Het was al voorspeld: dinsdag regen. Maar zóveel? En zó lang? Pfff, even afzien, na de mooie dag van gisteren. Het kletterde echt en de lucht was loodgrijs. Toen Hans 's morgens rond kwart over zes naar z'n werk verdween, zei hij nog optimistisch: na 9 uur wordt het droog. Jippie, dat zou mooi uitkomen, want ik wilde nog wat wassen draaien. Maar nee. Ik weet niet, waar hij dat sprookje gehoord had. Het regende en bleef regenen. De hele morgen en ook nog een stuk van de middag. Het wassen zette ik uit mijn hoofd. Ik had geen zin de hele boel binnen weer vol te hangen met natte was, Zeker niet, omdat er voor de rest van de week goed weer wordt verwacht. We wassen morgen wel :-).
Naast wassen was er nog genoeg ander werk. Ik wilde de kookrubriek voor Terdege alvast maken. De deadline daarvoor is altijd op woensdag. Maar als het morgen mooi weer is, dan willen we weer naar het strand.
Eerst moest ik naar de winkels. Het plan was om een pruimentaart gaan bakken. En dan is het wel handig om pruimen te hebben, he. Ik haalde meteen wat vakantieboodschappen. Vandaag niet alleen vette koeken en zoete ijsjes enzo. Maar ook groenten en fruit. Al die foute snoeperij gaat eigenlijk snel vervelen.
Thuisgekomen maakte ik daarom eerst maar eens een paar liter groene smoothie. Die werd met gejuich ontvangen.
Daarna ging ik aan het bakken. Eerst maakte ik brooddegen voor de broden die vandaag gebakken moesten worden. Vervolgens kwam de pruimentaart aan de beurt. Mmm, wat rook het weer ouderwets lekker!
Om half 11 stonden er mensen voor het repareren van het rolluik voor het voorraam op de stoep. Vorige week was er ook al een monteur geweest, want het rolluik ging elke dag een paar centimeter minder ver dicht. De monteur had toen al gezegd, dat hij het provisorisch kon maken, maar dat het waarschijnlijk binnen de kortste keren weer zo zou zijn. De motor was namelijk versleten. Ik moest alvast maar gaan sparen voor een nieuwe, want dat zat er beslist aan de komen. De man had gelijk. Binnen een week moest ik al bellen, dat die nieuwe motor maar besteld moest worden.
De mannen gingen aan de slag. Maar halverwege de klus ging het zó hard regenen, dat ze minstens een kwartier in hun bus gingen zitten. Met regenpakken aan kwamen ze weer naar buiten om de klus te klaren. In een uurtje was het gepiept. Een nieuwe motor rijker, 350 euro armer :-(.
Ik ruimde het huis wat aan kant, rommelde wat in de keuken, maakte pakjes verzendklaar, dronk koffie met Willem en de jongens. De tijd vloog om. De jongens speelden met hun neefje Henk. Eerst bij ons, toen een poosje bij Henk W. en daarna weer terug bij ons.
Juist toen halverwege de middag het autootje van schoonmama voor de deur stopte voor het wekelijkse dinsdagmiddag bakkie, begon de zon te schijnen. Oh, fijn! We konden lekker buiten koffie drinken! Het werd zelfs snel alweer warm. Zomertje :-).
Na de koffie was het tijd om aan het avondeten te beginnen. Maar ik stond in de vakantie-modus. Ik vond dat ik vandaag genoeg gewerkt had en was lui geworden van het koffie-uurtje. Ik speelde met het idee om eens afhaalchinees te doen. We waren vandaag maar met zes personen. Dacht ik. Al snel meldden zich er nog twee voor de maaltijd. En nee, voor acht man zomaar chinees gaan eten? Dat vond ik, ook in de vakantie, een beetje te gortig. Ik vond een alternatief: ik ging naar de supermarkt en kocht daar voorgekookte krieltjes, twee grote zakken gemengde sla, een vegetarische schnitzel en een emmertje Griekse yoghurt. Dingen die ik normaal ''luxe'' vind. Want hé, hoeveel werk is het nu om een krop sla te wassen en te snijden? Voor vandaag was ik er lui genoeg voor om kant-en-klaar te kopen :-).
Thuis gekomen bakte ik kipfilet en voor mezelf de vegetarische schnitzel. Ik maakte de sla aan met huisgemaakte vinaigrette (die heb ik in de zomer altijd standby in de koelkast staan), De krieltjes bakte ik mooi knapperig en bruin in olijfolie. En mmmm, wat smulden we! Dit was nauwelijks méér werk dan chinees, een stuk gezonder, en er werd niet zomaar een gat geslagen in de braspot.
We hadden een beetje haast met onze maaltijd. Willem en ik hadden bedacht om naar een orgelconcert te gaan. Niemand van de kinderen had zin om mee te gaan. Prima. Dan nemen we een avondje voor onszelf. Het was wel een flink eind rijden: naar Nijkerk. Een concert van Peter Eilander.
We genoten van de rit, van de mooie, oude kerk, het prachtige orgel. Voorafgaand aan het concert gaf Peter een toelichting op het programma. Dat was wel waardevol, want er zaten wat nummers bij, die wel wat uitleg nodig hadden! Het was hier en daar vrij zware kost en het kon me niet allemaal evenveel bekoren. Maar evengoed was het wel fijn.
