Het is werken op twee fronten, op dit moment. Aan de Karper zijn we stukje bij beetje aan het inpakken. Vorige week kregen we een grote hoeveelheid verhuisdozen aangeboden van een bloglezeres, die juist naar Alblasserdam was verhuisd. Ze werden nota bene bij ons thuis afgeleverd. Wat een kado!
De stapel dozen staat nu achter de bank in onze woonkamer en is best uitnodigend :-). Zo hebben we gisteren serviesgoed ingepakt. Toen Willem en ik bijna 33 jaar geleden trouwden, was het nog heel normaal om er twéé serviezen op na te houden. Een daags servies en een mooi of zondags servies. In het begin van ons trouwen kwam dat mooie servies ook echt elke zondag op tafel. Met dekschalen en al. Later, toen er een aantal kleine kinderen was, was dat niet handig. Dan was ik steeds bezig met opletten, of er wel voorzichtig gedaan werd met het goeie spul. Jarenlang kwam het mooie servies alleen maar met kerst op tafel. Dat mooie servies kon dus wel alvast ingepakt worden. Dat wordt vòòr de verhuizing toch niet meer gebruikt.
We hebben alleen wat kopjes en schoteltjes in de kast laten staan. Die gebruiken we regelmatig.
Het was een leuk werkje, om samen met Maria te doen. Al het serviesgoed werd netjes afgestoft met een schone theedoek en daarna secuur in kranten verpakt. Straks op Bles kan alles zó de kast in. Dat is een voordeel van op tijd beginnen met inpakken. Als het allemaal op één dag moet, wordt alles ongezien in dozen gesmeten. Nu hebben we de tijd om alles uit te zoeken en schoon te maken, zodat we straks echt met een schone lei kunnen beginnen.
Zo kwam ik vorige week, toen we de linnenkast inpakten, een heel erg vergeeld lakenset tegen. Dat heb ik in een grote pan met heet water en een schep Natrium Percarbonaat in de week gezet en daarna met de witte was meegewassen. Het moet voor het mooi nóg een keer gewassen worden, maar ik vind het goed genoeg om het zo op bed te leggen. Het zit nu, klaar voor gebruik, in de verhuisdoos.
Op Bles is er de afgelopen week ook weer heel hard gewerkt. Er is een nieuwe ingang gezaagd in de schuur. Dat wordt onze hoofdingang. Er zat een gewone boerenschuurdeur, maar er moeten hoge, dubbele deuren inkomen, zodat er ook gemakkelijk een rolcontainer naar binnen kan.
Gaten die dicht moesten, zijn inmiddels dicht gemaakt. Er is een scheidingswandje geplaatst, waarachter de technische ruimte komt. Er zijn beneden overal voorzetwanden geplaatst met isolatiemateriaal ertussen. Wat zal dat veel warmteverlies schelen!
Er is een scheidingswand geplaatst in de grote schuur. Een deel is afgescheiden en wordt/blijft schuur. Het andere deel is hal. Er is een vloertje gestort in de badkamer. Overal is electriciteit aangelegd. De loodgieter is bezig met de (vloer)verwarming en de aansluitingen voor het sanitair enzo. Het is teveel om op te noemen.
Waar het kan, klus ik zelf graag wat mee. Zaterdagmiddag zijn we ook de hele middag met z´n vieren bezig geweest. Leendert weet altijd wel iets wat we kunnen doen. Muren kaal maken, bijvoorbeeld. Ook moeten er nog altijd dakpannen geboend worden. Dat doen we beetje bij beetje. En eindelijk is ook het met mos begroeide dakje boven de erker schoongemaakt. Toen we het huis kochten zeiden we tegen elkaar: ¨Eérst gaan we dat dakje schoonmaken.¨ Maar er was nog steeds niet van gekomen. Nu is het dan toch schoon :-).
Natuurlijk is er ook het nodige denkwerk. Gisterenavond hebben Willem, Leendert en ik nog de hele avond ervoor uitgetrokken om denkwerk te doen: wanneer gaat wát gedaan worden, wanneer moet wát besteld en geleverd worden, wanneer moet wie komen werken, loopt de financiering nog zoals het zou moeten enzovoorts. Een heuse bouwvergadering dus.
Het gaat allemaal nog steeds binnen de kaders en dat is zo fijn! Het is echt wel hard werken, maar vooral toch ook een heel mooi project, waar we allemaal blij van zijn.
