´s Middags was het een gezellige drukte op Bles. Maaike en Maria hielpen met pannen schrobben. Mijn vriendin Wilma kwam ook nog een poosje. Hans en neefje Henk waren buiten aan het bomen zagen. Leendert kwam nog even samen met de schilder naar de klus kijken om met ons te bepalen wat het allerbelangrijkst is om te doen. De rest doen we zelf, óf komt later. Het was gewoon reuze gezellig, al die reuring.
Halverwege de middag stopten mijn oom en tante voor het huis. Ze kwamen niet uit de auto, maar maakten wel even gezellig een praatje.
Later op de middag kwamen mijn zus en zwager en jongste neefje kijken. Zij hadden het huis nog niet gezien en kregen natuurlijk een rondleiding.
Omdat de verwarming nog niet was aangesloten, was het binnen net zo koud als buiten. Maar als je eenmaal hard aan het werk bent, heb je daar geen erg meer in. Toch is het dan lekker als je halverwege je kunt warmen bij een kop koffie. En omdat de jongens niet voor één gat te vangen zijn, werd er spontaan even een kampvuurtje gestookt en zaten wij genoeglijk te genieten van ons bakkie koffie. Als dat niet genieten van het buitenleven is!
Toen we naar binnen liepen, om nog even verder te werken, zei ik tegen Willem: ¨Ik wil híer blijven! Ik wil helemaal niet meer naar de Karper.¨ En Willem had precies hetzelfde gevoel. Hoe bijzonder is dat?! Je thuisvoelen in een huis, wat eigenlijk alleen nog maar een bouwplaats is!
Vanmorgen zijn Willem en ik ook nog snel even heen-en-weer geweest. Er kwam een makelaar om een taxatie te doen. Terwijl we er waren, werden de nieuwe kozijnen gebracht. Ook alle badkamerspullen arriveerden vandaag. En die balk, die vorige week bezorgd is, is op zijn plaats gebracht. Heel gaaf. Net alsof hij er al 100 jaar zit.
Vanavond hebben we via MP een wastafel opgescharreld en meteen naar Bles gebracht. Stukje bij beetje komen de puzzelstukjes op hun plaats.
