Toen ik vanmorgen opstond en alles nog stil was in huis, heb ik eerst een werklijstje gemaakt. Gewoon alle klussen erop gezet, die ik graag wilde doen. En dan gedurende de dag steeds zo'n klusje afstrepen. Ik had de planning niet te strak gezet, want meestal komt er toch nog wel van alles tussen en dan weet je zéker, dat je het nooit haalt. En ja hoor, alles op m'n lijstje kwam nu mooi af, op één taakje na. Dat komt morgen bij leven en welzijn wel.
M'n eerste taakje was: groene smoothie maken. Niet alleen voor bij het ontbijt, maar ook om mee te geven aan Willem. Willem eet als lunch altijd een groene salade. Maar ik had er de spullen niet voor in huis. Ik was zaterdag wel bij de boer geweest en had daar ook van alles meegenomen, maar niet de dingen om een lunchsalade mee samen te stellen. Daarom maakte ik vandaag een pasta-salade en om het gemis aan groen te compenseren kreeg Willem er een groene smoothie bij. Nog wat stukjes watermeloen als tussendoortje. Ook goed :-).
Hoewel? Willem vroeg zich af, wat dat 'kattenvoer' in de salade was. Tonijn, meneer. Ok, dan is het goed :-).
Het was trouwens best een rómmelig dagje. De hele meute ging in etappes de deur uit. Eerst Leendert om half 7. Daarna Maria om 7 uur, Trijnie om kwart voor 8, Willem, Jan en Henk om kwart óver 8. Koos om kwart over 9. Dirk had een examen voor een certificering en moest daarvoor om 11 uur de deur uit. En Maaike had haar laatste examen en hoefde pas om 12 uur weg. Als je dan bedenkt, dat de eerste al weer om 2 uur thuis was uit school en er vervolgens zo'n beetje elk uur wel weer één of meer arriveerden...dan weet je dat ik niet lang alleen was. Al die verschillende vertrek- en aankomsttijden werken eigenlijk best chaotisch. Maar ja, het is niet anders.
En dan was er nog een lief jarig kleinkind, waar ik vanmiddag een kado voor ging kopen en waar we vanavond naartoe gingen. Henk wilde graag mee het kado uitkiezen. Pff....Dat ging me toch duren!
Er was een telefoontje van de administratie van een ziekenhuis, waarvoor ik papieren moest opsnorren en doormailen.
Er waren de appjes met Ellen, die ook al met een examenkind 'zit'.
De appjes met Willem, die benieuwd was hoe het hier ging. Nou, appte ik terug: van dittum:
Was hij ook weer op de hoogte :-).
Er was een afspraak met een fotograaf. Er waren e-mailtjes te beantwoorden. Als je terug gaat zitten denken, dan ben je toch wel heel veel tijd per dag met andere dingen bezig dan met alleen maar de hut kuisen.
En onwillekeurig piept de vraag dan toch altijd bij me op: Hoe ging dat vroeger? Toen er nog geen telefoon was? Laat staan e-mail en appjes? Pff, toch wel heel stilletjes, denk ik, hoor. Ik vind het in elk geval wel lekker, al die afwisseling.
Even bij m'n bijen kijken en zien hoe bij de aflegger, waar als het goed is, gisteren een koninginnetje is geboren, de haalbijen nu in- en uitvliegen. Dik stuifmeel aan de pootjes. Mooi zo!
En dan ligt er nog een boek. Ik zou het eigenlijk zó willen uitlezen. Maar dat mag vandaag niet van mezelf. Maar vooruit: één hoofdstukje mag wel :-). Ik lees Jan de Bastaard.
En natuurlijk is er was. En post. En kinderen die thuis komen met hun verhalen. Dirk geslaagd met 83%! En voor Maaike begint nu het grote afwachten.
Afijn. Alles bij elkaar was het een gewoon, maar heerlijk werkdagje. Zo'n dag met een gouden rand. Juist omdat hij zo heel 'gewoon' was! Wat zal de dag van morgen brengen?
