Maar nu is er weer een soort van ritme. Het is heerlijk om te zien, hoe eigenlijk in slechts enkele dagen tijd het huis weer op orde komt (en blijft!). En dat is ook weer goed.
Woensdag was het de eerste dag dat onze brugpieper, Jan, naar school moest. Ik had er best een beetje een hard hoofd in. Hij is tenslotte nog maar net 12, aan de kleine kant voor zijn leeftijd en moet dan toch maar mooi elke dag 22 km. heen en 22 km. terug fietsen naar en van school. Gelukkig zit er een jongen uit Oud-Alblas en een jongen uit Hendrik-Ido-Ambacht in zijn klas, zodat ze met z'n drieën kunnen fietsen.
Nadat alles 100 keer gecheckt was, er geoefend was met het extra krulslot, de tas achterop gewurmd was, ik nog 1000 goede raadgevingen gegeven had, zijn brooddoos goed gevuld was, vertrok hij dan :-).
Pff.
De dagen beginnen hier nu ook weer gewoon georganiseerd. Met een ontbijt dus, waarbij iedereen aanwezig dient te zijn. Dat is een regel, die ik 14 jaar geleden (toen ons oudste naar het voortgezet onderwijs ging) heb ingesteld. Ik houd van een geordend en rustig begin van de dag en niet van een ontbijtbuffet waar iedereen maar te hooi en te gras aanschuift of vertrekt. Bovendien kunnen we met een gezamenlijk ontbijt ook als gezin de dag beginnen met Bijbellezen en gebed.
De tafel dek ik 's morgens vroeg. Dat is een beetje mijn manier van aan mijn werk beginnen. Gewoon op de automatische piloot. Er wordt een grote schaal brood gesneden. Thee gezet. En tijdens het ontbijt maakt iedereen zijn of haar lunchpakket meteen klaar.
Na het eten zorg ik voor de lunchsalade, die Willem elke dag naar zijn werk meeneemt. En intussen verdwijnt de één na de ander naar school en werk. Om kwart over 8 is iedereen de deur uit. Op de enkeling na die laat moet beginnen, of vrij heeft, of ziek is, of weet-ik-veel wat. Met zo'n club is er altijd wel iets ;-).
Maandag kwam Henk uit school, met de vraag, wanneer hij op school zijn verjaardag mocht vieren. Ik sprak met hem af, dat hij dat op vrijdag mocht doen. Zo had ik even de tijd om na te denken over de traktatie, eventueel spullen in te kopen en de traktatie te maken.
Henk keek er helemaal naar uit. En gaande de week, kreeg ik gelukkig inspiratie :-). De unoxworstjes zijn bij Albert Heijn in de aanbieding: twee voor de prijs van één. Ik besloot iets met worstjes te maken. Het werden feestelijke worstjes-stokken.
Ik heb hiervoor repen bladerdeeg in spiralen om hotdogs gewikkeld, de worstjes zo 20 minuten op 200 graden gebakken en ze daarna op suikerspinstokken geprikt. Simpel, feestelijk, niet al te duur, niet al te ongezond, origineel, precies goed :-).
Voor de meesters en juffen maakte ik een schaal gevulde eieren klaar.
En zo vliegt die eerste, speciale, schoolweek ook weer zó voorbij. Met behalve werk en school, zó veel dat langs komt: jurken passen voor de bruiloft (Maaike en Maria), een kerkdienst (gisterenavond), beetje handwerken tussen de bedrijven door, flinke buien en zonneschijn, jam-fabriekje spelen, de eerste herfstmaaltijd (we kregen twee fazanten), een fotograaf (Terdege gaat vernieuwen en er moest een nieuwe foto bij mijn rubriek) en nog 1000 dingen meer. Helemaal op dreef dus. Helemaal goed!
