Normaal gaan Willem en ik op zaterdagochtend altijd even een bakkie doen bij Willem z'n moeder. Maar vandaag moest Willem alleen. Ik ging met Trijnie op stap: een passessie van haar trouwjurk!
Eerst haalden we Trijnie's aanstaande schoonmoeder op en met z'n drieën reden we naar Hengeveld in Papendrecht. Hier worden trouwjurken helemaal op maat en naar jouw wens gemaakt. De trouwdatum gaat al opschieten. Nog maar een week of 10. Het is dan ook niet de eerste keer dat we naar Hengeveld gingen. Ergens in mei zijn Trijnie en ik samen geweest. Toen heeft Trijnie al haar wensen kenbaar gemaakt, zijn er jurken gepast en is de maat genomen. Een paar weken later zijn we voor de tweede keer geweest. Toen was er van katoen een zogenaamde pasjurk gemaakt. En nu gingen we voor de volgende fase: de jurk in het echie! Hij is nog niet af, hoor. Er kon nog van alles aangepast worden. En er moest nog wat gespeeld worden voor wat betreft de afwerking. Er werd uitgebreid de tijd genomen. Nóg eens gekeken, nóg eens overlegd, nóg eens gemeten, nóg eens gespeld. En na anderhalf uur was het zover, dat alles onderdelen van de jurk nauwkeurig onder de loep waren genomen en Lisette, van Hengeveld, precies wist hoe ze de jurk moest gaan afmaken.
Wat speciaal om zo met ons drieën met DE JURK bezig te zijn. Of eigenlijk met z'n vieren: Trijnie, de twee moeders en Lisette. Een gezellige vrouwen-aangelegenheid dus :-).
Ik had gegokt dat ik tegen één uur weer thuis zou zijn. En dat was ook zo. Mooi op tijd, want er stonden hier inmiddels een paar drukke kinderen in de startblokken voor een kleine week kamperen!
Maaike, Koos en nicht Hanna wilden de laatste schoolvakantieweek nog even goed besteden. Ze gingen kamperen op Old Putten in Elburg. Op deze camping kampeert Hanna ieder jaar met haar ouders, zo lang ze zich kan herinneren. Maar dit jaar was ze niet geweest en dat 'kon echt niet'. Koos had graag nog een weekje willen kamperen op de camping in Duitsland, waar hij in april stage liep. Maar z'n twee maten, die mee zouden gaan, zegden af en hij kon niemand anders vinden die met hem mee kon/wilde. En Maaike heeft de hele zomervakantie nog nergens gelogeerd/gekampeerd. Dus: met z'n drieën naar Elburg en alle wensen waren in één klap vervuld ;-).
Koos en Maaike waren zo goed als klaar met inpakken. Ik heb me nergens mee bemoeid. Het is goed voor hen om zèlf te denken, zèlf fouten te maken, zèlf te leren. Als ze later op de camping iets zouden missen, zouden ze het zelf moeten oplossen (vragen aan andere kampeerders of aan de beheerder). Het enige wat ik heb gecontroleerd is, of ze de tent bij zich hadden. Anders wordt het wel erg moeilijk kamperen :-).
Even na enen werd Hanna door haar vader gebracht. Ook al met de nodige bagage natuurlijk. Er gingen zelfs nog twee fietsen mee. En daar gingen we dan: met z'n zessen in één auto gepropt (Henk ging ook mee).
Onderweg zagen we flinke buien. We checkten Buienradar en, oei, het zag er juist in de omgeving van Elburg niet best uit. We hoopten, dat we de tent toch enigszins droog konden opzetten. De stemming werd er in elk geval niet minder om. Wat hadden die kinders er een zin in!
In Elburg regende het inderdaad. Maar gelukkig geen hoosbui. Het was zomaar een mild regentje. We regelden de inschrijving bij de receptie in de pipowagen en reden het terrein op, naar de toegewezen plek.
Willem en ik kennen de camping ook. Bijna alle zomers dat mijn zus met haar gezin hier kampeerde, gingen we wel een dagje op visite. Vaak ging ook één van onze kinderen mee kamperen. En één keer hebben we er een nachtje geslapen. Maar dat was niet zozeer vanwege de gezelligheid. Evenmin was het gepland. Het was toen onze Hans op de eerste dag dat hij op de camping was, viel en zijn arm brak. Hij moest toen in het ziekenhuis in Zwolle geopereerd worden en wij zijn toen uiteraard direct naar hem toe gegaan. Nu maar hopen, dat er deze week niets gebeurt.
De tent werd opgezet. Ze hadden Jan z'n tent bij zich. De tent waarin Willem deze week met Henk en Jan in Ouddorp had gekampeerd. Willem had dus verse ervaring bij het tent-opzetten. En Hanna is door 12-jarige kampeerervaring gepokt en gemazeld. Het duurde dan ook niet lang, of de tent stond. Toen alles nog eens drie keer was gecontroleerd (door Willem) en alle spullen droog in de tent stonden, was het voor Willem, Henk en mij tijd om te vertrekken.
Het was later geworden dan gedacht. En Henk was een beetje mierig. Wij hadden hem meegenomen, met de belofte dat het 'leuk' zou worden. Dat hij lekker op de camping zou kunnen spelen enzo. Maar vanwege de regen was daar niets van gekomen. Eerst had hij anderhalf uur opgepropt in de auto gezeten en daarna nog een uur vanuit de auto toegekeken hoe de tent werd opgezet. Niet meteen 'leuk' dus. Ik bedacht een plan. Het was tenslotte ook Willem z'n laatste vakantiedag en er zat nog een laatste rest in de braspot.
Het plan: ik belde naar huis om te vragen wie er allemaal thuis zouden zijn om te eten. Dat waren er maar een paar: Maria, Jan, vriend Daan (die nog bij ons logeerde) en Leendert. Ik zei Maria dat ze naar de snackbar mocht gaan om patat en iets lekkers te kopen. Ze mochten zelf kiezen, wat ze maar wilden. Wij zouden dan onderweg wat eten en pas later op de avond thuis komen.
Henk vond het ook leuk: we zouden ergens gaan eten! Bij Harderwijk reden we de snelweg af. Er is daar een MacDonalds, maar er zijn ook andere restaurants. We keken op de borden. Er bleek keuze uit: de Mac, Pizza eten, of wokken. Vooruit. Het was Henk z'n feestje. Hij mocht kiezen. Het werd wokken. Oh la la. Hij weet wel wat hij kiest! Wat een onverwachts feestje werd dat voor ons drietjes! We hebben enorm genoten.
Wat hebben we al met al een een fijne vakantie gehad! Maandag moet Willem weer aan de slag. En zelf heb ik ook het nodig op mijn programma staan. Alles moet in orde gemaakt worden voor het komende schooljaar. Schoolspullen kopen, fietsen in orde maken/kopen, ov-kaarten in orde maken, gymspullen nalopen/kopen, regenkleding checken. Bleh. Het gaat toch echt langzamerhand richting einde vakantie. Hou op, schei uit. Ik wil er nog helemaal niet over horen ....
