De dag begon voor mij weer bijtijds. Uitslapen is toch niet aan mij besteed. Ik vind het fijn om het werk, wat ook in de vakantie noodzakelijk is, 's morgens vroeg te doen. Dan heb ik op de dag mijn handen vrij voor vakantie-activiteiten.
Leendert wordt vandaag opgehaald en ik zorg ervoor, dat ook de allerlaatste stukjes wasgoed, die hij wil meenemen, klaarliggen. Zijn tas is gisteren al opgehaald. De laatste restjes gaan in een rugtasje.
Daarna pak ik de spulletjes in, die ik in mijn marktplaatswinkeltje verkocht heb. In dat inpakken gaat altijd nog behoorlijk wat tijd zitten. Zeker als het om breekbare spullen gaat. Adressen erop, zegels of vervoersetiket erop. Maar je hoort me niet klagen. Ik ben blij met elk pakje dat de deur uitgaat!
Even na 8 uur staat Leendert z'n maat op de stoep. Al even zenuwachtig en opgewonden als Leendert. Ze denken allebei, dat ze vast 'van alles vergeten' zullen zijn. Maar dat zal wel meevallen. Paspoort en vliegticket hebben ze allebei bij zich. Dat is toch het belangrijkst. Daar gaan ze dan. Op naar het volgende adresje, tot de auto vol zit. En dan op stap naar Bulgarije. Zucht...Hopelijk gaat het allemaal goed. Mijn moederhart is een tikje bezwaard. Loslaten is en blijft zo moeilijk.
Tijd om er lang bij stil te staan heb ik niet, want we gaan vandaag een dagje uit. En daarvòòr moet nog van alles gedaan worden.
Om een uur of 10 rijden we met 8 personen weg. Maaike, Koos, Maria, Noah (die bij ons logeert), Jan en Henk gaan met ons mee. Het past allemaal nog net in onze auto met een derde bankje.
Eerst gaan we op familiebezoek in Nieuwerkerk in Zeeland. Onderweg pak ik mijn haakwerk er maar bij. Nu de omslagdoek, die ik haakte, af is, heb ik het katoenen dekentje voor de dag gehaald. Dat wil ik in deze vakantie ook maar eens af zien te krijgen. Ik geniet van de fleurige kleuren.
Het familiebezoek was fijn. De kinderen gedroegen zich keurig. We konden nog even helpen met wat onkruid trekken uit de tuin. En voordat we het wisten was het half 1 geweest en tijd om weer op te stappen.
We hadden het plan om door te rijden naar België. Ik had nog 3 : 1 suiker nodig om jam te koken en dat is in Nederland niet te koop. Eigenlijk wilden we in een kustplaats rondkijken. Maar de regen gooide roet in het eten. Het was zó nat en grijs, dat we het plannetje veranderden. België hielden we erin (vanwege de noodzakelijke boodschap). Maar in plaats van over een boulevard te lopen, zouden we naar Antwerpen gaan om daar echte Vlaamse frieten te eten.
Volgens google moesten we daarvoor bij Frituur Max zijn. Ok. Dan gaan we dat doen. Tomtom wees ons de weg naar een parkeergarage in het centrum van Antwerpen, op loopafstand van het beroemde frietkot.
Het was zowaar even droog en we genoten van de kleine stadswandeling. Wat een prachtige, oude gebouwen! We passeerden het Stadhuis en zagen aan het jaartal op de gevel, dat dat juist 450 jaar oud is! Indrukwekkend.
Daarna liepen we langs de Onze-Lieve-Vrouwe kathedraal. Voor de ingang speelde een muziekgroepje en we stonden even stil om te luisteren.
We passeerden honderdduizend eettentjes. En ja hoor, daar vonden we het frietkot, wat we zochten: Fritkot Max. We hadden intussen allemaal behoorlijk trek en hadden beslist geen moeite met de grote puntzakken friet :-). Het sausbakje wat we er leeg bijkregen, mochten we zelf naar keuze vullen uit één van de grote sauspompen. Lekker hoor (al vond de Nederlander in mij 70 cent voor saus best duur).
We zaten buiten op een net leeggekomen bankje. En ja hoor. Het begon weer te regenen! We schoven knus bij elkaar onder twee kleine parasolletjes en genoten evengoed wel van de frieten, van de mensen, van het uizicht, van Antwerpen.
Het liefst waren we nog een poosje aan de boemel gegaan. Maar helaas hadden we daar geen tijd voor. Maaike moest om 4 uur alweer thuis zijn om bij een gezinnetje te gaan helpen. Dus liepen we in ganzenpas weer terug naar de garage, zochten een Colruyt om de suiker te kopen en reden weer terug naar Alblasserdam.
