Sinds vorige week zijn de workshops ¨Bak je eigen brood¨ weer begonnen. Dat maakt, dat ik weer even in een nieuw ritme moet komen. Zo´n workshop kost me toch al snel anderhalve dag. De dag vòòr de workshop ben ik de hele middag aan het brood bakken.
´s Avonds ben ik druk met het ordenen van m´n shop. Er moet dan vaak nog van alles ingepakt en geprijsd worden. Ook bak ik iets lekkers voor bij de koffie.
Op de dag van de workshop sta ik extra vroeg op, om te zorgen voor een schoon toilet, een lege kapstok, een opgeruimde woonkamer en een schone keuken. Dan ´s morgens de workshop en na afloop de afterparty met weer alles opruimen. Ik heb het dus even ordinair druk. Dat is verder niet erg, want die workshops zijn super leuk om te doen en ze leveren me méér energie op, dan dat ze energie kosten. Zo gaat dat met dingen die je leuk vindt ;-).
Verder ben ik ook een beetje uit m´n blogritme, doordat ik sinds kort een stuk actiever ben op de facebookpagina van m´n shop. Ik deed niet zo veel op FB. Eerlijk gezegd wist ik niet zo goed wat ik er mee aan moest. Maar nu heb ik een boek gelezen over hoe je FB inzet voor je bedrijf en weet ik een klein beetje meer. Als eerste leerde ik, dat je elke dag een berichtje moet posten. ¨Nou, dat moet ik dan maar eens doen,¨ dacht ik. En ja, ook dát moest in m´n dagelijkse leven ingepast worden. En ook dát blijkt super leuk :-).
Inmiddels marcheert het allemaal. Ik ben weer gewend aan de workshops en alles wat erbij komt kijken en het schrijven van een FB-berichtje is ook al niet zo spannend meer. Tijd om de blogdraad weer op te pakken!
Vorige week was ik twee dagen alleen. Nou ja, alléén dan niet echt, maar wel zonder Willem. En dat voelt best een beetje alleen :-). Willem ging vrijdag en zaterdag met Jan weer een stuk Pieterpad lopen. Wim en Dirk haakten gezellig aan. Het werd zomaar een spontaan mannen-event. De vorige keer dat Willem en Jan liepen, zijn ze gestopt in Swalmen in Limburg. Daar moesten ze nu dus weer verder. Om trein- en busgeld uit te sparen, heb ik de mannen vrijdag gebracht en zaterdag gehaald. Flinke ritten voor iemand, die auto rijden niet echt haar hobby vindt. Maar ook wel gezellig. Behalve dan de terugrit op vrijdag en de heenreis op zaterdag, want toen zat ik alleen in de auto. Echt saai!
Vrijdagochtend reden we om dik 8 uur uit Alblasserdam vandaan weg en om kwart over 10 gingen de mannen in het centrum van Swalmen in de hoeven. Het carnaval ontwaakte daar net, dus de mannen vielen met de neus in de boter. Ha, ha, even wennen al die gekkigheid, als je van boven de rivieren bent :-).
 |
| Jan, de gids, met het Pieterpadboekje. |
Nou, mannen, gaan met die banaan!
De eerste dag liepen ze naar van Swalmen naar Montfort. Hoewel het een grijze dag was, kregen we toch wel regelmatig mooie foto´s in de familie-app. En verder was het natuurlijk gewoon super leuk, zo met drie broers (en een vader :-)).
 |
| St. Odiliënberg |
Om kwart over 4 kwamen ze bij de B&B aan waar, ze geboekt hadden: De Groene Gast. Lekker op tijd en mooi genoeg geweest voor de eerste dag. Voor Wim was het afzien, want die had zich van tevoren niet ingelopen en had ook geen goede wandelschoenen. Hij had blaren :-(. Maar dat leed was in de B&B snel vergeten. Ze werden zeer gastvrij onthaald en kregen meteen koffie. Altijd fijn!
De mannen deelden met z´n vieren een kamer en hadden de beschikking over een joekel van een badkamer. Wat wil je eigenlijk nog meer, na 21 kilometer wandelen? Een bad en een bed! Nou ja, ze wilden ook wel wat eten. Dus zijn ze, na een poosje rusten, het dorp in gegaan en hebben hun buikjes rond gegeten in een pizzeria.
De volgende dag stond er 24 kilometer op het programma: op naar Sittard! Eerst was er een luxe ontbijt en mochten ze ook nog broodjes meenemen voor de lunch.
Willem en Wim kregen nog iets mee voor de vrouwen, thuis:
Een flesje wijn van de Heerlickheit Montfort. Die ´Heerlijckheit´ was daar vlakbij en de mannen waren er op vrijdag langs gekomen:
Echt een leuk gebaar. Die B&B is een aanrader, mocht je daar eens in de buurt zijn!
Maar toen was het toch echt tijd om weer in de benen te gaan. Ook deze dag was grijs. Maar gelukkig wel droog! De route voerde langs Susteren, waar wij vorig jaar zomer op de camping stonden. Het was namelijk destijds het plan om vanaf de camping het Pieterpad uit te lopen. Maar vanwege de extreme warmte hebben de mannen er toen vanaf gezien. Nou, het Pieterpad was intussen niet weggelopen :-).
Hier en daar was de route grensoverschrijdend.
Halverwege de dag kreeg ik de prognose: ik moest rond half vier in Sittard zijn. Prima. U vraagt, wij rijden. En ja, ik reed zomaar in één keer goed. Handig toch, die navigatie :-). (Hoe deden we dat vroeger?!). Ik heb precies 4 minuten moeten wachten en daar kwamen vier vermoeide, maar vrolijke wandelaars aan!
En na een voorspoedige rit, kwamen we weer veilig en gezond thuis. Precies op tijd voor de zaterdagse frieten, die deze keer niet door Willem waren gebakken, maar evengoed prima smaakten.
Nog een 40 kilometer te gaan en dan zit het Pieterpad erop. Wim en Dirk vonden het zó geslaagd, dat ze ook die laatste 40 kilometer graag met Willem en Jan meelopen. Wordt vervolgd dus.
