Het was bij elkaar een dagvullend programma. Althans, bijna dagvullend. Want eerst heb ik de gewone dagelijkse klusjes gedaan. M'n was, de bedden, de rommel opruimen, dat soort dingen. Daarna kwamen die 'grensgevallen' aan de beurt.
 |
| Het portie van vandaag |
Daarna was de tuin aan de beurt. Die ziet er al tijden jammerlijk uit. Dat komt gedeeltelijk door de smerig groene terrastegels. Maar dat is nu eenmaal zo aan het einde van de winter. Meestal hanteert één van de grote jongens hier wel een dagje een (gehuurde) hogedrukreiniger en dan is dat leed weer geleden. Maar het jammerlijke kwam ook door het achterstallige werk in de border: rommel, oud blad, snoeiwerk enzovoorts. Ik heb er een half uur voor uitgetrokken. Daarmee heeft de tuin natuurlijk niet meteen de metamorfose naar een tuinblad-tuin ondergaan. Maar toch: een hele verbetering! Extra genieten nu van de bloemen die al bloeien!
Ik toog naar de garage. Dat is voor een groot deel mijn voedselbewaarplaats. En aangezien er gisteren weer het nodige aan fruit en groenten was bezorgd, moest er opgeruimd worden. De voorraden controleren, kijken wat er snel verwerkt moet worden, bewaargroenten onderop zetten (en dingen die snel op moeten natuurlijk bovenop). Alles is nu weer overzichtelijk. Tijd voor het volgende grensgeval:
Stoofperen schillen. Ik had nog een kistje peertjes staan die nodig op moesten.
Een ander kistje kocht ik zaterdag en die kunnen nog wel even wachten. Het zullen zo'n beetje de laatste stoofpeertjes van het seizoen zijn, denk ik. Ik kreeg ze voor een habbekrats. Elk jaar probeer ik een stoofperenvoordeeltje om te zetten in een weckvoorraadje. Het is niet mijn lievelingswerk, stoofpeertjes schillen. Maar vooruit, lekker in de zon is het natuurlijk helemaal niet erg. Ik schilde een 6-literpan helemaal vol en die staat nu op de kachel. Wat ruikt het lekker! Ik denk dat ik nog wel drie van deze porties heb en zal straks dus een mooi aantal potten peren hebben staan. Hoe fijn is dat.
En dan een laatste grensgeval van vandaag: er was nog een pompoen, waar ik juist deze week een eerste schimmelplek op zag komen. Dan moet je snel zijn, want zo'n pompoen rot zo onder je handen weg. Morgen hoopt Dirk jarig te zijn en hij wilde graag taart meenemen naar zijn werk. 1 plus 1 is 2: ik maakte een pompoentaart. Ik heb hem net uit de oven gehaald. Hij ruikt fantastisch, maar ziet er wat saai uit. Morgenochtend ga ik hem nog even opleuken met jam of bakkersroom en geschaafde amandelen. En dan maar hopen, dat hij in de smaak valt. De rest van de pompoen gaat de koelkast in. Die komt later aan de beurt.
Wat kun je soms lekker veel doen op een dag, als je zomaar ongestoord kunt doorwerken. Heerlijk. Anderzijds: er liggen nog heel wat klussen (ook heel wat grensgevallen) te wachten. En heel veel van die ongestoorde dagen liggen er nu niet direct in het verschiet. M'n agenda staat bol van de afspraken met dokters, peuten, scholen etc. Ik denk dat veel van die grensgevallen uiteindelijk ergens tussen neus en lippen een plekje moeten krijgen...