Al met al was het een gezellig uitstapje geweest en Antwerpen smaakt beslist naar meer!
Vrijdag, dag 21
Vandaag staat er een thuisdagje op het programma. En dus gaan we in de ''kleine vakantieverrassingen modus''. Het begint met een ontbijt met vers, zelfgebakken brood met gebakken eieren met spek. Daar komen ze hier graag hun bed voor uit, hoor.
Maria liep trouwens al een poosje zenuwachtig rond te springen. Vandaag zou ze op vakantie gaan! Ze mocht met het gezin van mijn broer en schoonzus mee op vakantie naar de Ardennen. Haar koffertje stond al klaar. Ook bij haar moesten er, net als gisteren bij Leendert, nog wat laatste dingen in.
Gelukkig is het vandaag eindelijk droog en zelfs zonnig! Ik ben al vroeg opgestaan om de wassen te sorteren. Ik wil vandaag zoveel mogelijk proberen weg te wassen. Als alles fijn buiten kan drogen werkt dat zoveel gemakkelijker, dan wanneer dat binnen moet!
Willem gaat vandaag een dagje klussen in het huis van Trijnie en Gerwin. Er moeten stopcontacten aangelegd worden. Het is belangrijk, dat dat deze week allemaal af komt, want maandag komen de stucadoren. En aangezien er handjes tekort waren en Willem toch vakantie heeft, kwam het zo mooi uit.
Willem vertrok naar Dordrecht, Maria werd opgehaald en ik wierp me op het huishoudelijke werk. Naast de was en stoffen (je kon overal je naam schrijven!) stond er ook nog wat keukenwerk op het programma. De tomaten die ik woensdagavond had gekookt moesten door de zeef om tot een saus gedraaid te worden. En daarna moest de saus worden geweckt. Er lagen bananen die nodig verwerkt moesten worden. Die pureerde ik om er in mijn dehydrator fruitleer van te maken. Ook werd er jam gekookt. Blauwe bessenjam deze keer.
De dag vloog om! Ik moest me uiteindelijk nog haasten om om kwart over zes het eten op tafel te hebben staan! Willem kwam rond die tijd thuis van zijn werk bij Trijnie. Goede timing. Ik hield de vaart erin, want we wilden na het eten ons gewone vrijdagavondrondje doen: naar de bieb en een ijsje eten bij de Hema. En aangezien de bieb al om 20.00 sluit, is dat altijd even aanpoten.
Maar het kwam allemaal in orde. Rond half negen waren we weer thuis. Met een tas vol boeken. Heerlijk! Eerst maar eens een bakkie koffie zetten :-).
De telefoon ging. Mijn vriendin belde. Of het uitkwam als ze nú kwam. Ja, natuurlijk! Gezellig. En zo werd het een heel traditioneel vrijdagavondje. Met boeken, een ijsje, en 'tante' Wilma op visite :-).
Zaterdag, dag 22
Na het harde werken van gisteren, wilden we vandaag 'iets leuks' gaan doen. We wisten nog niet precies wat, maar dat gaf niet. Eerst maar ons zaterdagochtend bakkie koffie bij schoonmama. Jan en Henk gingen mee en bij oma passeerden de ideeën de revue. Willem had erg veel zin om naar Antwerpen terug te gaan. Maar dat vonden de jongens niet leuk. Die hadden geen zin in een uur autorijden.
Den Bosch dan? Dat is alvast een stuk dichterbij. Dan kunnen we een lekkere Bossche bol gaan eten en misschien een rondvaart doen? Nee...hadden de heren ook geen zin in.
Utrecht dan? Dan kunnen we eindelijk die Dom eens gaan beklimmen (iets wat Willem al heel lang op zijn verlanglijstje had staan). Bovendien is het maar een half uur rijden. Jaaaa, dat bleek het winnende idee.
We reden langs de supermarkt voor suikerbollen, snoepjes en drinken (leve de braspot!) en gingen met z'n vieren op weg naar Utrecht.
Eenmaal in de stad keken we onze ogen uit. Wat druk! Wat toeristisch! Wat veel winkels! Wat veel bedelaars ook...! Willem vond het wel een beetje op de Zaanse Schans lijken, waar we vorig jaar waren. Het was inderdaad even druk.
We liepen naar de toren en vonden daar uit, dat we tickets voor de beklimming/rondleiding bij de VVV moesten halen. De eerste rondleiding waar we bij aan konden sluiten was om 14.15. We kochten de tickets en hadden nog een uurtje de tijd aan ons zelf. Henk en ik streken neer in een mooie tuin, vlakbij de toren.