Na het concert toerden we nog even in de omgeving rond. Willem is daar voor ons trouwen heel vaak op vakantie geweest. Er liggen dus veel herinneringen.
Maar al snel werd het donker. Tijd om koers naar huis te zetten. Al met al is het toch weer een fijne vakantiedag geweest!
Woensdag, dag 26
Ik was om 5 uur uit de veren. Het beloofde een mooie dag te worden. Dus: naar Ouddorp! We hadden bedacht om er net zo'n dagje van te maken als maandag en weer om ongeveer half 11 te vertrekken. Voor die tijd wilde ik wassen en strijken. En natuurlijk de boel aan kant maken, boodschapjes voor het uitstapje doen en alles inpakken.
Maaike had vandaag een vrije dag en wilde ook graag mee. Haar vriend idem. Koos had een vriend te logeren en zij wilden ook al mee. Uiteindelijk gingen we met z'n achten, in twee auto's. En dat half 11? Dat werd vrolijk half 12. Is ook niet erg. Het is vakantie, toch?
Het was de lekkerste stranddag, die je je maar kunt voorstellen. De aflandige wind was warm, de zee was vlak, het strand breed. De jongens vermaakten zich de hele dag. Ze maakten een enorm fort voor als het vloed zou worden. Koos schepte zich zelfs blaren op zijn handen, fanatiek als hij was!
Aan het einde van de middag begon het grote spel. Met als uiteindelijke winnaar natuurlijk: de zee! Maar het fort heeft heel lang stand gehouden!
Na het eten wilden de jongens nog weer terug de zee in. Helemaal goed. We gaan vandaag echt niet op de klok kijken. We blijven tot de zon ondergaat!
En zoals altijd, was Henk gewoon niet uit de zee te slaan. Helemaal in zijn eentje dobberde hij daar, in zijn zwemband, in de vallende avond.
Totdat het toch echt tijd was om te vertrekken. Dahag zee. Misschien tot morgen (want dan schijnt het alweer mooi weer te worden!).
Donderdag, dag 27
En jawel. Ook vandaag schijnt de zon! Niet nadenken dus: we pakken nog weer een stranddag. Vandaag zijn we echter maar met z'n vieren. De rest moet werken.
Koos klust bij Trijnie in het huis. Nog precies 11 weken, voor de bruiloft! Ze vertrekken al vroeg. In hun kluskloffie :-).
Willem en ik maken geen haast. We hebben allebei eerst nog wat werk te doen. Willem achter de computer, ik in de huishouding. De wasmanden puilen elke dag opnieuw uit. Ongelofelijk.
We vertrekken pas rond lunchtijd. Onderweg eten we de klaargemaakte broodjes.
Was het gisteren zo'n warm en liefelijk dagje, vandaag is het beeld heel anders: straffe wind vanuit zee. Het was even zoeken naar een manier om ons zó te installeren, dat we niet compleet gezandstraald werden. We zetten de auto op de wind en zetten onze stoelen aan de kant van de dam. Zo is het goed te doen.
Willem gaat met de jongens aan de overkant kijken. Daar rijdt een paar keer per dag de stoomtrein langs. Daarna laten ze zich in de zee zakken. Ik haak intussen het allerlaatste randje aan m'n deken. Joepie. Vandaag krijg ik hem af! Alleen nog wat draadjes afhechten en daarna gaat hij in mijn marktplaatswinkeltje.
Vanwege de harde wind en de 'zandstorm' is het niet lekker om nu op het strand te eten. Braaipalen kunnen we sowieso wel vergeten, want de skottelbraai zou meteen uitwaaien. Thuis eten vind ik niet zo leuk, want dan moeten we eigenlijk al om een uur of 5 naar huis. We doen het anders: we gaan met z'n vieren in Ouddorp eten. Bij Hameeteman, de visboer.
Goed plan! Eerst blijven we nog tot een uur of zes op de dam. Toch nog even wat zon meepikken. En meeuwen voeren is ook leuk :-).
De jongens vinden het geweldig. We gaan aan een tafeltje zitten en bestuderen de menukaart. Jan en Henk gaan allebei voor kibbeling, Willem kiest zalm. Er staan geen vega-dingen op de kaart en dus besluit ik gewoon een patatje te nemen. Willem vraagt het voor de zekerheid nog even na, of er misschien ook iets vegetarisch is. Kaassoep wordt me aangeraden. Het liefst eet ik helemaal plantaardig, maar buiten de deur is dat geen doen (vind ik). Dus ja, die kaassoep is prima.
We krijgen een pieper op tafel. Als die afgaat mogen we onze bestelling bij de balie afhalen. Leuk systeem.
We kijken onze ogen uit, als de porties geserveerd worden. Wat veel! Mmm, daar hebben we wel trek in.
We genieten. Tot twee keer toe komt er iemand vragen, of alles naar wens is. En dat was het. Al was mijn kaassoep wel erg zout. En was de kibbeling dat volgens Willem ook. Dat zijn we niet zo gewend, om zo zout te eten.
Het is half 8 als we weg rijden. Terug naar huis. Wat een luxe vakantie is dit! Heerlijke uitstapjes en dan 's avonds fijn onder je eigen douche en in je eigen bed stappen :-). Mooier kan het toch niet?
Morgen een thuisdagje. Dat hoopt Henk jarig te zijn!
