te lezen.
Het keukenwerk moet hier trouwens deze week wel om allerlei andere activiteiten heen gevlochten worden. De planning staat (weer) erg vol, maar gelukkig over het algemeen met fijne dingen. Rustigaan verder dus maar.
