vrijdag 8 februari 2019

Workshops, wolletjes en ov-gedoe.

Het was hier vandaag weer een lekker afwisselend dagje. Het begon met vroege vogels, die op tijd naar hun werk moesten. Om kwart voor 7 waren achtereenvolgens Hans, Leendert, Koos en Maaike al vertrokken. Dat ging tamelijk geruisloos. De scholieren Maria en Jan gaven méér werk. Eerst vertrok Maria. Maar die stond na een klein half uur weer op de stoep. De bus was niet komen opdagen. Er is hier sinds december een nieuwe busmaatschappij actief en dat is ronduit hopeloos. Het is er enorm op achteruit gegaan. Afijn. Maria ging sowieso niet meer op tijd komen, maar werd, om het te laat komen te beperken, per auto naar school gereden.

De volgende patiënt was Jan. Hij moest een uur later naar school. Ook hij kwam een tijdje na vertrek weer terug: zijn ov-kaart kon niet in de bus opgeladen worden. Bij de oude maatschappij kon je in de bus je bestelling ophalen (saldo opladen). In de nieuwe bussen dus niet :-(. Hij vroeg, of ik hem even naar De Dam wilde rijden. Dan zou hij bij de sigarenboer z´n ov-kaart opladen en met de volgende bus naar school gaan. Ook hij zou te laat komen. Dus stuurde ik even een mailtje naar zijn docent, dat Jan wat later zou zijn. Intussen was ook Henk naar school vertrokken, nadat ik nog Namen + Feiten (Bijbelles) met hem geoefend had, omdat dat er gisterenavond nog niet goed in zat. Eindelijk daalde om kwart over 9 de rust neer. Willem en ik hadden toen nog niet eens ontbeten. En gek genoeg kon ik maar aan één ding denken: een stuk mokkataart. Ha, ha. Maar dat ging hem toch heus niet worden. Ik maakte snel 2 borden Brinta klaar en zette een bakkie troost :-)

Naast het gewone huishoudelijke werk was er vandaag veel werk aan de webshop. Ik kreeg namelijk steeds ongeduldigere mailtjes met de vraag, wanneer ik weer met de broodbakworkshops zou beginnen. Ik had bedacht, dat ik deze week dan toch heus de agenda zou maken. En toen was het ineens vrijdag en was er nog steeds geen agenda...Die moest er nú komen. Maar ik vind dat systeem, waarin de agenda gemaakt wordt, zoooo lastig. Tja, ik ben nu eenmaal tamelijk digibeet. Gelukkig wilde Willem wel helpen. Die was vanmorgen voor het eerst op. En behalve dat hij continu zat te snotteren enzo, begon hij op te knappen. Het was me echt een pak van het hart, dat hij even wilde meekijken.

Enigszins voldaan constateerde ik dat ook Willem mopperde op het knullige systeem. Het lag dus niet helemaal aan mij ;-). Behalve dat we de agenda voor de workshops erin wilden hebben, wensten we ook een koppeling met het betaalsysteem. Na een hoop gevogel kwam het voor elkaar. Hè, hè, eindelijk kon de boel online en had ik er rust van.

Er moesten ook aardig wat bestellingen klaargemaakt worden en vanmiddag heeft Maria vast meel, bloem en zonnebloempitten ingepakt. Dat heb ik allemaal in de schappen gezet.

Dat was dus het shopwerk. Maar ik wilde ook zover mogelijk klaar zijn met het huishoudelijke werk. Vanavond vierde Maaike d´r vriend zijn verjaardag en morgen hoopt schoonmama te verjaren. Dan blijft er niet veel tijd over voor alles wat ik vòòr de zondag af wil hebben.

Het lukte allemaal. De pakjes gingen op tijd met de post mee. Daarna sprong ik achter het fornuis. Er stond een aardappel-vlees-groente-menuutje op de planning. Altijd lekker, maar best bewerkelijk, ook al waren we vanavond ´maar´ met z´n zevenen. Het allerlaatste restje verse groenten werd opgemaakt: twee zakken gesneden rode kool. Tikkie verkleurd. Maar verder niets mis mee.



Morgen is het patat-dag en voor zondag heb ik stoofpeertjes in m´n hoofd. Dan kan ik maandag bij leven en welzijn weer fijn een nieuwe voorraad inslaan bij de groenteboer.

Rode kool dus. En, oh, wat was dat lekker. Ik heb het ouderwets klaargemaakt. Met een scheutje azijn en wat suiker en verder: zout, kruidnagels, nootmuskaat, kaneel, snuf peper en appel. Mjammie! Gekookte aardappels erbij en kipfilet voor de liefhebbers. Zelfgemaakte verse appelmoes natuurlijk. Dat mag bij rode kool niet ontbreken. En voor toe was er rijstepap.



Vanavond dan een verjaardag. En nu eens een keertje zonder dat ik een handwerkje meenam. Meestal doe ik dat wèl. Ook als ik naar het ziekenhuis moet (voor in de wachtkamer), of in de auto. Ik ben gewoon dol op wol :-).

De laatste tijd heb ik veel gesponnen. Ik had twee soorten wol. Eén soort die verrukkelijk spon, de andere was drama: allemaal gepluis, korte haartjes, waardeloos. Maar ik vond het zonde om die pluizige wol weg te doen en besloot de twee soorten te combineren. Zo werd het uiteindelijk nog wel een leuk draadje. Maar na twee klossen heb ik het voor gezien gehouden. Die akelige soort ga ik verder niet spinnen. Die kan nog wel dienst doen als vulmateriaal ofzo. De gesponnen wol heb ik geverfd in mooie kleuren. Nu nog bedenken wat ik er van ga maken.





Het volgende spinprojectje was een zakje prachtige alpaca lontwol. Die had ik vorig jaar op de spingroep gekregen. Er was teveel geld in de pot van de groep en iedereen kreeg een voorraadje prachtige spinwol kado. Geweldig! De groene wol spon fantastisch en de 150 gram joeg ik zo door m´n wiel :-).



Ik draaide er mooie bolletjes van en heb alvast een proeflapje gebreid. Nu nog een patroontje uitkiezen om iets moois ervan te maken. En ook bedenken wat ik nú eens zal gaan spinnen. Ik heb nog mooie witte lontwol. Maar die wil ik vòòr het spinnen verven. En aangezien ik geen idee heb, wanneer ik daar eens even tijd voor kan maken, spin ik misschien eerst nog maar iets uit die verrassingszak van de spingroep. Vervelen hoef ik me in elk geval niet. Wat een geruststelling :-).