Willem ging met Jan luisteren bij iemand die accordeon zat te spelen. Even later vonden we elkaar terug in de Domkerk, waar het orgel bespeeld werd. We gingen een poosje zitten luisteren en keken rond in de enorme kerk.
Ongelofelijk als je bedenkt, dat dit maar een stukje is van de oorspronkelijke kerk! We zien ook veel sporen van de beeldenstorm. Wat is er toen veel kapot gemaakt!
Het was vandaag precies 341 jaar geleden, dat het grootste gedeelte van de kerk (het middenschip) door een tornado werd verwoest. En als we denken aan de zomerstorm van juist een week geleden, dan kunnen we ons daar wel iets bij voorstellen.
In de hal van de kerk lezen we de informatiepanelen. Na de verwoesting van de kerk is het puin van het ingestorte gedeelte nog 150 jaar blijven liggen! Daarna is alles afgevoerd en werd er een plein gerealiseerd. Buiten op het plein proberen we ons voor te stellen hoe enorm groot de kerk geweest moet zijn. Helemaal tot aan de toren!
We lopen nog eventjes de stad in. Ik had een olie&azijn-winkeltje gezien, waar ik even wilde rondneuzen. Willem had meer belangstelling voor het chocoladerietje daar aan de overkant ;-). En opeens moesten we nog haasten om op tijd bij de VVV te zijn voor de rondleiding.
We waren met een heel grote groep. De gids nam ons mee naar de toren. En daar begon de beklimming van de hoogste kerktoren van Nederland. De toren is 112 meter hoog en we klimmen helemaal naar boven, naar de 95 meter! Dat zijn maar liefst 465 traptreden. Op elke verdieping geeft de gids informatie. Over het carillon.
Over de luidklokken. De zwaarste klok is 6000 kilo. Je snapt toch niet hoe ze die ooit (met spierkracht!) boven hebben gekregen! Twee keer per jaar worden alle klokken tegelijk geluid. En dan zijn daar 25 mannen voor nodig! Alleen al om de grootste klok te luiden zijn er vier mannen nodig. En dan duurt het nog twee minuten voordat de eerste slag klinkt.
Eenmaal boven is het prachtig. Utrecht (mijn geboortestad!) ligt aan je voeten alsof je Madurodam ziet. Verder weg kun je grote plaatsen onderscheiden. We zien Amsterdam, de Utrechtse Heuvelrug en steeds opnieuw ontdekken we iets herkenbaars. Het is prachtig en de 465 traptreden zijn het meer dan waard :-).
Om half vier staan we weer beneden. Wat een ervaring!
We besluiten om nog even naar de markt op het Vreedenburg te lopen. We lopen dwars door de stad. Mensen zitten te genieten langs de grachten.
Jan en Henk krijgen een ballon van een straatverkoper. Voor het goede doel.
Op de markt eten de jongens 'een vissie'. Ik snuffel wat rond. De markt is niet zo heel groot. En heel anders dan de markt(en) in Rotterdam. Daar lopen veel en veel meer allochtonen en zijn er ook veel meer kramen van allochtonen. Hier is het nogal Goois...;-). Luxe kaaskramen, kramen met noten en superfoods, kramen met dure oliën.
We gaan zo langzamerhand de parkeergarage maar weer eens opzoeken. We voelen onze benen. Maar wat een leuk uitstapje was dit!
Thuis is er een fijn weerzien. Hans is weer terug uit Spanje! Dat is alvast één zwerver,die weer op honk is.
Zondag, dag 23
En dan is daar de rustdag weer. Ook vandaag zijn we weer met z'n tienen. Net als vorige week zijn Trijnie en Gerwin het weekend bij ons. Het wordt aftellen. Nog maar een enkele keer en dan is het 22 oktober en hopen ze te trouwen. Wat gaat het ineens eng hard :-(.
Maandag, dag 24
En dan is het eindelijk zover. Strandweer!! Iets waar we al lang op hoopten en wat ons vanaf zaterdag al door de weermensen werd voorspeld. Willem heeft gisterenavond al gezegd, dat hij liefst zo vroeg mogelijk wil vertrekken. Maar eerder dan half 11 kan ik echt niet weg. Op zondag doen we alleen het hoogstnoodzakelijke werk en dus ligt er op maandagochtend het nodige huishoudelijke werk te wachten. Ook ligt er vandaag een extra bult wasgoed: de vakantiewas van Hans.
Ik sta al om half zes op en ga aan de slag. Eerst dan maar wasgoed sorteren en de eerste was aanzetten. Hans komt al snel naar beneden. Hij gaat vandaag weer werken en moet om kwart over zes de deur uit. Voor die tijd moet er eerst nog een band geplakt worden.
