Ik vroeg hem, of hij even wilde laten weten of die taart in de smaak viel. Dan wilde ik voor 's avonds er nóg één maken. Ik had namelijk nog een flink stuk pompoen over. De taart werd goedgekeurd en dus bakte ik er nog één. Ik had geen geschaafde amandelen meer in huis. Om in stijl te blijven, strooide ik er toen maar pompoenpitten over. Ook heel lekker.
Vrijdagavond was er opnieuw feest. Trijnie en Gerwin gaven een feestje vanwege hun verloving. Ze hadden daarvoor een zaaltje in Landvast gehuurd. Lekker luxe, met bediening. Zo was het voor mij dus een feestje waarvoor ik nu eens niet de catering hoefde te doen, maar alleen maar hoefde te genieten.
Trijnie houdt ervan om alles tot in de puntjes te organiseren. Zo waren er erg leuke gebakjes bij de koffie,
ballonnen voor de kinderen,
prosecco voor wie alcohol wilde, en heel gave mixdrankjes voor de kinderen of voor wie geen alcohol wilde.
Ze zag er uit om door een (verlovings)ringetje te halen, inclusief een kapsel waarvoor ik me nooit de tijd zou gunnen, geloof ik ;-).
Het was allemaal erg gezellig en het stel is erg verwend. Intussen zijn ze zich nu heel serieus op hun trouwdag aan het voorbereiden (ergens in het najaar) en vordert de bouw van hun huis gestaag.
Vandaag heb ik maar weer eens ouderwets m'n huishouden gedaan. Weliswaar nadat Willem en ik vanmorgen een klusje in Dordrecht hadden af te werken. We gingen bij Gonnie langs om te kijken naar de bomen die daar in stukken voor ons klaar lagen om af te voeren. Willem zag de klus wel zitten. Nadat hij mij thuis had afgeleverd ging hij met een aanhangwagen terug en is een paar uurtjes bezig geweest om al het hout naar onze houtopslag te vervoeren. Genoeg hout om weer een zaterdagje te zagen en te klieven en om weer een stukje winter warmpjes erbij te zitten.
En zo vloog de maandag voorbij. Wat mij aangaat: nogal krakkemikkig, eerlijk gezegd. Ik heb het sinds gisteren erg in mijn rug. Een raar, stijf, pijnlijk, tintelig gevoel. Ik had gisteren het gevoel alsof ik heel lang had gelopen en daar spier- en bekkenpijn van had. Maar ik had juist helemaal niet veel gelopen en ik vroeg me dan ook af, waardoor die pijn er was gekomen. Willem bracht me op het spoor: ¨Heb je soms veel gesjouwd, ofzo?¨ vroeg hij. En ineens herinnerde ik het me. Ik had zaterdag aan het eind van de middag eerst behoorlijk lopen sjouwen met zware tassen boodschappen en daarna had ik thuis 125 kilo meel (in zakken van 25 kilo) van de keuken naar de garage gesjouwd. Eigen schuld, dikke bult dus. Straks maar laten smeren met srl-gelei en op tijd naar bed.