Ik heb de strijkplank uitgeklapt en sta te strijken. Na twee uur zijn er 45 stuks kleding gestreken. Dat geeft een voldaan gevoel. En de droogmolen komt met het uur voller te hangen. Mooi zo.
Trijnie en Koos zijn ook al vroeg uit de veren. Trijnie, omdat om half 8 de stucadoren bij haar huis zullen klaarstaan. En Koos, omdat hij vandaag een dag gaat helpen met klussen. Dirk en Maaike vertrekken naar hun werk.
Ik sluip de deur uit om de uitslapers niet wakker te maken. Ik doe de boodschapjes voor vandaag: kadetjes, krentenbollen, flesjes drinken, zakjes chips, koeken. Wat een luxe! En allemaal uit de braspot. Zo fijn is dat!!
Thuis komen Willem, Jan en Henk op herentijd uit bed. Maar nu moet iedereen even aanpoten. Want we willen om half 11 wegrijden. Ik hang de vierde was van vandaag op. Willem slingert de stofzuiger door de benedenverdieping. Jan en Henk ruimen hun kamer op en pakken daarna de strandspullen in. We halen neefje Henk nog op en daar gaan we.
Ouddorp of Maasvlakte. Dat was nog even de vraag. Maar Jan wilde beslist naar Ouddorp. Ok dan. Op naar de Brouwersdam. Maar, zoals verwacht, was er behoorlijk wat file richting zee. Op den duur werden de jongens behoorlijk kriebelig. Eindelijk. Daar was Ouddorp. Daar was de Brouwersdam. Daar was de zee!!!
Het viel nog alles mee om een fijn plaatsje te vinden. Het opzetten van het windscherm had meer voeten in aarde. Er stond een straffe wind. Maar het lukte. En terwijl de jongens, ingesmeerd en wel, naar de zee renden, installeerde ik ons voor een hele dag. Tuinstoelen, haakwerk, eten en drinken, thermoskan thee, speeltjes, lekkers, badlakens, kleden. We gaan vandaag voor het echie!
We hebben ons prima vermaakt. Om vier uur moesten we van het strand opbreken, omdat het vloed werd. Maar op de dam, bij de auto, zetten we ons stranddagje genoeglijk voort. Zus Maaike, zwager Hans en nichtje Anneleen kwamen de gelederen versterken.
Gezellig! We besloten om met elkaar een patatje te eten, zodat we de dag nog wat konden rekken. De mannen reden naar de frietkar. Ik had gedacht, dat ze wel een poosje weg zouden blijven, vanwege de drukte. Maar al snel waren ze terug. Mmmm! Frieten en frikandellen aan het strand!
Bij het uitpakken van de tas bleek de inhoud niet te kloppen. Er ontbraken drie grote frieten. Zus Maaike wilde dan maar een broodje uit de voorraad pakken. Maar nee hoor. Er was tenslotte ook voor betaald. Willem zou wel even terugrijden. Het duurde en het duurde en het duurde. We hadden de frieten en frikandellen allang op, toen Willem eindelijk terugkwam. Maar hé, hij kwam vanaf de andere kant ???
Wat bleek? Willem was teruggegaan naar snackkar 't Piertje en had verteld dat er drie grote frieten aan zijn bestelling ontbraken. En toen kreeg hij me toch een grote mond! Die drie grote frieten waren ''zes keer omgeroepen'' en daarna ''in de prullenbak gegooid''. Raar verhaal. Maar het was er sowieso een zootje, volgens Willem. Nou dahag dan. Hier komen wij dus nooit meer.
Willem was naar een andere friettent gereden en had daar drie nieuwe porties gekocht. Het bleek veel lekkerder te zijn ook en het was het wachten waard geweest. Terwijl de kinderen allang weer in de zee speelden, smikkelden wij de drie grote porties met z'n vieren op.
Na het eten vonden Hans en Maaike het zo langzamerhand tijd om te vertrekken. Ze wilden hun Henk ook meteen meenemen, maar die wilde graag nog even blijven. Ok dan. Jan wilde dan wel vast meerijden. Dat was wat gezelliger voor Anneleen.
Willem en ik bleven met de twee Henken nog een poosje nagenieten. We pikten nog wat zonnestralen. Langzaamaan ging de avond vallen. Rondom ons trokken mensen zich terug in hun campers. De kinderen moesten nu toch echt maar eens de zee uitkomen ;-).
Niet getreurd. Er lijken nog meer stranddagen in aantocht te zijn. Morgen een koelere dag met wat regen. Ook goed. Kunnen we thuis 'rommelen'. En wie weet dan woensdag weer naar zee?
